Veel mensen vinden mij te streng voor mezelf. Dat daar absoluut een kern van waarheid in zit, heb ik in de loop der jaren zelf ondervonden. Soms kan ik namelijk erg jaloers zijn op iedereen waarbij alles van zijn/haar rug lijkt af te glijden, terwijl mijn eigen dagindeling al ingepland staat op de avond voorafgaand aan morgen. Tsja, zo gaat dat bij mij. Op mijn zenuwen krijg ik het er soms van. Ik mag geen tukkie doen overdag, soep uit een pakje is zo’n beetje als vloeken in de kerk, het bed moet dicht liggen, twee keer per week dient er stof gezogen te worden en elke mail dient à la minute beantwoord te worden. Om over televisie kijken overdag nog maar te zwijgen, daarop staat zo ongeveer de doodstraf. Kortom: er huist een trol in mijn hersenpan die er niet uit te branden is. 

Op witte donderdag 2021 brengt Mark Rutte in hoogsteigen persoon verandering in dit alles. Nadat ik in de vroege morgen had gelezen dat het debat over zijn rol in de “Omtzigt-affaire” live te volgen zou zijn op tv, durf ik rond de klok van twaalf het knopje van mijn Samsung in te drukken. Mijn nieuwsgierigheid naar de afloop ervan, is op dat moment groter dan mijn discipline. En terwijl ik de neus van MP steeds verder zie groeien, de kuil waarin hij zich graaft dieper en dieper zie worden, kijk ik met groeiende verbazing naar dit slecht uitgevoerde toneelstuk. Wat een bizarre vertoning!

Meer dan vijftien uur lang ondervragen, discussiëren, palaveren, snateren, redetwisten en oreren de bewindslieden over een vermeende leugen. In een rechtszaak halen ze er dan getuigen bij. Waren hier geen notulisten voorhanden die uitgenodigd hadden kunnen worden? Had er echt niemand zijn telefoon in de opnamestand staan? Help, ons land verkeert in crisis. Er gaan mensen dood aan een rondwarend virus, dat al meer dan een jaar vrij spel heeft. Ons vaccinatiebeleid loopt hopeloos achter op andere Europese landen. Ondernemers zien zichzelf ten onder gaan. Zorgpersoneel weet van vermoeidheid niet meer hoe lang ze het nog vol gaan houden. Kinderen worstelen met leerachterstanden. Jongvolwassenen missen hun sociale habitat.

Wij allemaal snakken naar feestelijke vrijheid, naar een avondje theater, een reisje naar zonnige stranden om de achter ons liggende periode van onze verwelkte lichamen af te spoelen, een voortreffelijk etentje met vrienden of desnoods naar een onbezorgd samenzijn met familie, gewoon bij jou thuis. Niemand zit op dit moment te wachten op een smakeloze poppenkast zonder verfrissende plot. Want: ze dronken een glas, deden een plas en uiteindelijk bleef alles toch weer zoals het was.

Enfin, terug naar de meedogenloze waan van de dag. Waarop gegeten moet worden, excuus: waarop iedereen graag iets WIL eten. Omdat het inmiddels al laat was, zocht ik mijn toevlucht tot iets super gemakkelijks. Ook dit gerechtje komt van mijn nieuwe vriend vandaan. Een hartige tatin, een magnifiek idee, al zeg ik zelf. Zonder te liegen.

Ingrediënten:
4 stronkjes witlof, in vieren gesneden
1 eetl boter
2 eetl suiker
3 takjes verse tijm
4 velletjes bladerdeeg
1 ei

peper, zout, nootmuskaat


Bereidingswijze:
Verwarm de oven voor op 220˚ C (200˚ C hetelucht)

Stoof  de witlof aan in boter.