Op een enigszins verdwaalde zaterdagnamiddag bezoeken we de onlangs geopende winebar Gris Sec, gelegen aan de haven in Zierikzee. Gevestigd in een geheel verbouwd pand, waar eerder een Chinees restaurant zat. Er heerst volop bedrijvigheid, bootjes meren aan en af, dus dat gaat helemaal goed komen met de toekomstige klandizie, denk ik stiekem.

Het eerste dat opvalt als we binnenkomen is de betoverende, koningsblauwe wand achterin de ruimte, royaal gedecoreerd met Zeeuwse knop-achtige ornamenten, waarvan sommige dienst doen als lamp. “Zelf bedacht en aangelegd”, zegt eigenaar Steven van Roemburg even later met gepaste trots. Verder veel tafeltjes met uitzicht op de pittoreske haven.

Een heerlijke bank ook, stelt mijn G. tevreden vast. Hij is geen man voor harde, houten stoeltjes of hoge krukken. Ik evenmin. Dus nestelen we ons fijn weg en bekijken we de wijnkaart, die naast flessen ook een dertigtal wijnen per glas laat zien. Rood, wit, rosé, bruisend, een heel divers assortiment, afkomstig uit allerlei landen. Ook Zeeland’s trots op wijngebied is present: een Rivaner van wijnhoeve de Kleine Schorre uit Dreischor. Gelukkig ook geen snobistisch geneuzel hier, met belachelijke prijzen van € 9,00 per glas maar heel betaalbare glaasjes. Dat voelt direct al bijzonder gastvrij.

Mijn tafelgenoot kiest voor rood, de Montepulciano d’Abruzzo. Die is stevig en heeft de volle smaak van zwart fruit, fluweelzacht met een klein pepertje in de afdronk, precies wat manlief prettig vindt. Mijn Vinho Verde heeft een toets van bladgroen en grapefruit met een vlinderlichte tinteling, exact wat een mens kan verwachten bij een “groene wijn”. Heerlijk! De Taggiasche olijfjes passen er prima bij.

Dat geldt helaas niet voor het bestelde kaasplateautje met kletzenbrood. Eigen schuld, dikke bult zegt mijn altijd lieftallige G, terwijl hij verlekkerd voor zichzelf een stukje blauwschimmel afsnijdt. Maar we zitten er genoeglijk met fijn gezelschap in een sfeervolle ambiance, dus wat zal ik klagen?

Als onze glazen leeg zijn, lusten we er eigenlijk nóg wel eentje. Het leven is te kort om er niet van te genieten en tenslotte zitten we in een wijnbar. We denken er over om een switch te maken, dus geeft de enthousiaste uitbater uitleg bij alle open wijnen. Rood blijft echter wat het is, ik schakel over naar Flower and the Bee, een voor mij bekende biologische wijn van de Treixadura druif. Licht ziltig bij de eerste slok om over te gaan in een intens geurpalet van limoen, vers gemaaid gras en mineralen.

We kiezen tevens nog iets te smikkelen, uit de “bites” die op de kaart vermeld staan. Het wordt een vegetarische flammkuchen, met geitenkaas, rode ui en paddenstoelen. Prima smaak, hoewel de kuchen iets royaler belegd had mogen worden, wat mij betreft.

Al met al is Gris Sec een waardevolle aanwinst voor Zeeland. Zoveel wijnbars zijn er (nog) niet in onze provincie. Naast Steven (maître/sommelier) staat ook partner Nathalie Antes (maître) te popelen om advies te kunnen geven en de achtergrond van alle wijnen te vertellen. Op de planning staan ook proeverijen en zelfs wijncursussen. Want, zo stellen zij beiden: “wijn is niet alleen erg lekker, er gaan ook prachtige verhalen achter schuil. Wij willen graag mensen enthousiast maken.” Dat laatste is hen tijdens mijn eerste kennismaking al prima gelukt.

Winebar Gris Sec is te vinden aan de Hoofdpoortstraat 2 te Zierikzee en is van woensdag t/m zondag open van 11.00 uur tot 23.00 uur.

N.B. Ik word niet gesponsord om dit artikel te publiceren. Bovendien heb ik geen enkele commerciële connectie met Winebar Gris Sec. Ik schrijf slechts over zaken die mij persoonlijk in beroering brengen.