Van oudsher opgevoed met ontelbaar veel wijze lessen op het gebied van gevarieerd eten én een Nederlands Voedingscentrum dat dit tijdens mijn beginperiode van zelfstandigheid ook nog eens indringend en consciëntieus bleef herhalen, kan ik bijna niet anders meer dan elke dag een andere maaltijd te verzinnen. Indoctrinatie heet dat. Brainwashen. Op den duur herken je maar één richting: de weg die jou zo vaak is voorgesteld.

Enfin, doet er ook allemaal niet toe. Feit blijft wel dat mijn hang naar variatie in het voedingspatroon het altijd zal blijven winnen van mijn trek in smakelijke, doch vaak minder gezonde maaltijden. Uiteindelijk resulteert dat bijna vanzelf in een levensstijl volgens het 80/20 principe.

De Italiaanse Vilfredo Pareto is de bedenker van deze simpele theorie, die in eerste instantie alleen in het economisch verkeer werd toegepast. Later ontdekte men dat dit op allerlei terreinen kon worden toegepast, met vaak zeer effectieve resultaten. Zo ook in het menselijke voedingspatroon. Je gebruikt 80% uitsluitend verantwoorde en gezonde voeding (= goed voor lijf en leden) en 20% mag er “gesnoept” worden (= goed voor fysieke bevrediging en mentale balans).

80/20-principe

Genoemde 20% kan opgaan aan een wijntje, een reep chocolade of een patatje mayo, het is maar net wat jij verkiest. Het grote voordeel is dat je hier voluit – dus zonder schuldgevoelens – van mag genieten, omdat je weet dat er morgen opnieuw een bord veggies voor je neus staat. Niks geen gejojo of dramatisch verlopende afvalprogramma’s, of erger nog: maaltijden bestaand uit smerige shakes, nee, eenvoudigweg het 80/20-principe als leidraad stevig in het hoofd houden. Het bevalt mij uitstekend.

En wat heeft die bulgur dan helemaal te maken met het vorenstaande, hoor ik jullie vragen. Ik leg het uit. Naast groenten en een verantwoord stukje vlees of vis, heb ik nog graag iets anders op mijn bord. Ook weer indachtig de broodnodige variatie. Zo komen aardappelen aan de beurt, maar ook rijst, couscous, quinoa, orzo, pasta en parelgort. Bulgur hoorde tot voor kort nog niet in dit rijtje thuis.

Bulgur

Ik kocht een pak en probeerde te ontcijferen wat er op de achterkant stond. Een kooktijd zou leuk zijn. Wat er stond in gebrekkig Nederlands bleek een cryptische omschrijving van een Midden-Oosters gerecht. Iets met bonen die in de week moesten. Dus plaatste ik mijn vraag op Facebook. Gelukkig zijn er op die virtuele ontmoetingsplek altijd mensen bereid te helpen. Niet wellen, maar circa 10-15 minuutjes koken, was het antwoord. Daarna droogstomen

Terwijl het visje en de wokgroentjes startklaar staan om in de bijbehorende pannetjes te verdwijnen, meet ik een hoeveelheid van de gestoomde tarwekorrels (want dat is bulgur) af en laat dit in kokend water verdwijnen. Een muf aroma van te lang gelegen zweetsokken en vergane juten zakken prikkelt mijn neusgaten. Mijn eetlust neemt er niet bepaald door toe.

De eerste kennismaking met bulgur is dan ook geen doorslaand succes te noemen. Ondanks de toegevoegde bouillon en wat ras-el-hanout heeft de geur van de allereerste minuten zich weten te nestelen in mijn smaakpapillen. Meteen bij  hap één denk ik te weten dat dit product niet mijn cup of tea wordt. Zo helemaal “niet mijn ding” om het maar eens in modern Nederlands te duiden. Ik heb dat vaker gehad en later is dat allemaal weer goed gekomen.

Wat later op de avond komt er echter nog een zinnige opmerking onder mijn vraag op Facebook te staan. Esmée van Es’ Factory stelt voor de bulgur, net als Surinaamse rijst, te wassen. Net zolang tot er helder water af komt. Dat advies ga ik zeker opvolgen, want ik ben een nogal doordouwerig tiep. Ofwel, ik haak niet gauw bij een eerste ontmoeting. Of om dit alles te voorzien van een edelmoedig sausje:  producten behandel je net als mensen, oordeel niet te snel en geef ze altijd een tweede kans. Wordt vervolgd.