Nee, ik ben geen bak-ster. Kneden, rollen, vormen, het is niet aan mij besteed. Ik ben er ook beslist te onhandig voor. Ik heb helemaal niets met fröbelen of willekeurig elke andere vorm van handvaardigheidsvermaak dan ook. Er moet iets definitief fout gegaan zijn tijdens mijn opvoeding. Beetje vreemd dat ik me dan toch het boek Bakken van James Peterson aanschaf.

Het gefriemel met deeglapjes, het opspuiten van decoratieve rozetjes of het keurig plaveien van glazuurlagen op wiebelige cakes, ik zou er acuut neurotisch van kunnen worden. Het zit in mijn hoofd, ik weet het. Veel vriendinnen en mede-foodbloggers vinden bakken de hoogste vorm van keukengenot. Sterker nog: zij menen er een zekere therapeutische werking in te ontdekken. Ik herken het (nog) niet.

Hoewel ik mezelf een grote mate van geduld heb weten aan te meten, springen er veren in mijn hoofd als dingen onder mijn handen een weerbarstig eigen leven gaan leiden.

Onder het motto “je bent nooit te oud om te leren” en “wat je niet kunt, moet je in ieder geval één keer geprobeerd hebben” gaf ik mezelf het leerzame boek Bakken van James Peterson kado.

Bakken – James Peterson

Het boek bevat meer dan 1.500 stap-voor-stap foto’s. Zij zorgen voor het aanschouwelijke element van dit handboek dat een driehonderdvijftigtal recepten en technieken onderverdeelt in vijf hoofdstukken. Cakes en taarten. Open taarten en gebak. Koekjes. Broden, snelle broden en brooddesserts. En custard, soufflés, vruchtencurd en mousses. Vooraan elk hoofdstuk geeft een register een overzicht van de basisbereidingen, de vullingen en de recepten die aan bod komen, en een apart register focust op de methoden en technieken.

Met zo’n boek moet het mij lukken om ooit nog eens een cake te bakken die én mooi gerezen én niet gescheurd is. Misschien lukt het mij zelfs wel, bij wijze van hoge uitzondering, een luchtige cheesecake te maken, die niets van doen heeft met zijn baksteenachtige voorgangers. En wat te denken van een 3-laags bruidstaart, inclusief het bruidspaar van suikergoed? Of zo’n feestelijke croquembouche?

Ik overdrijf, ben ik bang. Wellicht kan zelfs dit boek mij niet verder helpen in mijn hopeloze gebrek aan kneed- en vormvaardigheden en blijft de verwachte inspiratie totaal uit. Misschien blijft mijn vertrouwde oventje hoopvol naar me staan gluren of ik toch toevallig niet van plan ben van zijn diensten gebruik te gaan maken. Of misschien koop ik kilo’s ingrediënten die vervolgens onverbiddelijk hun THT-datum zien overschrijden.

Ik weet het niet. Wat ik in ieder geval zeker weet is dat dit boek mij ontelbare uurtjes kijk- en leesplezier gaat bezorgen  En och, zeg nou zelf: belangrijk is niet hoe De Mensch geniet, áls hij maar geniet.