Home » Dagboek » Kritische kijk op » Ergens kaas van gegeten hebben

Ergens kaas van gegeten hebben

14 09 2013 | Kritische kijk op | 13 reacties

Vanwege het willen maken van een recept van Ottolenghi, waarin Taleggio verwerkt zit, snel ik vandaag rond 14.00 uur nog gauw even naar vriendje Appie. Want vriendje Jumbo wist zelf niet eens dat het kaas was. En omdat Appie net een tikkie minder wereldvreemd tegen onze multi-culturele samenleving aan kijkt (lees: erop inkoopt) denk ik er zeker van te zijn het recept vandaag met de juiste ingrediënten te kunnen bereiden. Ze zullen aldaar vast ergens kaas van gegeten hebben.

Na een vijftal minuten in de kaasvitrine te hebben gekeken, vraag ik aan de schattige juffrouw met de lange, golvende haren en wimpers van drie meter lang: “heeft u ook taleggio?”
“Tagliatelle”, antwoordt ze met uitgestrekte vinger, “dan moet u bij de pasta zijn”.
Geheel tegen mijn zin en mijn tempo in, blijf ik kalm.
“Nee, ik bedoel taleggio, geen tagliatelle”.

Juffrouw schudt vastberaden met haar manen. “Nee, die heb ik niet”.
Maar ze verkeert in een positieve mee-denk stemming (kaas is tenslotte toch alleen maar bedoeld om de zaterdag tussen 8 en 5 door te komen en denken is minder vermoeiend als lopen) en vraagt: “wat is het voor kaas?”.
“Italiaanse”, zeg ik.

Ah, het lijkt erop alsof haar plotseling iets te binnen schiet. Ik krijg weer hoop. Misschien staat er wel vijf kilo taleggio achter in het magazijn, die vanmiddag is binnengekomen en nog uitgestald moet worden.

Jongedame buigt zich echter nadenkend over de Parmezaanse kaas.
“Dit lijkt er op, dat weet ik bijna zeker”, giechelt ze. Met haar mooie, donkerbruine kijkers kijkt ze me vol vertrouwen aan. “Toch?”

“Ik denk het niet, hoor. Parmezaanse kaas zit al in het gerecht. Nu zoek ik nog taleggio om te laten smelten bovenop”.

De interesse van de jongedame lijkt nu echt gewekt. Ze gaat er zelfs van op één been staan. Met een hand in haar zij gooit ze ondertussen achteloos heur haardos  naar achter.
“Waar is het dan precies voor, mevrouw?”
Daarbij trekt ze een gezicht alsof ze een wandelende culinaire encyclopedie is.

“Voor gevulde portobello’s. Van Ottolenghi”, zeg ik er lief achteraan, me terdege bewust van het feit dat deze jongedame wel iets beters te doen heeft met mannen, dan er recepten van na te maken.
Gehaast voeg ik er aan toe: “ik denk dat ik die buffelmozzarella maar meeneem, die smelt ook goed”.

Vanaf dat moment komt ze echter pas goed op stoom.
“Nee hoor, mevrouw, mozzarella smelt juist helemaal niet. Dat wordt een beetje een compacte massa. Echt waar”. Haar hoofdje schudt driftig heen en weer.

Diep in mij begint er een schaterlach op te borrelen Ik pers mijn lippen op elkaar om het meisje niet in verlegenheid te brengen, maar kan het niet nalaten om te lispelen: “op mijn pizza’s smelt die buffelmozzarella toch echt geweldig”. En diep in de krochten van mijn binnenste begint in neonletters een ludiek gezegde te flikkeren: ergens kaas van gegeten hebben.

Verbijsterd kijkt ze me aan. Ik zie haar denken. Een pizza, dat is toch zo’n ding uit een kartonnen doos, gebracht door een slanke, gebruinde jongeman op zo’n scooter met een kist achterop? Iets met tomaat, salami, olijven en een gebruinde bovenkant, maar toch niet met zo’n witte bol er bovenop?

Ik laat haar in complete verwarring achter, als ik de mozzarella én een stukje chaumes uit de vitrine pak.
“Nou, succes dan maar”, kwettert ze vrolijk. “Ik hoop dat het goed komt”.
Hoor ik daar iets van meewarigheid in haar stem?

Het is een lief kind. En het komt allemaal goed met haar. Ik weet het zeker.

(Bron foto: Sligro)

print
Eetplezier Foodblog Nell Nijssen

Vond je dit leuk om te lezen?

Op Eetplezier & Meer vind je nog veel meer van dit soort artikelen.
Voel je vrij om rond te kijken op mijn blog vol heerlijke recepten en persoonlijke verhalen.

Liefhebber van bijna alles wat eetbaar is. Altijd op zoek naar nieuwe smaken. Verzamelaar van veel te veel servies. Ik word vrolijk van zon en warmte, ongerepte natuur en vooral van mensen met humor.

Ik ben benieuwd wat je denkt!

13 Reacties

  1. Nell Nijssen

    Dank, dank, dank, Mireille! Zulke woorden doen me goed.

    Antwoord
  2. Karin Bijpost

    Oh wat leuk, ik heb het stukje even voorgelezen, we hebben er allebei van genoten! Je ziet het gewoon gebeuren, talent noemen ze dat.

    Groet, Karin

    Antwoord
    • Nell Nijssen

      Nee hoor, Karin, ik noem het gewoon scherp observeren. En proberen het op te schrijven. Wist je dat ik hier in huis ook altijd de columns voorlees? O.a. die van Youp. Voorlezen en samen lachen is leuk!

      Antwoord
    • Nell Nijssen

      Ook nog eens, Janny! Houd mijn blog de komende dagen in de gaten!

      Antwoord
  3. Corina

    hi hi wat een heerlijk verhaal!

    Antwoord
  4. Lisette

    Oh Nell – heerlijk herkenbaar – zo’n stukje 🙂 Het is de lieve meid ook bijna niet kwalijk te nemen. Op naar de echte kaasboer zou ik zeggen. Ik geniet echt van je verhalen en ben trouwens nu al jaloers op het recept dat je gaat maken. Die gevulde portobello’s van Ottolenghi staan ook op mijn (zeer lange) to-do/to-test lijstje. Ben heel benieuwd of het gesmaakt heeft. Groeten uit Frankrijk, Lisette

    Antwoord
    • Nell Nijssen

      De portobello’s waren echt heerlijk. Vooral met een lekkere, groene salade erbij met olijven en tomaten. De foto is, zoals gewoonlijk, een ramp 🙁
      Groetjes vanuit een zeer onaangenaam Holland #kwoudatikinfrankrijkwoonde

      Antwoord
  5. Petra

    Haha encylopedie ja!! Goeie! Ook leuk om woorden te omschrijven en culinaire kennis te delen op http://www.ensie.nl

    Antwoord
  6. Marion Blogt

    Mooi verhaal Nell! Ik verheug me op het recept.

    Antwoord

Trackbacks/Pingbacks

  1. Gevulde portobello's met taleggio - Ottolenghi - Eetplezier & Meer - […] dient nog opgemerkt te worden dat ik geen taleggio te pakken kon krijgen. Daarom heb ik chaumes gebruikt. Op…

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.