Home » Recepten » Aardappelgerechten » Gnocchi di patate ofwel knutselen in de keuken

Gnocchi di patate ofwel knutselen in de keuken

4 11 2021 | Aardappelgerechten, Elizabeth David, Italië | 0 Reacties

Het stond al een behoorlijk tijdje te verstoffen op de to-do receptenlijst. Maar afgelopen dinsdag kwam het er toch van. Opgetogen ging ik aan de slag. Eerst en vooral de bronnen er op na sla slaan. Meteen werd me duidelijk dat er, althans in mijn boeken, nog niet eens zoveel over vermeld staat. Robert Kranenborg heeft het erover in Winter en Elizabeth David in de Authentieke Italiaanse keuken. Beide beschrijvingen verschillen dag en nacht van elkaar.

David gebruikt het hele ei; Kranenborg alleen eidooiers. Qua vorm heeft Kranenborg het over de befaamde ribbels, terwijl David spreekt over het met de duim een plat duwen zodat er een soort van halve maan ontstaat. Dergelijke uitlatingen zaaien verwarring, dat moge duidelijk zijn. Zeker voor een beginnende gnocchi-maker als ik.

Dus ga ik bij mijn virtuele vriendjes en vriendinnetjes te rade. Die blijken ook verschillende technieken dan wel bereidingen te hanteren. Ik focus me op het recept, dat me het meest logisch lijkt. Waarbij ik de aardappelen moet poffen (of stomen) in de oven, maar dat had ik tevoren zelf ook al uitgedacht. Een gekookte aardappel die uit het water gevist moet worden, bevat te veel vocht. Dat kon niets worden.

De saus was ook al bekend. Ik zou paddenstoelen-roomsaus maken met gorgonzola en een salade er naast serveren. So far so good. Tegen vijf uur stond de saus klaar. Bloem was afgewogen. De aardappelen waren gaar. Here we go …..

&#grmpf#& Die piepers waren héét! Toch moest die schil eraf, dus ploeter ik manmoedig verder, om de paar minuten een Gordon Ramsay-achtige uitdrukking uitslaand. Door de pureeknijper persen is daarna een fluitje van een cent. Hoppa! Bloem erdoor mengen, eitje … Hoppa! Intussen het water aan de kook gebracht. En de saus op een zacht vuurtje gezet. Het deegje rollen, rollen, rollen. Niets aan het handje. Ik begin er al bijna bij te fluiten. Niveau kleuterklas dit. Waarom had ik daar in vredesnaam al die jaren zo tegenop gezien? Hoppa!

Het snijden van de slierten neemt een aanvang. Mes erin en afkappen die handel. Ha, hoezo moeilijk, zelf gnocchi maken? Nu nog even die ribbels er in kerven met een vork. Hop …. Ehh, plat. Veel te hard geduwd natuurlijk. Dat moet voorzichtiger. Hmm, geen enkel patroon te ontdekken in de volgende. Andere vork. Met scherpere tanden. Hop …. Finaal door midden. Zo fröbel ik drie slierten gestaag door. Zonder één fatsoenlijke gnocchi. Ik besluit de methode Elizabeth David toe te passen. Met de duim er op drukken en kijk: er ontstaat een soort van dik muizenoortje. Dat geeft hoop voor het vervolg. Of het zonder de ribbels nog gnocchi mag heten, dient even geverifieerd dan wel nagezocht te worden in de boeken.

Ja hoor, binnen enkele minuten komen de muizenoren bovendrijven. Precies zoals in de boeken staat. Hoe is het mogelijk. Ik vind het verbazend om te zien en kan er geen enkele scheikundige analyse aan toedichten. Aardappel + bloem + ei. Waarom zou dit geheel gaan drijven? Hoe dan ook, heertje G en ik moeten dringend aan tafel, anders wordt mijn zorgvuldig in elkaar geknutselde maaltijd koud.

Dan nu de hamvraag. Hoe smaakt mijn DIY gnocchi di patate? Eerlijk antwoorden? Ik vond het niks. Echt niks. Plakkerig en melig. De consistentie van een meelbal die eerst tegen de tanden en daarna tegen het gehemelte blijft plakken. Ronduit smerig. In een grijs verleden heb ik ooit een pak gekocht (DeCecco) om te verwerken en ik kan me nog vaag herinneren dat het destijds ook niet echt mijn “ding” was. Deze homemade versie was zo mogelijk nog vele malen erger. Gelukkig kon de romige saus met extra smaakaccent vanwege de gorgonzola nog veel goed maken.

Dat het eindresultaat niet het gewenste resultaat had, ligt ongetwijfeld aan mij. Hoewel ik stiekem denk: die aardappelen, waren dat wel de goeie? En de bloem? Moest het water misschien niet zachter koken? Had het deegje moeten rusten? Of was het andere recept toch beter? Hoe dan ook, in de toekomst verwacht ik niet veel gnocchi-avonturen meer mee te maken. Ik zit nog bij te komen.

Gnocchi di patate ofwel knutselen in de keuken

Ingrediënten:
500 gr aardappelen
125 gr bloem
1 heel ei
30 gr boter

Bereidingswijze:
De aardappelen met schil garen in de oven op 180°. Reken zo’n 40 minuten, afhankelijk van de grootte.
Schil de aardappelen als ze nog warm zijn.
Pers ze door een pureeknijper of een fijne zeef.
Roer er de bloem, boter en het ei door.
Breng op smaak met zout en peper en kneed er een deegje van.

Rol het uit tot lange worsten ter dikte van een vinger.
Snijd ze in stukjes van bijna 2 cm lang en maak er met je vinger een deuk in, zodat ze de vorm van een half maantje krijgen.

Laat de gnocchi een voor een in een grote pan met zacht kokend water glijden en kook ze circa 3 minuten.
Als ze boven komen drijven, zijn ze gaar.
Haal ze met een schuimspaan uit het water en doe ze met boter en geraspte kaas in een ovenschaal.
Zet de schaal een minuut of twee in een warme oven en dien ze op met een saus naar keuze.

Bron: de authentieke keuken van Italië – Elizabeth David

 

print
Eetplezier Foodblog Nell Nijssen

Vond je dit leuk om te lezen?

Op Eetplezier & Meer vind je nog veel meer van dit soort artikelen.
Voel je vrij om rond te kijken op mijn blog vol heerlijke recepten en persoonlijke verhalen.

Liefhebber van bijna alles wat eetbaar is. Altijd op zoek naar nieuwe smaken. Verzamelaar van veel te veel servies. Ik word vrolijk van zon en warmte, ongerepte natuur en vooral van mensen met humor.

Ik ben benieuwd wat je denkt!

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.