Superfood. Een term die in het Moderne Luilekkerland niet meer weg te denken is en gehanteerd wordt voor bepaalde voedingsmiddelen die een positief effect zouden hebben op ons lichaam. Chiazaad, hennepolie, gojibessen, rauwe cacao. Door voldoende van deze producten te consumeren, houden wij ons lijf gezond. Zeggen de Superfood-aanhangers.
Low-carb. Broodbuik. Raw foods. Voedselzandloper. Paelo. Het kan niet op anno 2014. Ik loop er allemaal niet warm voor. Neemt u mij vooral niet kwalijk. Doet u gerust wat u denkt te moeten doen met al deze moderniteiten; ik houd mij vooralsnog het recht voor om me vast te houden aan gewoon gewoon. Niet te veel zout en suiker. Zuinig met slechte vetten. En alles met mate. Ik word er niet vitaler van of energieker door; maar op deze wijze houd ik het toch al 58 jaar vol. *applaus*
Superfood heeft voor mij alles te maken met pure producten, zonder industriële bewerkingen. Daar kan niets mis mee zijn. Een vers visje, voortreffelijke crème fraîche uit Normandië, vier handjes kruiden. Gestoofd venkeltje ernaast. Lepeltje rijst of aardappelen. Mandarijntje toe. En morgen gezond weer op!
Voor het maken van een begeleidend sausje, heb ik zo mijn eigen toverformule bedacht. Het is geen traditionele salsa verde en het is ook zeker geen klassieke bearnaise- of ravigoteaus. Misschien lijkt het nog het meest op Duitse Grune Soße, waarin soms kwark of zure room wordt gebruikt. Hoe dan ook: het smaakt verrukkelijk bij een stukje vis of vlees.
Groene saus à la Eetplezier
Ingredienten:
6 flinke eetlepels crème fraîche (bij voorkeur d’Isigny, die is zó geweldig lekker)
1 eetlepel citroensap
2 eetlepels fijngesneden dille
2 eetlepels fijngesneden bieslook
2 eetlepels fijngesneden dragon
2 eetlepels fijngesneden salie
lik mosterd
peper/zout naar smaak
Varieer naar hartenlust met kruiden, met kappertjes, met een fijngesnipperd sjalotje of augurkje, desgewenst met een fijngewreven ansjovisje. Net wat jij zelf lekker vindt. Alles kan. Niets moet.
Een stuk naar mijn hart! Variatie en met mate is hier het devies. Wellicht ook de luxe van leeftijd Nell.. ook ik heb op voedingsgebied al e.e.a. langs zien komen in de jaren en geleerd hierin mijn eigen plan te trekken.
Anna
Ik ben nòg een ietsje ouder en ik hang deze filosofie al mijn hele leven aan.
Geen petrochemische industrie spul in een plastic bakje wat ó zó gezond voor je is, voor je hart en voor je bloedvaten en nog meer, maar een eenvoudig klontje goede boter op m’n bruine boterham ’s morgens. Dat is dus 2 keer erg slecht want o jee, brood, koolhydraten, slecht, slecht.
En pas op met het woord “slechte” vetten want morgen is alles weer andersom.
Fijn om te horen, beste dame en heer, het schept een soort van band. Waarmee ik niet wil suggereren dat de “superfooders” het slechter doen dan wij. Laten we zeggen: anders. Gewoon anders.