Home » Dagboek » Mijmeringen » Ziekjes zijn of het geweeklaag van een man

Ziekjes zijn of het geweeklaag van een man

27 10 2011 | Mijmeringen | 3 reacties

Het had een heel normale dag moeten worden. Een drukke middag voor De Man en ik zou een oer-Hollandsche maaltijd maken. Slowgecookte sukadelapjes met bloemkool en aardappelen. Het liep anders. Ziekjes gooide roet in het eten.

Het toilet werd druk bezocht hedenmorgen in huize Eetplezier. En zoals altijd als mannen zich niet helemaal lekker voelen, werd dit gegeven diverse keren luidruchtig verkondigd. Goed, mijn medische kennis reikt niet verder dan dat een paracetamolletje soelaas kan bieden aan allerhande ongerief. Dit ongevraagd advies werd in de wind geslagen. Oké, dan niet ……

Tuurlijk ging hij gewoon zijn afspraak nakomen vanmiddag. Wat is dat nou? Een Echte Man staat voor zijn zaak. Dat wil zeggen: dat was de gedachte, tot hij vijf minuten voor vertrek, wel erg wit om de neus ging werd. Nee, dit was duidelijk een noodgeval. De afspraak werd gecancelled en alle plannen kwamen stil te liggen op de bank. Languit gevloerd. Ziekjes.

Ik ben optimistisch van aard en had het idee dat ik toch maar gewoon aan mijn heel-langzaam-en-met-veel-aandacht-bereide sukadelapjes moest beginnen. Een paar uurtjes bankhangen doet vaak wonderen!
Dat bleek een misrekening. Zijn witte wangen werden alsmaar roder. En er moest een deken aan te pas komen. Tegen vieren informeerde ik voorzichtig of er enige kans op eetlust was. Hoe ik het kon bedenken? Ik spoedde mij terug naar mijn veilige plekje, alwaar ik geheel virusvrij, mij vermaakte met enig beeldschermwerk.

Ziekjes zijn

Om 6 uur werd er overgegaan op standje “zielig-ziek”. Het zag er helemaal niet naar uit dat er gegeten werd. De inmiddels schoongemaakte bloemkool en aardappelen belandden in de koelkast. Daar zag ik nog wat stengels bleekselderij , een paar worteltjes, flink wat snoeptomaatjes en een groot blok Old Amsterdam. Spaghetti gekookt, een sjalotje gebakken tezamen met de groentjes, kaas geraspt. Een kom gepakt en gesmikkeld van mijn niet-Hollandsche, supersnelle vegaschotel.

De Man lepelde voorzichtig een beetje biologische vla naar binnen. Hij blieft geen eten. Want hij is ziekjes. Mag hij toevallig ook eens een keer echt ziekjes zijn? Zo vaak komt dat niet voor, maar nu is hij het. Echt zoek. Het is maar dat u het weet.

print
Eetplezier Foodblog Nell Nijssen

Vond je dit leuk om te lezen?

Op Eetplezier & Meer vind je nog veel meer van dit soort artikelen.
Voel je vrij om rond te kijken op mijn blog vol heerlijke recepten en persoonlijke verhalen.

Liefhebber van bijna alles wat eetbaar is. Altijd op zoek naar nieuwe smaken. Verzamelaar van veel te veel servies. Ik word vrolijk van zon en warmte, ongerepte natuur en vooral van mensen met humor.

Ik ben benieuwd wat je denkt!

3 Reacties

  1. Dzoli

    Ach wie kent nit manen die verkouden zijn en op sterfbed ligen:)

    Antwoord
  2. Marian

    Weer zo leuk geschreven Nell, (heel herkenbaar)! Hopelijk vind jouw man dat ook als hij dit stukje leest:-)!
    Groetjes
    Marian

    Antwoord
  3. Nell Nijssen

    @Dzoli: oef, dat klinkt echt erg zielig 😉
    @Marian: ik heb ‘m het stukje gisterenavond voorgelezen vanuit mijn (nu nog) virusvrije omgeving. Het werd een flauw glimlachje. Ik zie het maar als waardering ;-))

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.