Afgelopen week hoorde ik iemand zeggen: iedereen heeft water nodig om thee te maken. En ik dacht: je hebt volkomen gelijk. Wij, mensen, verschillen met z’n allen echt niet zo veel van elkaar. Iedereen heeft hetzelfde pad te lopen, nl dat van G(eboorte) naar D(ood). Waarom maken sommige mensen er dan toch een sport van te doen alsof hun dagen ánders zijn dan die van jou. Met hun “druk, druk, druk” gedrag willen ze tonen dat hun leven tot de nok toe gevuld is met enerverende, spectaculaire bezigheden. Ik trap er niet meer in. Gewichtigdoenerij. Of een zwaar ondermijnd tekort aan eigenwaarde, dat gecompenseerd wordt door luid en duidelijk te roepen dat ze barsten van het zelfvertrouwen. Ze doen maar. Mijn eigen aandeel in het grote toneelstuk dat Leven heet, is niet groter dan een bescheiden figurantenrolletje, waarin ik enkele woorden mag murmelen. Dat is prima zo. Ik ben tevreden met het erbij “zijn”. Want laten we eerlijk zijn: het belangrijkste blijft toch het applaus aan het eind van de voorstelling?

Lees hier het verslag van een doodgewone zaterdag uit het leven van een doodgewoon persoon.

09.15 Oei, stevig verslapen, maar het mag. Het is zaterdag.

10.00 Ontbijt met stevige volkorenbammen en jonge Beemster kaas met veel thee.

10.30 Strijken.

11.00 Keramische kookplaat poetsen. Was nodig na een weekje kokkerellen.

11.05 Post! Oproep bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Het dwingt me tot nadenken. Wil ik? Nee, ik besluit het formulier te retourneren, vul de achterkant in, met opgaaf van reden: andere reden. Welke dat precies is, moet ik in een moment van contemplatie nog even voor mezelf uitvogelen. In ieder geval heb ik er geen belang bij geconfronteerd te worden met zekere onzekerheden. Iets met stranden en een schip of zo.

11.15 Mail + blog + facebook checken (ik blijf overal weer veel te lang hangen).

12.00  Ha, Frits met zijn Taalstaat. Altijd de moeite waard. Radio gaat harder. Een mevrouw noemt het vergeetwoord “lover”. Prachtig woord! Mijn voorliefde voor “vergeten woorden” is groot. Werkwoorden als peuzelen of keuvelen gebruik ik binnenskamers nog altijd. In mijn teksten wil ik me nog wel eens bedienen van pareltjes als bijkans, schalks, guitig, uitspanning.

13.05 Lunchtime met een vers wit(!) baguette van Bakker Bart. Naast alle zelfgebakken volkorenhappen, voelt zo’n broodje nog altijd heel luxe. Fruithapje toe. Momenteel zit ik middenin de periode passievruchten. Doorsnijden. Uitlepelen. Lekker aromatisch en een tikje zurig. Ik voel de vitaminen en mineralen mijn lichaam binnenstromen.

13.20 Administratie + bankzaken bijwerken. Ook voor mam nog een aantal dingen digitaal te regelen. Makkelijk al die diverse toegangscodes, digid’s en inlogcodes in combinatie met de daarbij behorende scanners en readers. Intussen heb ik een waslijst aan wachtwoorden weten te verzamelen.

13.30 Even opkijken van het gluren naar cijfers en letters: heee, natte sneeuw! Spreek ik het woord sneeuw uit, dan vlieg ik in gedachten altoos (!) terug naar mijn eerste lessen in de Duitse taal: Drei Männer im Schee. Heer Schrijver, immer getooid in een lichtgrijze broek met een zolder van hier tot aan de Himalaya, keek mij licht verbolgen aan als ik de naamvallen weer eens verkeerd had. Toen het examen naderde, begon ik in te zien dat hij misschien wel eens gelijk kon hebben. Feestjes en uitgaan vond ik aantrekkelijker dan die stomme Duitse naamvallen. Dus ging ik als een idioot stampen, stampen, stampen. Gevolg: nog altijd kan ik de naamvallen opdreunen … mit, nach, bei, seit, von ……Heee, een stuk blauw aan de hemel. Zo groot als een onderbroek. Jammer voor de kinderen.

14.03 Eerst mam maar eens bellen, kijken hoe het gaat. Ze klonk gisteren ook behoorlijk snipverkouden, maar was toch om boodschappen gegaan. Bang dat ze is voor het naderende sneeuwfront én de bijbehorende gladheid, heeft ze de gewoonte om te gaan hamsteren. Zodat er in ieder geval gegeten kan worden. Zo is mam. Als je niet eet, ga je dood.

14.30. Gelukkig, mam is oké. Alleen flink neusverkouden. Wel pas om 08.30 uur wakker geworden, vertelt ze. Niets voor mam. Allemaal tijdverspilling. Alle andere mededelingen zijn van triviale aard: niets op televisie, boerenkool met spekjes, buuf lang niet gezien.

14.40 Theetje drinken. Lindt chocolade met mintvulling erbij.

14.50 G. vraagt om de vernieuwde internetuitvoer van zijn genealogie (met daarin 2180 personen) te checken. Binnen 30 seconden zie ik al drie vervelende foutjes. Samen spenderen we ruim een uur aan het opsporen ervan. Hij met zijn verstand van CSS en ik met mijn arendsogen die getraind zijn in het taalkundig en opmaaktechnisch redigeren.

16.00 Vierkante ogen dwingen me afstand te nemen van mijn trouwe HaPeetje. Ik ga een en ander opruimen en mezelf richten op de avondmaaltijd. Hééé, natte sneeuw en hagelbuien.

16.45 Neutentijd! G. en ik drinken een niet erg geslaagde Argentijnse viognier. Teveel bloem, te weinig gras. Jammer. Opnieuw een reden om Argentinië definitief van het wijnlijstje te schrappen.

17.40 Oven voorverwarmen op 200 graden. Diagonaal inkerven van de aubergines. Deze flink insmeren met redelijk veel olijfolie. Za’atar en grof zeezout erover. In de oven ermee. Basmatirijst koken. Een restje minestronesoep inkoken tot saus.

18.15 Feta over de aubergines verkruimelen.

18.25 Aan tafel.

19.15 Het is stil in huis. Geen radio. Geen televisie. Stilte is voor mij zoals de eerste vier noten (kort-kort-kort-lang) van de Vijfde Sympfonie van Beethoven: ondubbelzinnig aanwezig, maar onmisbaar voor het vervolg. G. richt zich op een moeizame programmeerklus en ik klap opnieuw mijn geduldig wachtende HaPeetje open. Vanavond wil ik besteden aan het opsporen van mijn eigen voorouders. Nijssen. Een bekende naam in en rond Steenbergen. Er zijn er veel van. Ga nu niet vragen wat een mens er mee opschiet. Geen idee. Misschien komt het voort uit het eeuwige graven naar je roots. Hoewel ik zelf vermoed dat het meer een soort verzamelwoede is. Vooral de oneindigheid maakt het leuk. Er is zó verschrikkelijk veel te vinden uit het verleden. En wat zo handy is tegenwoordig: bijna alle archieven zijn on-line te bezoeken. Ik ben dus nog wel even zoet.

20.30 Venkelthee met een ieniemienie-appelflapje.

21.00 Vervolg van 19.15 uur.

23.15 Bedtijd. Ik droom van Hamlet die sandwiches met karaffen wijn wegwerkt, terwijl hij zijn beroemde woorden omzet naar de Duitse taal. Sein onder nicht sein, das ist die Frage.