Denk ik aan Bretagne, dan denk ik tevens aan Nicolas. Een heuse Franse monsieur, zoon van een neuro-chirurg en zo Frans als maar zijn kon. Hij wist ons voor altijd te herinneren wat het spreekwoord ‘met de Franse slag” inhield. G. en ik waren bij hem in huis en wij keken toe hoe hij een soort van koek maakte en die vervolgens in zijn smoezelige oven schoof. So far so good, zou je denken, ware het niet dat ook hier het spreekwoord weer om de hoek kwam kijken. Poetsen en opruimen behoorden nu eenmaal niet tot de meest favoriete bezigheden van Nicolas. Zijn keukentje leek verdacht veel op die van Malle Pietje.
Wij hadden , na een verblijf van vier dagen bij hem in huis, inmiddels allang gezien dat de vloertegeltjes in de gastenbadkamer onder de kenmerkende dofgrijze laag nog andere kleuren liet zien: flamingoroze en azuurblauw. Bij elke voetstap die we achterlieten werd de vloer sprankelender van kleur. Natuurlijk, als alleenstaande man miste Nicolas de kwieke armslag van een ordentelijke partner in huis, wij begrepen dat best, maar ook van een “aide domestique” was hij niet gediend, te oordelen aan de enorme stofwolken die onder de bedden vandaan wervelden en het plakkerige bestek dat we omzichtig probeerden te hanteren. De koek hebben we dan ook met gepaste beleefdheid tot ons genomen.
Wij hadden , na een verblijf van vier dagen bij hem in huis, inmiddels allang gezien dat de vloertegeltjes in de gastenbadkamer onder de kenmerkende dofgrijze laag nog andere kleuren liet zien: flamingoroze en azuurblauw. Bij elke voetstap die we achterlieten werd de vloer sprankelender van kleur. Natuurlijk, als alleenstaande man miste Nicolas de kwieke armslag van een ordentelijke partner in huis, wij begrepen dat best, maar ook van een “aide domestique” was hij niet gediend, te oordelen aan de enorme stofwolken die onder de bedden vandaan wervelden en het plakkerige bestek dat we omzichtig probeerden te hanteren. De koek hebben we dan ook met gepaste beleefdheid tot ons genomen.
Afijn, het voorgaande was even een kort zijweggetje. Ik wilde weer een nieuw koekje aan mijn gestaag groeiende arsenaal toevoegen. Bretonse koekjes staat er dit keer boven het recept. In Bretagne zijn ze heel trots op hun streek. Alles wat enigszins eetbaar is, wil men graag het predikaat “Breton” meegeven. Culinaire dikdoenerij noem ik het, behalve dan de gezouten roomboter uit Bretagne. Die is echt bijzonder, omdat de meeste koeien gras eten dat veel mineralen bevat die afkomstig zijn uit de zee, zoals jodium, bètacaroteen en andere sporenelementen. Bretonse koekjes zijn in essentie koekjes zonder fratsen, maar wel met een rijke, kruimelige smaak. Met de smaak van goede boter dus.
Je kunt deze koekjes niet zomaar uitsteken en op je bakplaat leggen, dan zouden ze veel te veel uitlopen. Gebruik kookringen of een muffinvorm. Als je eerst een bijpassende maat kookring zoekt, kun je vervolgens het deeg daarmee uitsteken en in de muffinvorm leggen. Bij mij lukte dat uitstekend. Happy me!
Bretonse koekjes met gezouten roomboter
Ingrediënten: (voor 25-40 koekjes)
185 gr gezouten boter, op kamertemperatuur (liefst uit Normandië of Bretagne)
150 gr fijne suiker
4 eidooiers, op kamertemperatuur
250 gr bloem
2 teel bakpoeder
Bereidingswijze:Meng de boter met de suiker tot een gladde romige massa.
Voeg de eidooiers toe en roer ze erdoor.
Meng tot slot de bloem en het bakpoeder door de massa. Het deeg is wat plakkerig, dat hoort zo.
Verpak het deeg in plasticfolie en laat het minimaal 1 uur rusten in de koelkast.
Verwarm de oven voor op 175 °C (160˚ hete lucht) en vet de vormpjes van een muffinvorm (of bakringen met een doorsnede van 4-6 centimeter) in met boter.
Kneed het deeg kort door en rol het vervolgens op een licht bebloemd werkblad uit tot een dikte van 6-8 millimeter.
Steek er rondjes uit ter grootte van de vormpjes en leg ze in de vormpjes. Het deeg dat overblijft kun je opnieuw uitrollen.
Bak de koekjes in 19-24 minuten goudbruin en gaar.
Laat ze een paar minuten afkoelen en keer vervolgens de vorm om, zodat de koekjes eruit vallen. Laat de Bretonse koekjes afkoelen op een rooster.
Bron recept: De Koekjesbijbel – Rutger van den Broek
Bron recept: De Koekjesbijbel – Rutger van den Broek
0 reacties