“Laat me raden, vier cijfers achter de komma”? De man in de onberispelijke lichtblauwe merktrui loert indringend naar me. Ik bevind me, temidden van een tiental gelijkgestemden, in een teambuilding sessie. Centrale vraag van deze bijeenkomst is erachter te komen wie we zijn, wat we zijn en hoe we functioneren. Dit alles onder het motto: hoe adequater we onze beste kwaliteiten inzetten, hoe productiever we zijn voor de baas. Time-management stond er op de uitnodiging.
Ik spreek van ver voordat de corona in ons leven kwam, zodat het door de onbeperkte contacten alsnog een dolle boel werd. Met ingewikkelde rollenspellen, hilarische karakter-analyses, communicatie-opdrachten en veel te langdradige koffiepauzes ging iedereen na afloop toch nog tevreden naar huis.
Ik spreek van ver voordat de corona in ons leven kwam, zodat het door de onbeperkte contacten alsnog een dolle boel werd. Met ingewikkelde rollenspellen, hilarische karakter-analyses, communicatie-opdrachten en veel te langdradige koffiepauzes ging iedereen na afloop toch nog tevreden naar huis.
Terug naar de vier cijfers achter de komma. De man had gelijk, enige vorm van perfectionisme is mij niet vreemd. Hoewel ik ook foeilelijke slordige kanten bezit, ben ik tegelijkertijd iemand die niet snel genoegen zal nemen met de welbekende Franse slag of: ”ik doe maar wat”. Kritisch, weloverwogen, analyserend, mooier kan ik mezelf niet maken. Soms word ik er zelf moe van. Mijn huisgenoot misschien nog wel meer *wink*.
Voor wie het nog niet wist: je hebt amandelen en amandelen. De eerste zijn de standaard Californische soort, te koop in elke supermarkt, maar de Spaanse amandelen – die uit Valencia – zijn echt de allerlekkerste. Kenners en expert kunnen dit beamen. Net zoals de beste hazelnoten uit Piëmonte komen. Als je die kennis eenmaal tot je genomen en het zit in je planning om koekjes met Victoriabeslag maken dien je, indachtig die vier cijfers achter de komma, natuurlijk eerst op zoek te gaan naar deze Spaanse topnootjes. Ik bestelde ze bij Deli Gotjé, een delicatessenwinkel in Amsterdam.
Als je deze amandelen puur als (borrel)nootje eet, is het verschil duidelijk te proeven, zoals je supermarktbrood ook altijd kunt onderscheiden van een broodje van de warme bakker. Gelukkig kun je deze koekjes ook gewoon maken met zakjes amandelen van de Appie. De vraag is zelfs of je verschil kunt proeven, nu het krokante laagje bovenop het koekje vermengd is met suiker en eiwit. Kwestie van uitproberen of jezelf vasthouden aan hele getallen. Zonder komma.
Voor wie het nog niet wist: je hebt amandelen en amandelen. De eerste zijn de standaard Californische soort, te koop in elke supermarkt, maar de Spaanse amandelen – die uit Valencia – zijn echt de allerlekkerste. Kenners en expert kunnen dit beamen. Net zoals de beste hazelnoten uit Piëmonte komen. Als je die kennis eenmaal tot je genomen en het zit in je planning om koekjes met Victoriabeslag maken dien je, indachtig die vier cijfers achter de komma, natuurlijk eerst op zoek te gaan naar deze Spaanse topnootjes. Ik bestelde ze bij Deli Gotjé, een delicatessenwinkel in Amsterdam.
Als je deze amandelen puur als (borrel)nootje eet, is het verschil duidelijk te proeven, zoals je supermarktbrood ook altijd kunt onderscheiden van een broodje van de warme bakker. Gelukkig kun je deze koekjes ook gewoon maken met zakjes amandelen van de Appie. De vraag is zelfs of je verschil kunt proeven, nu het krokante laagje bovenop het koekje vermengd is met suiker en eiwit. Kwestie van uitproberen of jezelf vasthouden aan hele getallen. Zonder komma.
Koekjes met krokant Victoriabeslag
Ingrediënten: (voor 35-45 koekjes)
175 gr boter, op kamertemperatuur
110 gr witte basterdsuiker
¼ citroen, rasp
¼ tl zout
½ ei, op kamertemperatuur, losgeklopt
125 gr bloem
125 gr Zeeuwse bloem
½ tl baking soda
75 gr amandelschaafsel (niet lachen: ik schaaf de noten zelf met mijn mini-mandoline)
75 gr amandelschaafsel (niet lachen: ik schaaf de noten zelf met mijn mini-mandoline)
75 gr fijne suiker
½ eiwit (15-20 gr)
Meng het halve ei erdoor en voeg tot slot beide soorten bloem en de baking soda toe.
Kneed het tot een deeg, verpak het in plasticfolie en laat het minimaal 1 uur rusten in de koelkast.
Bak de victoriakoekjes in 14-19 minuten goudbruin en gaar en laat ze afkoelen op een rooster.
Bron: De Koekjesbijbel – Rutger van den Broek
Bereidingswijze:
Doe de boter, basterdsuiker, citroenrasp en het zout in een kom en meng door elkaar.
Doe de boter, basterdsuiker, citroenrasp en het zout in een kom en meng door elkaar.
Meng het halve ei erdoor en voeg tot slot beide soorten bloem en de baking soda toe.
Kneed het tot een deeg, verpak het in plasticfolie en laat het minimaal 1 uur rusten in de koelkast.
Verwarm de oven voor op 175 °C (160˚ C hetelucht) en bekleed een bakplaat met bakpapier.
Kneed het deeg kort door en rol het vervolgens uit op een licht bebloemd werkblad tot een recht hoek met een dikte van 4 millimeter.
Meng het amandelschaafsel, de suiker en het eiwit in een kom door elkaar.
Meng het amandelschaafsel, de suiker en het eiwit in een kom door elkaar.
Verdeel het amandelmengsel gelijkmatig over het deeg en druk het daarna licht aan met een deegroller.
Snijd het deeg in rechthoekjes van 5 bij 4 centimeter en leg ze op de bakplaat.
Snijd het deeg in rechthoekjes van 5 bij 4 centimeter en leg ze op de bakplaat.
Bak de victoriakoekjes in 14-19 minuten goudbruin en gaar en laat ze afkoelen op een rooster.
Bron: De Koekjesbijbel – Rutger van den Broek
0 reacties