Een zgn “short break” is heerlijk. Uit eten gaan ook. Je hoeft geen boodschappen te doen, geen maaltijden te bedenken, niets voor te bereiden en geen vuile vaat op te ruimen. Leve de vrije dagen! Ons hotel in Twente was mooi en gastvrij. Het inpandige restaurant bekroond met 1 Michelinster. Goed eten dus. En toch … zijn G en ik blij weer thuis te zijn. Blij met het huiselijke klokje dat nergens zo prettig tikt als thuis..

Na onze avondmaaltijd kijken we elkaar met dikke buikjes en pretoogjes aan: onze eigen, gezonde etentjes smaken weer als vanouds. Nee, thuis geen kort geschroeide tonijn of gevuld piepkuiken. Geen water van € 8,00 per fles. Of linnen servetten. Geen mens die de wijn vakkundig openmaakt of het vlees trancheert. Slecht management is het hier. En volledige zelfbediening. Van het begin tot het eind. Inkopen, snijden, schillen, wassen, koken, bakken. Dan hebben we een half uurtje schafttijd. Om daarna het traject te vervolgen met opruimen, afspoelen en de vaatwasser inruimen.

Desondanks is het hier prima toeven. Want wat hebben we gedurende die vijf dagen veel gemist aan verse groenten en fruit. Drie blaadjes groen als garnituur bij de vis, waarvan de herkomst soms nog onduidelijk. Vers gekoeld sinaasappelsap bij het ontbijt. Dat het gekoeld was is zeker, maar vers … echt niet.

Ondanks mijn verzoek om extra groenten toe te voegen, bleef de broodnodige vitaminen-inname ver beneden peil. Af en toe zag ik een verdwaald flintertje venkel of wortel. Of beet-rauwe haricot verts, daar zijn restaurantkoks ook dol op. Hup, zó uit de verpakking op het bord.

Dus haalden G. en ik onze opgelopen vitaminen- en mineralenschade deze week ruimschoots in. Met bergen fruit en gezonde maaltijden. Zoals vanouds vergat ik de foto’s. Ik doe hierbij dan ook een beleefd beroep op uw inlevingsvermogen.

Blij met het huiselijke klokje

Maandag: verse, gebakken makreel met bleekselderij en rijst.
Dinsdag: ratatouille van ui, aubergine, paprika, courgette en tomaat en pasta
woensdag: wegens werkzaamheden buitenshuis kliekje van dinsdag op koffietijd
Donderdag: stamppot van aardappelen, veldsla en spekjes
Vrijdag: biologische bietjes met aardappelen en gestoofde schouderkarbonades
Zaterdag: “sambalboontjes” van kousenband, restje schouderkarbonades in ketjap en rijst.

Wat betreft het fruit deden we ons tegoed aan sinaasappels, mandarijnen, kiwi’s, bananen, granaatappels en meloen. En appeltjes van het Zeeuwse Land. Lekkere, sappige appeltjes. Want die keiharde, groene bollen die je zo prachtig glimmend aanstaren in lange, glazen vazen bij de uitgang van elk hotel-ontbijtbuffet, zijn kennelijk slechts bedoeld ter decoratie. Ik heb er nog vijf weg te geven 😉