Maandag. Dag 21 van mijn zelfverkozen isolatie. Ik heb een slechte nacht achter de rug. Veel gewoel, gedraai en gezucht. Tot nu toe heb ik alle nachten zonder haperen door kunnen slapen, maar vannacht deed Klaas Vaak waarschijnlijk ook aan social distancing. Geradbraakt zit ik om 9 uur aan de ontbijttafel. Maandag is gewoonlijk de wekelijkse poets- en wasdag in huize Eetplezier. Vandaag zullen G en ik zelf aan de slag moeten, nu ik ook onze gouden hulp heb afgezegd. “Even je perenpit zetten”. In gedachten hoor ik het mam zeggen, als er even flink gewerkt moest worden, waar dan ook. Het zal een familie-uitdrukking geweest zijn, want de oorsprong ervan heb ik nooit kunnen achterhalen. 

G. neemt het zwaardere kuiswerk (leenwoord van onze zuiderburen; ik blijf het een prachtig woord vinden) voor zijn rekening; ik maak me nuttig met doek en spons in de lagere en lichtere regionen. Tijdens dit alles hoor ik geruststellende pingeltjes onder de klep van mijn Ipad vandaan komen. Gelukkig, er zijn nog genoeg mensen die me weten te vinden voor wat social talk, ook al is dat nu even virtueel. 

Tevreden over onze exercities ten behoeve van een smetteloos huis, gunnen we onszelf een uitgebreide lunch. Met gebakken eitjes en zelfgemaakte komkommersalade. Voor de allereerste keer in mijn leven tel ik de plakjes kaas in de verpakking. “Nog drie”, zeg ik streng, terwijl ik G. doordringend aankijk. “Dan eet ik toch gewoon pindakaas”, antwoordt hij luchtig. Manlief is geen druktemaker, zoveel mag duidelijk zijn. Een perfecte tegenpool voor mijn overbezorgheid, die me in dit soort tijden op een venijnige manier parten kan spelen.

Na de lunch doe ik een rondje social media en kranten. Vooral van die laatste informatiestroom kan ik niet echt vrolijk worden. Wat beschikt Nederland opeens over een boel virologen! En ze denken het allemaal beter dan hun collega’s te weten; dat is misschien nog wel het meest tenenkrommende. Enfin, ik besluit maar eens iets nuttigs te gaan doen en vul – met veel plezier – de aangifte inkomstenbelasting in van een goede vriendin. Heb er echt lol in als ik eenmaal bezig ben. Elk jaar doe ik dat voor een aantal bevriende personen; het houdt mij scherp en zij hoeven er niemand voor lastig te vallen. Cijfertjes blijken in deze chaotische tijd een enorme rust uit te kunnen stralen, stel ik opgelucht vast als ik op “Verzenden” druk.

Plotseling ontstaat er een reusachtig dilemma wanneer de bel gaat en de postbode met een pakket voor mijn deur staat. Hoe ga ik dit eventuele virusvarkentje wassen? In een wirwar van gedachten neem ik het pakje aan en deponeer het vrijwel direct op een plaats waar het niet in de weg staat. Even een dagje laten staan kan nooit kwaad. Bij hoeveel mensen is deze postbode al wel niet geweest? Hoeveel enge micro-organismen zitten er door die honderden pakketjes al wel niet op zijn handen? Ik laat het pakje voor wat het is, er zit geen bederfelijke waar in, dus kan het rustig een week achter de wasmachine in de bijkeuken blijven staan. 

Zo tutter ik de dagen door. Met helemaal niets te beleven en toch ook weer van alles. Reflectie alom. Want dat doet zo’n social distancing periode met je: de kleinste dingen in het dagelijkse leven ondergaan een metamorfose. Van achteloos door je handen laten glijden naar het voorzichtig oppakken en koesteren. Simpelweg omdat er meer tijd voor is, kun je er meer aandacht en liefde aan geven. En is dat niet precies waarmee we de wereld met z’n allen mooier kunnen maken: een beetje meer aandacht en liefde voor elkaar?

Zouden dat de twee sleutelwoorden mogen worden na deze afschuwelijke crisis? Of vallen we massaal weer terug in onze oude gewoontes en vervolgen we onze individuele ratrace? In deze tijd is er rust en ruimte in overvloed om te gaan herijken. Waar liggen mijn prioriteiten? Wat streef ik in essentie eigenlijk na? In welke mate ga ik nog aandacht besteden aan stoffelijk-gerelateerde zaken? Welke mensen horen voor altijd bij me? Dat soort zaken. Herwaardering, upgraden, bijstellen of laten verdwijnen.  Nu kan het, doe er je voordeel mee!

Wordt vervolgd.