Laat ik om te beginnen stellen dat ik helemaal niets met Amerika heb. Die 24/7 cultuur, gecombineerd met permanente bereikbaarheid en een eeuwigdurende stroom aan informatievoorziening, echt, ik háát het.
Ook Amerikaanse series konden me tot voor kort weinig boeien. Steeds maar weer die afschuwelijke bionische figuren, uitgekauwde Vietnambeelden en oubollige wild-westtaferelen, het gaat mij behoorlijk snel vervelen. Oké, ik zal eerlijk zijn: Netflix heeft daar wel enige verbetering in aan weten te brengen met series als The Affair, House of Cards en Alias Grace. Meer inhoud, dus meer kijkplezier.
Of daarmee mijn algehele kijk op de Amerikaanse samenleving is gewijzigd, valt ten zeerste te betwijfelen. Het blijft een land waar ik niet wil wonen. Waar “genoeg” niet gewoon “genoeg” kan zijn en bigger, more en faster de norm is. Waar de pharmaceutische industrie glorieus floreert om alle ongemakken weg te nemen die onlosmakelijk verbonden zijn met een gestreste levensstijl, maar vooral waar onthaasting wordt ingevuld met een intensieve work-out en rust gezocht wordt in een middel als Prozac. Een béétje gek zijn ze daar wel.
Wel is mijn aandacht definitief getrokken door hun wijze van ontbijten. Veelal staand, met een plastic beker (!) koffie, een donut of een kom cereals, gevolgd door een haastig vertrek naar hun werk, ofwel de iets langzamere versie, waarbij men aan tafel zit en de scrambled eggs of pancakes met maple syrup je om de oren vliegen. Het triggert mijn nieuwsgierigheid.
Ik durf te bekennen dat pancakes tot voor kort niet tot mijn culinaire vocabulaire behoorden. Tijd voor een experience dus! Of het bevallen is? Mwah, ik vind het, ondanks het fluffy karakter van deze pancakes, een tamelijk melig hapje. Dit in tegenstelling tot de ultradunne crêpes met van die bruine, krokante randjes, die toch echt mijn favoriet blijven.
Blueberry pancakes
Ingrediënten: (voor circa 12 pancakes)
250 g zelfrijzend bakmeel
1 zakje bakpoeder (7 g)
½ tl zout
2 eieren
350 ml karnemelk
2 el boter, gesmolten
150 g blauwe bessen
ahornsiroop of honing, ter garnering
boter, om in te bakken
Bereidingswijze:
Meng het bakmeel met het bakpoeder en zout.
Klop de eieren en karnemelk tot een egaal mengsel. Maak een kuiltje in het midden van het meel en voeg daar het karnemelk-eiermengsel aan toe. Roer tot een egaal beslag.
Spatel de gesmolten boter door het beslag en roer voorzichtig de helft van de blauwe bessen erdoorheen.
Verwarm wat boter in een grote antiaanbakpan en zorg dat de hele bodem hiermee bedekt is.
Giet voorzichtig wat beslag in de pan zodat er een pannenkoekje van zo’n 10 centimeter ontstaat.
Maak 3 pannenkoekjes tegelijk en wacht tot er kleine belletjes aan de bovenkant te zien zijn voor je ze omdraait.
Bak ze aan beide kanten in een paar minuten mooi goudbruin. Als het te snel gaat, draai je het vuur wat lager.
Maak 12 pannenkoekjes en houd ze ondertussen warm tussen 2 borden.
Garneer de pancakes met de rest van de blauwe bessen en ahornsiroop of honing naar smaak.
Bron: World of Veggies – Mirjam Leslie-Pringle
Crêpes, zonder twijfel!
Ik sluit aan bij je, Myriam!
In een ver verleden een aantal keren in New York geweest en daar pancakes als ontbijt gegeten. Mijn herinnering is ook dat het wat klef en smakeloos was en dat er véél zoet (jam en ahornsiroop) nodig waren om het enigszins smakelijk te maken. Ik begrijp de ophef over deze pancakes dan ook niet zo goed. Een heerlijke franse crepe, maar ook ‘onze’ pannenkoek met appel vind ik veel lekkerder! En toen ik nog in Engeland woonde at ik op Shrove Tuesday altijd crêpes met citroensap en suiker, ook heerlijk! Groet Nicolet
Om heel eerlijk te zijn, snap ik de verheerlijking van pancakes ook niet goed, Nicolet. Maar ja, dat snap ik evenmin van het voedsel bij de Grote Gele M en de kartonnen bekertjes afhaalkoffie. Allemaal uit hetzelfde land, hè?
Ha ha, bij dat hele land heb ik ook zo m’n bedenkingen, ben erg blij dat ik hier woon en niet daar!
Ben je wel eens in Amerika geweest, Nell, want misschien had je dan een andere mening. Ik heb er een maand of 7 rondgereisd en wil dan toch een lans breken voor Amerikanen. Kan niet anders zeggen dat ze ontzettend belangstellend, vriendelijk en heel behulpzaam waren. Wij zaten vast met onze auto, en een hele familie met hun zonen trok ons eruit(en ze zaten te eten he), wij hoefden niets te doen! Verder is het land prachtig! kan niet anders zeggen. Blueberry pancakes hebben wij ook gegeten samen met scrambled eggs en toast!, ja daar teerden wij de hele dag op voor 5 dollar. En wat betreft winkel personeel, hoor ik toch liever:have a nice day (with a big smile) dan het vaak passieve, weinig hartelijk personeel hier. Maar verder heb ik het hier heel goed naar mijn zin hoor. Je hebt een leuke blog, groetjes Margret
Dank voor je uitgebreide reactie, Margret. Nee, ik ben nog nooit in de VS geweest, dus misschien heb ik teveel vooroordelen. Ik geloof ook vast in de goedheid van de mens, in dat opzicht kan ik het dan ook helemaal met je eens zijn. Mijn afkeer heeft meer te maken met de “inrichting” van de Amerikaanse maatschappij. No time to waste, alles in megaformaat e.d..