Mijn persoonlijke houdbaarheidsdatum is inmiddels allang verstreken. Goed, ik besta, dus denk ik dat ik ook nog leef (vrij naar Descartes), maar enige verfrommelde sleetsheid is mij niet langer vreemd. Och, ik zit er niet zo mee, zolang het hoofd van binnen maar helder en fris blijft, valt alles te managen in het leven. Wel kijk ik graag naar de onbezorgde jeugdigheid van jonge mensen, vooral natuurlijk naar – daar heb je haar weer met haar eeuwige interesse in alles wat door het mondje gaat – speelse chefs die zich nog niets van bestaande conventies aantrekken.
Vroeger was ik dan ook dol op Jamie Oliver met zijn dartele jonge-hondenimago en zijn no-nonsegerechten. Nu Jamie echter al weer geruime tijd zelf vijf kleine Olivertjes dient (op) te voeden, is zijn betoverende aura ook een beduidend stuk minder twinkelend. Gelukkig kwam ik snel een nieuwe pup, aka veelbelovend kooktalent, tegen om mij aan te laven: de Vlaamse Loïc Van Impe. Even gepassioneerd, even fris en wars van conventies als Jamie.
Mijn Vlaamse lezers kennen hem natuurlijk al veel langer dan ik. Loïc is vlogger, blogger en hartstikke hot op alle social media-kanalen. Zijn vlotte babbel en gepassioneerde, frisse manier van vertellen en koken hebben ertoe geleid dat VTM hem een eigen kookprogramma gaf genaamd “Zot van koken”. Intussen heeft 24Kitchen hem ook in de herberg opgenomen, zodat ik nu dagelijks om 17.11 uur voor de buis zit, vergezeld van een glaasje wit of rood.
Loïc is een kind van zijn generatie: leergierig, werelds en altijd op zoek naar lokaal gefabriceerde producten. De keuken is van jongs af aan zijn natuurlijke habitat. Hij groeide letterlijk op in de delicatessenzaak van zijn mama, waar hij de ogen uit zijn kop keek. Op een dag zie ik hem zachte amandelkoekjes maken. Hij splitst even een eitje, hakt tussendoor wat amandelen, raspt moeiteloos een sinaasappel en dat alles met het gemak van een volleerde goochelaar. Dat moest ik natuurlijk zelf ook proberen, al was het maar om de te zien of ik zijn kunsten kon evenaren. De echte naam voor deze zachte amandelkoekjes van Loïc van Impe is – denk ik – ricciarelli. Toen ik voorzichtig van deze versgebakken versie proefde, herinnerde me dat ogenblikkelijk aan mijn jonge jaren. Toen alles nog zacht, zoet en héél verleidelijk leek.
Zachte amandelkoekjes van Loïc van Impe
Ingrediënten:
2 eiwitten
330 gr amandelmeel
110 g maïszetmeel (maizena)
110 gr poedersuiker
7 gr bakpoeder
1 sinaasappel
Bereidingswijze:
Verwarm de oven voor op 150˚ C.
Splits twee eieren. Klop de eiwitten op.
Maal 330 gram amandelen tot amandelmeel.
Voeg 110 gram poedersuiker en 110 gram maïszetmeel toe.
Voeg een snuf zout en 7 gr bakpoeder toe.
Meng nu de droge en de natte ingrediënten tot een samenhangend deegje.
Voeg zeste en sap van een sinaasappel toe.
Rol het deeg in bolletjes en haal door een mengsel van suiker en meel.
Bak de koekjes 15 – 20 minuten in de oven op 150°C (hetelucht).
Bron: VTM.be
Ik ken die man dus niet. Ben ik nu een slechte Vlaming?
Welnee, Myriam. Jij bent juist een Vlaming zoals ik ze graag zie: genietend van het leven, met een juist oog voor al het moois. Ik ben ook bang dat Loïc door VTM al min of meer aan de kant is gezet. Wij, in Nederland, lopen nogal eens achter, hè?
Nell, wat heb je toch een prachtige schrijfstijl. Ik ben geen koekjes bakker, maar dit recept ga ik proberen, met je afsluitende woorden in gedachten.
ach… de vergezichten van de jeugd!
Hartelijke groet, Anna
Ahhh, wat een heerlijk compliment, Anna! Dank je wel. Fijn dat je mijn schrijfsels zo weet te waarderen. En die koekjes: proberen maar en dan zien of ze je terugbrengen naar vroeger o-;
De koekjes zijn heerlijk Nell, in elk geval heb ik tijdens het proces gemijmerd over koekjes bakken. Dit was leuk om te doen, ze zijn erg lekker. Dus wie weet waag ik mij nog aan een van je andere zoete recepten. Dat laat ik je dan weten!
Dat klinkt in ieder geval heerlijk rustgevend. Mijmeren is iets wat ik graag en veel doe, vooral onder het strijken. Omdat koekjes maken voor mij nog altijd geen routine is, probeer ik mezelf op 100% “aan” te houden. Fijn dat ze je smaakten!
Ze liggen weer in de oven. Morgen mee voor de collegae, vinden ze vast lekker!
En… dan stuur ik ze naar jou 🙂
Wat leuk, Anna! Ik word blij van je enthousiaste reactie en weet dan opeens weer waarom ik ooit aan een foodblog begonnen ben. Dank, dank, dank.