Zomaar een morgen in oktober. Een dag die ik anders wil invullen dan alle voorgaande dagen. Even geen gefröbel in de keuken, alle boeken uit het zicht, laptops aan de kant. Als ik om 08.15 uur aan mijn crackertje kaas zit, leg ik mijn kleumende handen om een grote kop loeihete thee. Aaipetje ligt uitnodigend naar me te loeren maar ik ben flink en denk na over mijn opdracht voor die dag. Tijdverspilling is des duivels oorkussen.

Na drie happen moet ik vaststellen dat het begrip “zinvol” niet gebaat is bij te lang nadenken. Dóen moet ik. Niet denken, maar handelen. Automatisch schuifel ik de keuken in en open de koelkast. O ja, da’s waar ook, er ligt nog een berg kervel …. En dragon … . Best lekker samen met paddenstoelen, fantaseer ik.

Iemand begint heel hard Valkuil! te roepen in mijn hoofd. Enigszins beduusd schakel ik over op de automatische piloot en voer een aantal dagelijks terugkerende handelingen uit. Wasje erin, bedje recht, wasje eruit, stofjes zuigen.

Het brein dreutelt voort. Zal ik vriendin bellen om een museum te bezoeken? Zal ik mijn potloden weer eens uit de kast halen om te gaan tekenen? Moet ik eigenlijk niet hoognodig op zoek naar nieuw sanitair? Naar verse planten? En die afschuwwekkende blauwe envelop, kan ik daar op voorhand niet wat aandacht aan besteden?

Er begint iets te dagen. Het is dinsdag. Fysio wacht. En was dat niet morgen dat ik een familielid wilde bezoeken die onlangs is verhuisd naar een verzorgingstehuis? Jawel, Nijssen. Maar als ik dan tegen half zeven thuis kom, heb ik toch niets te eten in huis? Help, ik moet boodschappen doen! Etenswaar. Bloemetje. Opeens krijg ik het razend druk.

Verloren tijd omzetten in geluk

De klok is al naar half twee gesprongen als ik thuis kom. Mijn tas herbergt fijne lapjes varkens- en rundvlees. Om zelf gehakt van te draaien! Sinds ik het daarvoor bestemde hulpstuk op de Kitchenaid ontdekt heb, zal ik nooit – ik herhaal: nooit – meer gehakt bij de slager halen. De keren dat ik dan als langzaam afkickende carnivoor door het leven wil, wil ik wel een beetje fatsoenlijk eten.

Vlees door zo’n elektrische molen duwen, is het probleem niet. Het geheel weer optimaal bacterievrij opbergen is een geheel ander verhaal. Goed, na ook deze klus geklaard te hebben, volgt het draaien en braden van de balletjes. Vier grote voor twee avondmaaltijden, dertig kleinere voor in de soep. Het watertje met kruiden staat al lustig naast me te dampen; een pannetje met bruisend roomboter ernaast.
Ik voel een zweetdruppeltje verschijnen. Tersluiks kijk ik eens op mijn nummerloze klok. Huh? Kwart over drie? Théééééé!

Terwijl alles staat te borrelen en te braden, krijg ik een ingeving. Die dragon zou best eens lekker kunnen smaken in een ragoutje. En als ik dan morgen na de soep eens een bladerdeegbakje maak …….

Vóór ik het weet, sta ik twee doosjes champignons van hun overtollige vuil te ontdoen. Hak, hak, hak. Bak, bak, bak. Roer, roer, roer. Wat een voltreffer, deze combi van dragon met paddenstoelen en een drupje cognac. Morgen na de soep een fijne variatie op het beroemde Koninginnehapje. Mission accomplished. Of wacht …. Nee. O jee. De bloemkool voor vanavond. En de aardappeltjes moeten nog uit hun jasje. Snijd. Schil. Was.

Plotseling voel ik een dringend tekort aan serotonine zich aandienen. Dat klopt aardig met het tijdstip. Vijf uur. Winetime. Ik verzoek mijn HuisProgrammeur zich los te weken uit zijn algoritme en een lekker flesje wit te openen. Marlborough, Nw. Zealand, Brancott Estate. Lekker! Geurt naar rijpe abrikoosjes en nog wat.

G. en ik keuvelen ons verder de dag door. Nuttigen een oer-Hollandse maaltijd met Spaanse bloemkool. Constateren beiden dat mijn eigenhandig gedraaide gehaktballetjes de smaak van vroeger herbergt. Waarna we een overrijpe mango soldaat maken, zodat het sap zich druppelend langs onze kin een weg naar beneden baant.

G.  schuift daarna achter de laptop om een ontbrekend stukje toe te voegen aan een digitaal presenteerschaaltje en ik moet nodig een stukje schrijven. Over verloren uren die gevuld worden met … Ja, met wat eigenlijk?

Zomaar een avond in oktober. Een dag die ik anders had willen invullen dan alle voorgaande dagen. Een dag die misschien verloren was geweest, als ik niet zo van al mijn keukenklusjes had genoten.