Herwig van Hove, een van de presentatoren van het door mij veelvuldig bekeken Vlaamse kookprogramma 1000 seconden, hanteerde meerdere uitspraken die ik zelf regelmatig herhaal. Ook nu nog, hoewel de laatste uitzending van dit geweldige programma al in 2009 plaats moet hebben gevonden.  “Bevallig draperen” noemde hij een bord dresseren. Ik vind het een wereldzin. Als de porties iets te groot waren uitgevallen sprak hij over een geruststellende overvloed. Kijk, dat zijn termen waar een mens rustig van wordt. Altijd en overal voldoende voedsel om je heen. 

Nigella Lawson heeft ook altijd zo’n geruststellende overvloed aan voedsel. In haar inloopkast. Dat is toch voor iedere foodie een soort van Walhalla, laten we eerlijk zijn. Daarvoor mag zo’n walk-in closet voor je garderobe mij gestolen worden. Zoveel kleren heb ik niet; een voorraad aan levensmiddelen echter des te meer.  Geef mij 2 x 3 meter koele ruimte met ontelbaar veel schappen en je maakt me dolgelukkig.

Helaas is het in mijn stulpje altijd woekeren met de ruimte. Niks geen inloopkasten. Ook geen uitgestrekte tuin trouwens. Vandaar dat de Handyman in huis ooit een extra provisiekast timmerde. In de (best wel ruime) slaapkamer. Je verzint het niet. Het was pure noodzaak, aangezien alle keukenkasten intussen kreunden onder hun zware last.

Geruststellende overvloed

Deze kast functioneert al tientallen jaren naar behoren. Het is  er lekker koel en ik kan er behoorlijk wat spullen in kwijt. Pikant detail: de truttige helderwitte kastrandjes. Deze zijn er 30 jaar geleden op geplakt. Als ik ze er nu af wil halen, ontstaat er een vies kleefrandje, dat natuurlijk opnieuw om een verfje schreeuwt. Dus lekker laten zitten maar. Truttigheid is het nieuwe retro.

Naast wat blikken peulvruchten (die er overigens ook in droge vorm staan) en wat zoet broodbeleg in de vorm van pindakaas en jam, zien jullie weinig fabrieksmatig bereide producten in mijn proviandkast. Ja, het noodzakelijke droogvoer natuurlijk, zoals pasta, rijst, bloem, zelfrijzend bakmeel. Basiszaken die iedereen in huis hoort te hebben. Ik ben geen leentje-buurmens. Sla ook nooit m’n handen op een lege plaats. 

Nou ja, die ene keer dan. Het was in het prille begin van ons samenzijn, waarin de tweevoud van allerhande zaken nog erg wennen was. Dubbel zoveel afwas, dubbel zoveel strijk, dubbel zoveel boodschappen. We deden ons best, maar hadden het tegelijkertijd ook nog zo druk met gewoon te léven. Tot G. en ik ‘s avonds na een drukke werkdag zelfs geen droge boterham in huis vonden. Kwestie van slechte planning, zeg ik nu. Onze Groningse buurvrouw van destijds bood uitkomst: “hest weer veur’n kander’, vroeg ze schalks, terwijl ze een halfje bruin uit haar diepvries trok. Het was de allereerste en ook meteen allerlaatste keer dat we de hond in de pot vonden. 

Op alles voorbereid

Hoe dan ook: met een goedgevulde provisiekast ben je op alles voorbereid. Orkaanachtige westerstormen, een onverwachtse eter méér aan tafel en zelfs een koelkast met een droevig-lege aanblik, want van pasta, tonijn, olijven en tomaten in blik valt best nog iets fatsoenlijks te maken. 

En wees gerust, lieve lezers, voor alle overige zaken in het leven ben ik niet zo van het overvloedige. Zoals gezegd: een eenvoudig, klein stulpje om in te wonen, geen BMW 4 Cabrio of Sealine Yacht voor de deur, geen onontdekte Gogh aan de muur, niet één Armani in de kast en al helemaal geen gouden tierelantijnen om het lichaam mee te versieren.  Alleen dat eten en alles wat ermee samenhangt …… ja, dat blijft waarschijnlijk toch mijn verdere leven een uit de kluiten gewassen struikelblok. I’m so sorry ….☺