Voor iedereen die denkt dat er in huize Eetplezier helemaal niet meer geproefd c.q. genoten wordt van voedsel, volgt hier een geruststellende update. Ons houten huisje blijft een leuk onderkomen, zelfs als de regen op het dak vrolijk door blijft tinkelen. Het herbergt een normaal keukenblok, inclusief 4-pits gasstel. Tot zover niets aan de hand. Ware het niet dat G. zich hier de grote Keukenprins waant. Voor mevrouw is er geen plaats aan dit aanrecht. Vooral niet klagen dus, hoor ik jullie roepen. Dank u dames voor deze gouden tip.

Dit persoon is echter van een uitstervend soort. Wil veel van alles zelf in de hand houden. Is graag aan het rommelen. Heeft een grenzeloze behoefte aan nieuwe smaakjes. Stopt al haar (minieme) creatieve talent in voedsel. Dat alles wordt wreed verstoord, nu mijn eigen Keukenprins het voor het zeggen heeft.
Weet ik ’s morgens, kort na het opslaan van mijn ogen, al wat er ’s avonds op tafel zal verschijnen, bij meneer beginnen er pas vanaf vier uur raderen te draaien, waarna er plotsklaps een spurt naar de lokale groenteboer wordt ingezet.

Bij thuiskomst zit er dan wel opeens die heerlijk zilte zeekraal in zijn boodschappentas. Of een knapperig gebakken lekkerbekje. Van de beste visbakker hier in de buurt; zo-een die nog elke klant afzonderlijk bedient. Dus niks voorgebakken, maar een vers visje dat huppakee, zó voor je neus, in de heldere olie wordt gedropt. En soms herbergt de tas alleen een krant en denk ik likkebaardend aan een overvolle skottelbraai, geflankeerd door smakelijke maaltijdsalades.

Maar goed, vandaag was een dag om uit te vliegen. Ik snoepte volop zonnestralen uit een hemelsblauwe lucht. Er was een fiets, er was een tochtje door de Zeeuwse landerijen. Prachtige vergezichten en fraaie akkerranden waarin de akkervogels uitbundig heen en weer hipten. Ik hapte overvloedig van de frisse buitenlucht en wentelde mij – voor de eerste keer dit jaar – in een uitbundig zonnebad. Genoeg om mijn eerste honger te stillen.

En als we rond etenstijd de veilige bedding van ons nestkastje bereiken, komt ook de maaltijd altijd weer goed. Is gebleken na 13 jaar verblijf in ons houten huisje. Er wordt driftig heen en weer gescharreld in de keuken; ik hoor wat gekwetter; hier en daar wordt iets vandaan geplukt en even later zitten Keukenprins en ik al weer te peuzelen van iets lekkers. Ik waan mij een akkervogel in een bloemrijke akkerrand.