Allereerst wil ik iedereen een heel voorspoedig nieuw jaar toewensen. Met de vurige hoop dat we in de loop van dit jaar verlost worden van het ellendige virus. Het goede nieuws is in ieder geval dat het grote aftellen is begonnen. Vandaag zijn de eerste afspraken gemaakt en morgen krijgt iedereen met zo’n afspraak zijn/haar eerste vaccin. Op deze koude, grijze vijfde Januaridag zorgt dat bericht direct voor wat meer lucht en licht in het hoofd. Zo’n Upje voelt heerlijk naast alle Down-berichten van de afgelopen tijd. Ik merk dat iedereen (mezelf niet uitgezonderd) er aan toe is om weer normaal fysiek contact te kunnen hebben, opnieuw onbezorgd te kunnen winkelen en vooral, nu de lockdown zo lang lijkt te duren, de behoefte willen inwisselen om weer een hapje of drankje buiten de beklemmende muren van ons eigen huis te genieten.
Maar laten we nog even volhouden, mensen! Ik gok erop dat we begin mei de eerste tekenen gaan zien van een normale samenleving. Wellicht zullen er vanaf dan, in ieder geval voor mij, bepaalde omgangsvormen permanent veranderd zijn, zoals het plichtmatig handen schudden en de ingesleten drie kussenbegroeting, maar als dat de sleutel betekent tot een zorgeloos bestaan, dan moet dat maar. Waarschijnlijk ga ik over tot de hand-op-mijn-hart-begroeting. Misschien voelt het in het begin wat vreemd, toch wil ik de weg vrijhouden voor nieuwe manieren om onbekommerd door het leven te gaan.
Maar laten we nog even volhouden, mensen! Ik gok erop dat we begin mei de eerste tekenen gaan zien van een normale samenleving. Wellicht zullen er vanaf dan, in ieder geval voor mij, bepaalde omgangsvormen permanent veranderd zijn, zoals het plichtmatig handen schudden en de ingesleten drie kussenbegroeting, maar als dat de sleutel betekent tot een zorgeloos bestaan, dan moet dat maar. Waarschijnlijk ga ik over tot de hand-op-mijn-hart-begroeting. Misschien voelt het in het begin wat vreemd, toch wil ik de weg vrijhouden voor nieuwe manieren om onbekommerd door het leven te gaan.
Even vreemd vinden jullie misschien de combinatie koekjes en venkelzaad. Ik ook, tot ik mezelf vandaag dwong ze te maken en te proeven. Conclusie? Een verrukkelijk koekje, licht en luchtig met een prettige anijsachtige toets. Voor herhaling vatbaar, temeer omdat ik geen liefhebber ben van zwaar-zoete lekkernijen, maar bij mijn dagelijkse glaasje middagthee wel graag iets te knabbelen heb.
Koekjes met venkelzaad en sinaasappel (voor 40-50 koekjes)
Ingrediënten:
1 eetl venkelzaad
1 eetl venkelzaad
1 theel anijszaad
165 gr boter, op kamertemperatuur
130 gr witte basterdsuiker
½ theel sinaasappel, rasp
½ theel kaneelpoeder
¼ theel zout
½ ei, op kamertemperatuur, losgeklopt
250 gr bloem
1½ theel bakpoeder
Bereidingswijze:
Rooster het venkel- en anijszaad kort in een droge (koeken)pan.
Stamp ze vervolgens fijn in een vijzel.
Doe de boter, basterdsuiker, sinaasappelrasp, het kaneelpoeder, de gevijzelde zaden en het zout in een kom en meng door elkaar.
Meng het ei erdoor en voeg vervolgens de bloem en het bakpoeder toe.
Kneed het tot een deeg, verpak het in plasticfolie en laat het minimaal 1 uur rusten in de koelkast.
Meng het ei erdoor en voeg vervolgens de bloem en het bakpoeder toe.
Kneed het tot een deeg, verpak het in plasticfolie en laat het minimaal 1 uur rusten in de koelkast.
Verwarm de oven voor op 170 °C (155 ˚ hetelucht) en bekleed een bakplaat met bakpapier.
Kneed het deeg kort door en rol het vervolgens op een licht bebloemd werkblad uit tot een dikte van 4 millimeter.
Steek of snijd er koekjes uit. Hoe je dat doet, is aan jou. Ik maakte simpelweg rondjes.
Het deeg dat overblijft kun je opnieuw uitrollen. Leg ze op de bakplaat.
Bak de koekjes 15 – 17 minuten en laat ze afkoelen op een rooster.
0 reacties