Smeerseltjes zijn helemaal hip. Want ja, ze zijn er in zoveel soorten en ze happen zo heerlijk weg op een stukje brood tijdens de vrijdagmiddag- of weekendborrel. In den beginne, toen Nederland nog bezig was zich te ontdoen van de doorgekookte spruitjeslucht en eindelijk de landen om haar heen begint te ontdekken, was er de Italiaanse pesto. Wat een sensatie, zo’n aromatisch smaakbommetje bij de vaak saaie Hollandse spaghetti. Met alleen tomaat en gehakt is er weinig lol te beleven aan gedroogde pasta, maar met een handvol fijngewreven basilicumblaadjes wordt het zaakje ogenblikkelijk naar een hoger culinair plan getild.

Ook de tapenade werd een regelrechte hit in de jaren ‘90. Zoutig, smaakvol en van goede olijven gemaakt was deze dipper niet meer weg te denken van het borrelplateau. Variaties met paddenstoelen en zongedroogde tomaten zien het daglicht, ook heel lekker allemaal. Nog wat later gaan we en masse aan de hummus: het fijngemalen kikkererwten-prutje met sesampasta. En all the way from Mexico komt daar plots de guacamole aangevlogen. Zak tortilla’s ernaast en smullen maar! 

Enfin, nadat al dit lekkers de revue is gepasseerd, is daar plotsklaps de Jemenitische  zhug (of zhoug zoals je wilt). Het lijkt qua kleur en samenstelling nog het meest op pesto, maar dan met een behoorlijk pittige twist. Het hoofdbestanddeel wordt dan ook gevormd door pepers. De scherpte bepaal je zelf. Chilipepers (ook wel lomboks genoemd) zijn bijvoorbeeld beduidend minder heet dan jalapeños of habanero. Proef voorzichtig een klein ringetje ervan om de pittigheid te kunnen bepalen, zodat je geen emmers water paraat hoeft hebben staan, wanneer het borreluur begint.