Wie aan Brabant denkt, denkt aan goedlachse, gemoedelijke personen, vaak voorzien van een postuur waaraan Bourgondische karaktertrekken zijn toe te wijzen. De meeste Brabanders weten zich fluitend door het leven te manoeuvreren. Er is altijd tijd voor een beetje vermaak. Er is altijd ruimte en tijd om gezellig bij elkaar te kruipen en een potje te owh’en. Met eten in geruststellende hoeveelheden in de nabijheid en drank die uit flesjes komt, maar liever nog uit de thuistap. Het kan allemaal in het Brabantse land.

Wat vergeet ik dan nog te vermelden? Jawel, hét onlosmakelijk met Brabant verbonden symbool, namelijk het worstenbrood. Sinds kort staat deze typische lekkernij op de lijst van immaterieel erfgoed van de Unesco. Je verzint het niet. In mijn van oorsprong Brabantse DNA erfgoed zat het worstenbroodje allang ingebakken. Zolang ik me kan herinneren werd het vroeger bij ons thuis gegeten.

Op zaterdagavond bijvoorbeeld, als ons mam het zich gemakkelijk maakte met koken en er na de soep nog ruimte genoeg was voor een broodje. Of wanneer de kamer blauw stond van de rook die de verjaardagsvisite, gezeten om de zware kloostertafel met het pluchen kleed, gedurende enkele uren vrolijk bleef uitblazen terwijl er met enig vertoon van misplaatste competitiedrang luidruchtig werd gekaart. Petoeten of rikken zal het geweest zijn, boerse Brabantse kaartspelen. Klaverjassen of bridgen was voor de semi-intellectuelen.

Worstenbrood en worstenbrood

Voor iedereen boven de Grote Rivieren behoeft het broodje misschien enige uitleg. Er is worstenbrood en worstenbrood. De ene soort zijn staafjes worst omhuld met bladerdeeg (uit onwetendheid door veel mensen ook worstenbrood genoemd) en er zijn staafjes worst die teder en liefdevol in een zacht witbrooddeegje worden gevleid. Dat zijn de echte. En dan is er zelfs nog een derde variant: de broodjes die door een Meester Boulanger worden gemaakt, zoals Robèrt van Beckhoven. Zelfs een onvervalste worstenbroodsnoeper als ik waant zich in hogere sferen bij elke hap. Zó welgevormd en mals-zacht, zó onweerstaanbaar delicaat van smaak. Exact zoals een goed broodje hoort te zijn.

Leerfabriek

Oké, oké, genoeg wierook over de worstenbroodjes gezwengeld nu. Die zijn lekker, maar er is meer te beleven bij deze meesterbakker. Op die bewuste druilerige woensdagmiddag bevind ik mij in Oisterwijk, in de voormalige Leerfabriek KVL, waar thans de bakkerij, de lesruimten én de winkel van Robèrt (bekend als jurylid van Heel Holland Bakt) te vinden zijn. Het is allemaal effe zoeken, omdat de schreeuwerige, vaak lelijke, welkoms- of reclameborden ontbreken. Uiteindelijk weet ik toch de voordeur van de voormalige fabriek te vinden.

Zo’n industrieel vormgegeven gebouw doet in zijn algemeenheid altijd een beetje kouwelijk aan, behalve dan wanneer de welriekende, zoete bakluchten je bij binnenkomst direct tegemoet drijven. Het ruikt er heerlijk, daar in de voormalige Leerfabriek. Als ik goed snuffel, meen ik de geur van rozijnenbrood te bespeuren. Enfin, al snel ontdek ik waar het allemaal plaatsvindt en sla rechtsaf de lange gang in.

Jongens en meisjes patissiers

Door de hoge glazen wand zie ik de jongens en meisjes van de bakkerij aan het werk. Van fondant uitrollen tot paaseieren gieten, van patisserie decoreren tot brooddeeg opbollen. In één lange rij passeren ze mijn geestesoog, waarna ik tot stilstand kom in de winkel. Een strakke, witte ruimte waarin de meest verrukkelijke patisserie staat uitgestald, aangevuld met brood en koekjes van eigen deeg. Oeps, hier is zelfbeheersing nodig, ik voel het direct. Maar goed, als je dan toch eenmaal bij deze Meester Boulanger bent aangekomen, ga je natuurlijk niet weg alvorens het een en ander ingeslagen te hebben.

Tijdens het kiezen word ik enthousiast te woord gestaan door Gijs, die me tot in detail weet te vertellen welke ingrediënten gebruikt zijn in de diverse producten. Ik kies voor een aantal verfijnd uitziende taartjes (hazelnootprogress en lemon meringue) en wel vier verschillende broden, waaronder Abdijbrood waarin bier verwerkt is. Nog een paar zakjes zoute lekkernijen en natuurlijk gaat er ook een lading van de befaamde worstenbroodjes mee terug naar Zeeland. O ja, en de bonbons niet vergeten! Verlekkerd bekijk ik de ruime sortering zelfgebakken koekjes, maar gelukkig weet G. me net op tijd te vertellen dat we niet tonnetjerond hoeven te worden.

Meester

Robèrt is naast Meester Boulanger ook Meester Patissier en heeft bijna alle titels op zijn vakgebied al gehaald. Maar Robèrt zou Robèrt niet zijn als hij zijn aard als Bourgondische Brabander niet levend zou houden door zijn passie met anderen te delen. Dat doet hij niet alleen door zijn tv-presentaties bij HHB en omroep Max, maar tevens door zijn vakkennis over te dragen op amateur bakkunstenaars tijdens de vele workshops brood en patisserie. Onder zijn bezielende leiding worden deze cursussen een ware belevenis. Er is een groot aanbod, voor zowel de beginnende als de gevorderde bakkers/baksters. Aan mij is het helaas allemaal niet besteed, ik ben een kluns van de bovenste plank en houd mij vooralsnog slechts bezig met het nuttigen van al dat Brabantse lekkers.

N.B. Ik word niet gesponsord om dit artikel te publiceren. Bovendien heb ik geen enkele commerciële connectie met de winkel Bij Robèrt en/of de bedrijfsvoerders hiervan. Ik schrijf slechts over zaken die mij persoonlijk in beroering brengen.