Chili is één van die gerechten die ik steevast vergeet als ik wanhopig op zoek ben naar de invulling voor de avondmaaltijd. Terwijl G. en ik het toch echt heel graag eten. Liefst met rijst. En wat salade erbij voor de noodzakelijke frissigheid. Ook heel fijn: chili...
Een specht lacht zich duikelend een weg door de ons omringende hoge bomen. Gehakkelde aurelia’s en citroenvlinders dartelen rond de uitbundig boeiende petunia. G. flip-flopt wat heen en weer tussen het schuurtje en zijn stoel. Driftig hipt een merel heen en weer, zijn...
Stapelen is het nieuwe rollen. Zo’n stapel heet dan plotseling taart: Mexicaanse tortillataart. Omdat er mais in zit en kidneybonen, denk ik. En o ja, tortilla’s natuurlijk. Het moet allemaal niet gekker worden. Enfin, een mens kan niet aan alle...
Warm eten biedt troost. Ik geloof er heilig in. Vooral in tijden van dichtgevroren sloten, druipneuzen en meer van dat soort ongein. Jullie wisten het al langer: it’s not my cup of tea. Kortom: een bordje troosteten kan een mens in deze tijd van het jaar goed...
Als het om dromen, idealen of verlangens gaat, heb ik een rijk arsenaal aan fantasiebeelden voorhanden. Als ik een vleesloze maaltijd moet verzinnen, blijkt de fantasiebron plotsklaps te zijn opgedroogd. Mr. Ottolenghi biedt vaak uitkomst. Of Janneke Vreugdenhil. En...
