Mijn thuisbakkertje is van het jolige type. Ook al bakt hij nóg zo graag, waaronder ons dagelijks brood, hij neemt het allemaal niet zo nauw, om het maar eens politiek correct te zeggen. Smaak, daar gaat het om, verzekert hij me keer op keer. Uiterlijk vertoon past niet binnen zijn levensfilosofie. Goed = goed. Ofwel: van een mooi gedekte tafel kun je nog niet eten. 

Daar heeft hij natuurlijk wel een beetje gelijk in, hoewel ik dat met enige zuinigheid zal toegeven. Dit alles onder het motto: beter één bakker in de keuken, dan tien in de lucht. Zo, dat is eruit. Kortom: G was dik tevreden met zijn broodbakkunsten en ik ook. Dat het zo tot in lengte van jaren zou moge blijven voortduren, was mijn gedachte. Toen kwam echter de dag waarop hij verkondigde: ik ga bladerdeeg maken! Nu weet iedereen met een beetje bak-ervaring dat bladerdeeg maken een serieuze aangelegenheid is. Een die veel geduld, tijd en precisie vraagt. Dus mat ik mijzelf de rol van geduldige schooljuffrouw aan en wees hem op alles wat fout kon gaan. Maar mijn leerling was onwillig; hij gooide vastberaden alles in de strijd om mij te overtuigen dat we zonder zelfgemaakt bladerdeeg niet verder konden leven. 

Meermalen wordt daarna het You-Tube filmpje van G’s grote leermeester Cees Holtkamp bekeken. Volgens deze gelauwerde bak-grootmeester kan eenmaal gemaakt bladerdeeg prima ingevroren worden, om op die manier gebruiksklaar tevoorschijn te halen wanneer er behoefte aan is. En zo geschiedde. Op de dag dat ik de (in het verleden zo genoemde) pensioengerechtigde leeftijd zou bereiken, ging G mij op zijn spektakelstuk trakteren. Ik zou er verguld mee zijn, let maar eens op, nooit eerder zou ik zoiets heerlijks geproefd hebben, kakelde hij zelfingenomen. Op de bewuste dag wordt het, ondanks alle C-beperkingen, toch nog redelijk hectisch in huize Eetplezier. Er is coronaproof raambezoek, er zijn bloemen, kaarten en volop videobelletjes, dus het is al laat als we eindelijk aan de koffie toe zijn. Vanuit mijn ooghoeken denk ik te zien dat in de keuken niet alles even vlekkeloos verloopt. Er vallen wat woorden die niet echt lijken te wijzen op tevredenheid.

Gedesillusioneerd (hoewel hij dat dan zelf nog niet weet) serveert hij na een een uurtje knutselen met appel, spijs en deeg een zoet bouwwerkje waar ik de ware bouwvakkersattitude in meen te herkennen: een stevig, solide samenstelsel van bovengenoemde componenten. Kloek, degelijk en volgens mij ook levensloopbestendig. De suiker knispert tussen mijn tanden en ook de beloofde luchtigheid van vierduizend laagjes is verworden tot een massief metselwerk. Volgende keer beter, snatert mijn thuisbakkertje, door niks of niemand uit het veld te slaan. Volgende keer beter, herhaal ik vergevingsgezind. Tenslotte heb ik zojuist de leeftijd bereikt waarop geduld en wijsheid zich in mij dient te manifesteren. 

Gelukkig komt dan de dag waarop alles wél samenkomt. Nog voor de klok tien uur heeft geslagen begint de bakker aan zijn nieuwe experiment: zoete bladerdeegvlinders. Er klinkt geen onvertogen woord, een goed teken, het lijkt erop als de sterren hem gunstig gezind zijn vandaag, En jawel, nipt nadat ik het laatste stukje wasgoed heb opgevouwen en mijn neus in de keuken durf te steken, ontwaar ik daar een taartrooster met heerlijk uitziende palmiers. Ja, zo heten deze vlinders officieel. Ze zijn té lekker, zo kan ik jullie verzekeren, zo krokant en luchtig dat ik mezelf moet dwingen om de koektrommel na 1 vlindertje te sluiten. Eind goed, al goed, vul ik in voor G. Maar deze is nog lang niet van plan zijn bladerdeegkunsten op te geven. So stay tuned!

Palmiers van bladerdeeg volgens Cees Holtkamp

Ingrediënten: (12-15 koekjes)
1 portie bladerdeeg van circa 160 gr 
fijne tafelsuiker

Bereidingswijze: (zie foto onderaan voor meer inzichtelijkheid)
Bestrooi het werkblad met de fijne tafelsuiker in plaats van bloem en rol het deeg uit tot een rechthoekige lap van 6 mm dik.
Snijd de randen netjes bij met een scherp mes.

Bestrooi de rechthoek met suiker en vouw de randen aan beide zijkanten 2,5 cm over het deeg naar binnen toe.
Bestrooi de omgevouwen delen met suiker en vouw beide zijkanten weer naar het midden toe.
Ga met een deegroller over het deeg heen en oefen daarbij lichte druk uit, zodat de rechthoek zijn vorm behoudt. Hierdoor wordt de lap ook zo’n 2,5 cm langer.

Vouw nu de rechthoek in de lengte dubbel en ga er met de deegroller overheen terwijl je ook nu weer lichte druk uitoefent.

Leg de rol 30 minuten in de koelkast.

Verwarm de oven voor op 220˚ C (hetelucht 200 ˚ C).
Bekleed een bakplaat met bakpapier en snijd de rol in plakken van 6 mm dik.
Laat wat tussenruimte, zodat de palmiers kunnen uitzetten.

Bak de vlinders in 15-25 minuten goudbruin.
Keer elk koekje en bak ze daarna nog 5 minuten.
Leg ze op een rooster en om af te koelen. een rooster.

Bron bladerdeeg: Cees Holtkamp
Bron palmiers: Bakken – James Peterson