Leut. Het is een woord waar over 10 dagen in zuidelijk Nederland volop invulling aan zal worden gegeven. Alááf. Alááf. Alááf.

Het is niet aan mij besteed, die kolderieke verkleedpartij waarbij het bier rijkelijk vloeit en de echte Carnavalsvierder zoveel leut heeft dat hij/zij er nog dágen van bij dient te komen. Met een houten kop als bonus. Als rasechte Brabander heb ik er nooit iets van begrepen. De eerste (en laatste keer) dat ik me in het feestgewoel stortte, is me slecht bekomen. Sinds die tijd, houd ik me angstvallig schuil tijdens Carnaval.  Maar laat ieder ander vooral doen waar hij zin in heeft. Het leven is te kort om er niet volop van te genieten.

Thee-leut is meer een woord dat bij mij past. Ik kan zonder probleem middagen vullen met thee drinken. Boekje erbij, lampje aan. Mijn favoriete thee is Twinings, meteen gevolgd door Betjeman en Barton en Simon Lévelt. De zwarte, losse thee ervan. Met een zeefje, een eitje, een lepel, is het zetten van een kopje thee net zo snel gepiept als met het traditionele zakje.

En soms heb ik om onverklaarbare redenen opeens even geen zin in thee. Koffie is geen bruikbaar alternatief, omdat mijn buikje daar fel tegen protesteert. Limonade ook niet, veel te zoet. Water dan? In Brabant is er een spreekwoord dat luidt: water wil ik nog niet in mijn klompen hebben. Dat zegt voldoende, denk ik.

Pinã de Capo

Simon Lévelt heeft in zijn assortiment een groot aantal theeën die geen “echte theeën” zijn, maar fijne melanges van fruit en/of kruiden. Een welkome afwisseling als je af en toe zin hebt in iets anders. Deze pinã de capo bevat appelstukjes, rozenbottelschil, ananasstukjes, citroengras, ananaschips, citrussnippers, kiwistukjes, kokoschips en lemon myrthe. Heerlijk verkwikkend als je even geen zin hebt in gewone thee.