Geen idee hoe het met jullie allergiën is gesteld, misschien is de zilverwitte berk je natuurlijke vijand als hij zijn pollen voor je voeten uitschudt of misschien lig je meteen knock-out na het consumeren van één ieniemienie pindaatje, feit is dat er een behoorlijk scala aan overgevoeligheden bestaat. Bijzonder vervelend allemaal als het jou treft.

Naast een voortdurend soort van hooikoorts, die zich bij mij met name ’s nachts manifesteert,  ben ik tevens overgevoelig voor vlekken en allerhande andere soorten van viezigheid. Iets met een oerdegelijke opvoeding door een kraakheldere mam. Feit is dat ik altijd kijk en snuffel aan vaatdoekjes en theedoeken. Met mijn ultra-argusogen meen ik voortdurend ziekmakende microben over het ruwe oppervlak te zien marcheren. *Gruwel*. Zie de beestjes met de plakkerige pootjes parmantig rondstappen in die vieze, bruine koffievlekken. In gele eiresten. Of in de rode tomatenkringen. *Gruwel*.

In mijn eigen huis vormen die vaat- en keukendoeken geen enkel probleem. Elke dag de keukenlapjes in de was stoppen, stelt mijn bangelijke anti-allergiesysteem voldoende gerust. Nee, niet op 30 graden wassen natuurlijk. Unilevers nieuwste slogan “koud is het nieuwe warm” kan de pot op. Commercieel geneuzel. Hou effe op zeg, iedereen weldenkend mens weet toch dat geen beest opzij gaat voor een straaltje koud water.

Maar zo af en toe prik ik weleens buitenshuis een vorkje mee. Dan wordt het allemaal net even anders. Stiekem bevoel ik de onderkant van de borden. Die horen glad gepolijst aan te voelen.  En als ik maar een spoortje van ongerechtigheid meen te bespeuren, smaakt het eten me toch echt vele malen minder. Bestek waar nog iets aan lijkt te kleven, mag mee terug richting keuken. Lastige klant, zie je ze denken. Misschien wel, maar waar ik kan, probeer ik mezelf gezond te houden.

Vieze vaatdoekjes

Of ik last van smetvrees heb? Welnee, ik houd alleen van proper en hygiënisch. Kan er ook niets aan doen, het zit in de genen meegebakken. En als je je realiseert dat bacteriën zich razendsnel kunnen vermeerderen., dan is mijn angst niet geheel ongegrond.  Zo kunnen er bij kamertemperatuur uit één enkele bacterie in ongeveer 7 uur miljoenen bacteriën ontstaan. Ideale omstandigheden hiervoor zijn temperaturen tussen 10°C en 40°C., met name wanneer het dan ook nog vochtig is. Onder het vriespunt delen ze zich niet meer, maar blijven ze wel in leven als in een soort winterslaap. Bij temperaturen hoger dan 75°C, bijvoorbeeld tijdens het koken, gaan bacteriën dood.

Na dit verhaal snappen jullie vast hoe ik omzichtig jonglerend met mes en snijplank in de weer ben als een stukje kip de keuken van huize Eetplezier heeft weten te vinden. Kruisbesmetting, kruisbesmetting dendert het door mijn hoofd. Om over rauw eiwit maar te zwijgen. Daarvoor in de plaats gebruik ik altijd de keurig gepasteuriseerde versie. Fruit wordt altijd geschild. De kernthermometer is mijn beste vriend bij twijfel of iets net te lauw is of precies goed.

En zo sukkel ik het leven door. Daarentegen ben ik dan weer niet angstig voor een randje vet, een handje zout, een met roomboter geplamuurde boterham, bitterballen met een ferme lik mosterd of een monsterlijk groot stuk Millionaires shortbread. Oordeel zelf maar welk type mens jouw voorkeur heeft 😁😉