Mam, lief en ik vieren de afsluiting van een week vol bouwkundig drama (zie vorig blog). De nieuwe, modulerende cv-installatie werkt, na allerhande ongerief zoals een lekkage, gevolgd door een bijna lekkage en het voltooien van een reeks klusjes zoals het opnieuw netjes bijwerken van ontstane gaten, naar behoren. De programmeerbare klokthermostaat zorgt voor een constante, maar uiterst energiezuinig klimaat in mams huisje. Zij tevreden. Ik tevreden. De hoogste tijd voor een etentje. Op tien minuten rijden van mams huis, bevind zich restaurant Vroenhout.

Het is meer dan 12 jaar geleden dat ik hier voor het laatst was. Destijds had deze gelegenheid de aanblik van een rietgedekte boerderij met een romantische uitstraling; vandaag de dag heeft het een complete metamorfose ondergaan en is het omgetoverd tot een modern en stijlvol onderkomen. Veel glas rondom en zachte roomkleuren in het interieur.

Restaurant Vroenhout – Roosendaal

We worden vriendelijk welkom geheten door de gastvrouw/eigenaresse Lore van Beekveld. Zij wijst ons een ronde tafel aan. Terwijl we van onze wijntjes genieten, bekijken we de menukaart. Die toont ons mooie, eerlijke gerechten. Tongschar, rib-eye, gelakt hertenfilet. We kiezen voor het vriendelijk geprijsde Bib Gourmand menu in drie gangen. Ondertussen wordt er een knabbeltje op tafel gezet. Verse noten met o.a. wasabi en huisgemaakte flinterdunne koekjes.

Na een tiental minuten verschijnt een amuse, bestaande uit een lolly van parmaham met een vleesvulling op basis van chartreuse en een taartje van zeebaars met nog een aantal ingrediënten die ik me niet goed herinner. Erg verfijnde gerechtjes die ons bijzonder nieuwsgierig maken naar wat nog komen gaat.

Voorgerecht

Dat we daarin niet worden teleurgesteld, blijkt wel als de voorgerechten verschijnen. Aan de andere kant van de tafel een schitterend bord carpaccio van hert, afgewerkt met een pesto, zoetzure pompoen en granaatappelpitjes.

Voor mij is er ravioli van bospaddenstoelen met rillette van eend en een jus van morilles. Stevige, krachtige smaken die schreeuwen om vergezeld te worden door een mooie, rode wijn. Vanwege de vermoeiende dag die achter me ligt, laat ik die echter achterwege. Voor de zekerheid dat ik niet in slaap zal vallen.

Tussen voor- en hoofdgerecht zit een prettige tijdspanne. Men haast hier zeker niet, maar het wachten op een volgend gerecht duurt ook niet eindeloos. Een pluspunt wat mij betreft.

Hoofdgerecht

De Man heeft gekozen voor een goed stuk vlees. Een rib-eye met bearnaisesaus, vergezeld van een kroketje van zuurkool, een schattig witlofstronkje en een geroosterd tomaatje. Botermals vlees, is het oordeel, perfect gebakken.

Ik heb zekerheidshalve gekozen voor de gebakken griet met crème van schorseneren en truffelsaus. Op een romantisch gedecoreerd bord verschijnt de griet. De vis is overduidelijk supervers en heerlijk gegaard. Eronder een bedje van spinazie-spaghetti. Ernaast nog wat spinazie. De bijgeleverde truffelsaus blijft onaangeroerd. Persoonlijk ben ik niet weg van de smaak van truffel in combinatie met vis. Ook de torentjes van zoetzure pompoen bevallen me niet. Ze zijn te zuur en verlammen mijn smaakpapillen. Maar de voortreffelijke vis maakt alles meer dan goed.

Nagerecht

Wat betreft het nagerecht zijn we eensgezind. Het is een panna cotta van caramel, met sandwiches van banaan en pinda en chocolade-noga ijs. Een prachtig opgemaakt glazen bord komt op tafel. De smaken zijn verrukkelijk en harmoniëren perfect met elkaar.

We sluiten af met een espresso en een thee. Op een leistenen plaatje een aantal lekkernijtjes. Die worden neergezet zonder uitleg. Opeens gaan er wat meer dingen fout. De espresso wordt verwisseld door een koffie en de verse muntthee blijkt, zonder excuses, te zijn vervangen door gedroogde. Dat is niet alleen jammer, maar ook een gemiste kans voor de brigade. Vaak blijft juist een fijne afsluiting nog lang hangen in het geheugen. Enfin, ik zie dat het druk is en dat de gastvrouw haar personeel niet op alle fronten tegelijk in de gaten kan houden.

Desondanks hebben we heerlijk gegeten. Tevreden verlaten we het restaurant. We zetten Mam af bij haar huisje, zeggen gedag en rijden daarna door de donkere nacht terug naar Zeeland. Waar het na hectische week goed toeven is. Maar nu eerst slapen … láng en véél slapen.