Ondanks het bere-slechte weer (fleece-shirt en winterjas aan) werd het toch nog een fijn dagje. Heel af en toe glipte er een sprankje zonlicht vanachter het grijswitte wolkendek vandaan. Dat gaf moed. Temeer omdat Man en ik een buitenactiviteit gepland hadden. Hoewel slechts enkele kilometers van onze woonst verwijderd, hadden wij al die jaren sinds we in Zeeland waren neergestreken – en dat is inmiddels meer dan 30 jaar – nog nimmer de Zeeuwse Rozentuin in Kats bezocht. Volgens ingewijden een soort van rozenwalhalla. Nu ben ik noch in het bezit van groene vingers, noch van een zonnige tuin, dus enigszins te verklaren was onze lange afwezigheid aldaar wel.

+ Fair bij de Zeeuwse Rozentuin

Enfin, van 24 t/m 26 mei vindt er de jaarlijkse + Fair plaats. Onder normale weersomstandigheden hadden we nu volop kunnen genieten van weelderig uitlopende rozenstruiken. Dat was, vanwege een langdurig defect aan het weermasjien daarboven, helaas niet het geval. Gelukkig was er meer dan genoeg te zien. Langs de lommerrijke laantjes boden tientallen standhouders hun waren en diensten aan. In de wagenschuur, het koetshuis en in de stallen aangevuld met tenten, stands en kramen zag ik o.a. romantisch brocante, gedroogd fruit, ambachtelijk brood, sfeervolle woondecoraties, planten en nog veel meer.

Bij de stand van Chestar proefde ik eerst van de diverse gedroogde fruitstukjes. Heerlijk! Te lekker om te laten liggen. Ik nam mee, v.l.n.r. amarenkersen, kokos-vanillebolletjes, aardbeitjes met cramberrie en kumquats. Allemaal gedroogd, ongesuikerd, zwavelvrij en zonder kunstmatige kleur- of hulpstoffen. Puur natuur allemaal.

Meteen gevolgd door een bruin desembroodje van pain belge, genaamd knoest. Dat wordt morgen een zondags ontbijtje met dit voor ons onbekende brood.

De aardige dames van illigraphics lieten me hun vrolijke Zeeuwse creaties zien. Kaarten, posters, illustraties, stilistisch werk veelal met een knipoog naar Zeeland.

Bij kwekerij Sluishoek zag ik stekjes van de meest aandoenlijke plantjes ooit. In tere oranje en lila kleuren. Ernaast een imposante vingerplantachtige reus. Mooi in al zijn eenvoud. Ik zou het allemaal mee willen nemen, maar ja, zonder zon in de tuin en met gebrek aan groene vingers, ligt al snel een catastrofe op de loer. Op de kiezen bijten dus!

Hoewel ik dacht er uren te hebben doorgebracht, gaf het dashboardklokje nog maar 14.10 uur aan. Tijd genoeg om door te rijden naar Middelburg, waar ik ten minste een maal per twee weken te vinden ben in de Drvkkery. Op zoek naar de nieuwste boeken, of gewoon voor een kopje thee en een tijdschrift. Vandaag troffen we het dubbelop. In de brasserie begon het zangduo Jan François en Jerry Velberg met hun optreden. Geweldige close-harmony muziek uit de zeventiger jaren: Simon and Garfunkel, the Everly Brothers, Eagles, afgewisseld door eigen werk. Schitterend vertolkt allemaal. Terwijl de zon zich door het serredak probeerde te wringen en Jan en Jerry mij terug in de tijd zongen, namen Man en ik nog een drankje. Het was er opnieuw aangenaam toeven, daar in de brasserie.

Maar vanaf nu mag wat mij betreft het weermasjien op zonnestandje 10, met de wind- en regenknop dusdanig onklaar gemaakt dat deze máánden lang niet te gebruiken zijn. Hoort u het, daarboven???