Bed. Bad. Brood. De drie primaire levensbehoeften volgens de Salvation Army. Hoewel ik geen enkele verbintenis heb met deze club, kan ik me in deze slogan uitermate goed vinden. Ik noem het mijn zondagmorgenrituelen.

Bed. Van slapen heb ik mijn hobby gemaakt. Ik knor met gemak rustig een uurtje of tien weg. Langer mag ook, wat mij betreft, maar daar heeft mijn omgeving dan weer ernstige bezwaren tegen. Er worden dan meteen zaken in de strijd gegooid als Ledigheid en Duivels oorkussen etc. Ik heb er nooit iets van begrepen, van dit Oud-Hollandsche spreekwoord. Naar mijn idee heb ik het in mijn dromen drukker dan ooit tevoren. Er wordt altijd gewacht op heldhaftige reddingspogingen mijnerzijds; ik dien ter plekke en razendsnel knopen door te hakken en vaak raak ik zelf verzeild in situaties van levensbedreigende aard. Mijn dromen zijn spannender dan menige film.

Zondagmorgenrituelen

Terwijl Vroege Vogels lustig doorkwetteren in mijn linkeroor, gebruik ik het meditatieve momentje direct na het openslaan van mijn ogen, om de week nog eens door te nemen. Er gebeurde weer van alles om me over te verwonderen. Voor de allereerste keer woonde ik een crematie bij, gebaseerd op Boeddhistische rituelen. Verrast door de intense toewijding waarmee de kist werd verfraaid met bloemen, kaarsjes en witte, zijden sjaals (zgn khata’s) , voelde ik de gebruikelijke brok in de keel met elke seconde dikker worden. Het was mooi. Mooi om toe te zien hoe er ėcht afscheid werd genomen van een dierbare, met symbolen en gebaren die onlosmakelijk verbonden waren met dit mens.

Wazige kijk op het leven

Dan was er ook nog de nieuwe bril van G. Over het algemeen zijn nieuwe brillen bedoeld om het zicht te verbeteren. Daar kwam G. bedrogen mee uit. Als een kippig kuiken bewoog hij zich door het dagelijkse leven. Meermalen hoorde ik een krachtterm door het huis galmen. Was er een foutje geslopen in de meetanalyse? Hoe dan ook: er werd bijgesteld, secuur gekeken, intercollegiaal overleg gevoerd en nogmaals iets veranderd aan het montuur. Het zicht van G. werd er allemaal niet beter op. Zijn humeur trouwens ook niet. Na veertien lange dagen voelde de opticien zich verplicht om montuur + glazen terug te nemen. Een mooi gebaar, maar vervelend was wel dat er meteen een groot bos opdoemde waar hij in gestuurd werd. Zonder opticien geen bril, nietwaar? Gelukkig waren er collega-opticiens die zich over G’s visuele tekortkoming ontfermden. De uitkomst ervan zal zich over enkele dagen aandienen. Just curious.

Foutje, bedankt

Bovendien vond ik het deze week de hoogste tijd om mijzelf een superieure houding aan te meten qua digitale kennis. Alle adviezen die G. me ooit bijgebracht had, sloeg ik in de wind. Stoer sprak ik tegen de mensen van mijn hostingbedrijf dat mijn site veel te langzaam laadde. Waarop zij de legendarische woorden zeiden: zal ik je overzetten naar PHP7? Zo’n technische term wekt vertrouwen, dus zei ik gretig “ja”. Mochten er onder mijn lezers nog meer wijsneuzerige bloggers bevinden: niet doen! Tenzij je een gedegen achtergrond hebt van allerhande digitale dinges als templates, CSS en plug-ins. Met enige wanhoop overzag ik mijn compleet gerestylede Eetplezier & Meer. Oeps, dit was niet de bedoeling. Schots en scheef. Alles. Ik herhaal: alles. Om koninginnentaal te gebruiken: een beetje dom.

Bad. Verder met mijn zondagmorgenrituelen. Met de Vroege Vogels nu in mijn rechteroor, het gekletter van een slaapdronken man die serieus toegewijd, maar iets te hardhandig, de vaatwasser leeg haalt in het linkeroor en de geur van Witte Lotus en groene thee in beide neusgaten. Schoongespoeld van de wekelijkse beslommeringen op een lui-lome wijze de zondag doorbrengen. Ik heb er geen moeite mee. Muziekje, wijntje, knabbeltje

Brood. Ik kan er lyrisch van worden. En dat doe ik dan ook graag. Hier en daar bijvoorbeeld. Bestaat er een groter genoegen dan op een rustige zondagmiddag, na de verfrissingen van het Japanse balance-badritual, een vers broodje open te snijden, te beleggen met dat waar je trek in hebt (in mijn geval vaak kaas met wat toebehoren), om dit uiteindelijk vergenoegd op te peuzelen tijdens het lezen van de dubbeldikke weekendcourant?
Nou dan …..