In tegenstelling tot mijn afkeer van winterse koude, zijn er vanzelfsprekend ook dagen waarop zelfs ik het heerlijk vind om buiten te zijn. Gisteren was zo’n dag. Een winterwonderland met liefst vier graden op de thermometer! Een mooi moment om ons eenvoudige buitenverblijfje te inspecteren: op lekkages, op takken op het dak, op onverlaten die zich via een raam een goedkoop hotelletje wilden toeëigenen. Alles is mogelijk, niets is vreemd, daar op de rand van de wereld. En ik wil me beslist geen grootgrondbezitter noemen, zoveel valt er echt niet te halen, maar o, wat hebben we al een groot aantal jaren plezier van ons houten huisje en wat zijn we er zuinig op!

PLezier in winterwonderland

Buiten heeft alles een wit laagje rijp. Daardoor is de wereld uitgeklapt tot een prentenboek en ik voel me vrijwel direct als Alice in Winterwonderland. Verbazingwekkende feeërieke schouwspelen onderweg. Tientallen zilverwitte reigers in de berm. Spiedende buizerds op houten paaltjes. Drukbezochte vijvertjes waarop kinderen sierlijke rondjes draaien.

G. en ik besluiten tot een stop bij het meest idyllische plekje van heel Zeeland: Schuddebeurs. Ofwel Schoddebozze zoals de echte Zeeuw zegt. Verscholen in de schaduw van het bedrijvige Zierikzee ontvouwt zich daar een oase van rust. Als het geldboompje in mijn tuin ooit vruchten gaat dragen, wil ik mijn beursje wel leegschudden om daar de rest van mijn leven te kunnen wonen. Behalve een Hostellerie met het gelijknamige opschrift zijn er geen winkels of andere faciliteiten. Wat resteert is een lang lint met voorname, grote huizen omringd door een bosrijk gebied.

Het grootste en belangrijkste buiten van Schuddebeurs is ongetwijfeld Mon Plaisir, gesticht in de achttiende eeuw door een burgemeester van Zierikzee. Het huidige witgepleisterde huis dateert uit de negentiende eeuw. Ook Mon Plaisir is in de Tweede Wereldoorlog ernstig beschadigd, omdat de Duitsers vlak voor de capitulatie een brandkast tot ontploffing brachten. Het huis is niet toegankelijk, maar het grootste deel van het park eromheen wel. Het is een pittoresk parkbos van zes hectare met vijvers. In het voorjaar zijn er zgn stinzenplanten te vinden en het hele jaar door geldt het als vogelparadijs. Het is er plezierig wandelen in de stilte van het buitengebied.

Mochten jullie het ook willen bezoeken, navigeer dan naar Donkereweg 72 te Noordgouwe (Schuddebeurs). Parkeren kan op het parkeerterreintje of in de berm. Als het heeft geregend, laarzen mee, want de bospaden hebben gelukkig hun natuurlijke habitat behouden.