Samen met mijn lief, die als huisprogrammeur een beetje kan schuiven met zijn werktijden, plukte ik gisteren de dag. Zelfs de wind, nagenoeg altijd volop aanwezig in mijn provincie, hield zich die dag koest. Een strakblauwe lucht en volop zon nodigden ons uit erop uit te gaan. Uitwaaien, zuurstof opnemen, vogels horen fluiten, de eerste vlinders waarnemen. Dat deden G. en ik dus.

Om het nuttige met het aangename te combineren, inspecteerden wij allereerst ons buitenverblijfje. Alles oké daar. De pimpelmeesjes waren bezig om het nestkastje te stofferen en hun soortgenoten hadden de twee silo’s gevuld met zaden en pinda’s reeds voor de helft leeg gepeuzeld. Het gras lag er, dankzij Robbie de Robot, keurig bij. Hoewel er in de tuintjes slechts wat armetierig opkomend groen te zien was, stond de meidoorn op het punt van uitbotten.

Gerustgesteld vervolgden wij onze weg, richting Westenschouwen, een gehucht op het meest westelijke puntje van het eiland Schouwen-Duiveland. Behalve veel zee, strand en duinen, kent dit lintdorp een weinig bruisend centrum. Wel een groot aantal campings, bungalowparken en restaurants. Allemaal bedoeld om het de recreant zo aangenaam mogelijk te maken. Want daar komen tenslotte de eurootjes van binnen.

Op dat westelijke puntje ligt de boswachterij van Westerschouwen, tevens het grootste bos van Zeeland. Het is een beschermd natuurgebied en bestaat uit heuvelachtig duinlandschap, met zandverstuivingen, valleien en duinweiden. Dwars door dit uitgestrekte bos loopt een prachtig fietspad. De Boswachterij is rijk aan vogels. In de oude hoge dennen kun je nesten aanschouwen van roofvogels zoals buizerds en haviken. Zelf heb ik niet zo’n alziend tropenoog, maar G. wijst mij ontelbare malen op bijzondere vogels en insecten. En heb je een gelukkige dag, dan zie je er reeën, damherten en de grote groep wilde shetlandpony’s, die er het gehele jaar door graast.

Brasserie Zeelust

Na een schitterend tochtje komen wij aan bij brasserie Zeelust, dat op het meest westelijke puntje van Schouwen-Duiveland is gelegen. Het terras op het zuiden van dit aantrekkelijke rustpunt ziet er aanlokkelijk uit, zodat we besluiten een kleine rustpauze in te lassen. Twinings thee en Laurentis espresso hier. Dat alleen stemt ons volop tevreden. De chocoladebrownie is helaas erg hard en koud, meer het voorkomen van een reep  dan van een smeuïg stukje banket. Genietend van de late middagzonnestralen bekijk ik de kaart. Naast de vertrouwde kipsaté en gamba’s ook originele gerechten als pastasalade met zalm en oriëntaalse salade met biefstukreepjes. Natuurlijk bestaat er hier ook een “dagvangst”, zoals het een echt Zeeuws restaurant betaamt.

Wat een verrassing als ik de wijnen bekijk! Liefst 28 wijnen die per glas te bestellen zijn. Mijn oog valt direct op de frisse Italiaanse Vermentino en de Grüner Veltliner.  Ook de rode wijnen (elegant/soepel of krachtig/intens zien er veelbelovend uit. Hier wordt nagedacht over een gastvrij concept en hoe dat verder te verbeteren.

Maar hoe groot de verleiding is om iets alcoholisch te bestellen, wij houden ons flink, zodat we ook de terugtocht zonder brokken volbrengen. Eenmaal thuis is er geen puf meer voor een gezonde maaltijd, dus komt het tosti-apparaat uit de kast. Gelukkig is er nog veel fruit, zodat we ons niet geheel vervuld van schuldgevoel, op een bijzonder vroeg tijdstip in een diepe slaap durven laten wegzinken.