Mispels zijn oude vruchten, die je nog maar zelden tegenkomt. Ik zag een mandvol mispels bij mijn lokale groente- en fruitboerinnetje. De stevige, Zeeuwse dame zag mij belangstellend kijken en vroeg – bijna streng – of ik wel wist wat het was. Nu is ondergetekende ook al meer dan vijf decennia op deze aardbol, dus er zijn echt wel feiten blijven hangen in het hoofd. Zeker wanneer het gaat om zaken van culinaire aard.
Bovendien is bij mij al enkele jaren een dromerige hang naar nostalgische zaken aan de gang. Een kwestie van over de helft zijn, spreek ik mezelf sussend toe. Vroeger was alles beter, lekkerder, minder haastig, vrolijker. Of zoiets dan toch.
Mispels dus. Bij het aanschouwen ervan kreeg ik niet onmiddellijk de behoefte er een pond van te kopen. Maar het op leeftijd zijnde Zeeuwse meisje, stopte er vliegensvlug (alsof ze schrok van haar eigen gulheid) twee in mijn handen. En natuurlijk wilde ik de smaak van deze vruchten graag zelf ervaren. Dus vriendelijk dank, Zeeuws meisje!
Mispels groeien aan kleine, struikachtige bomen en worden in de herfst geplukt als ze nog hard en oneetbaar zijn. De bomen zelf vertonen prachtige herfstkleuren. Voordat de mispels kunnen worden gegeten, moeten ze rijpen. Daartoe worden ze op een koele, donkere plaats gelegd. Het vruchtvlees wordt dan bruin, zacht en zoet. De mispel kan nu zo uit de hand gegeten worden, door hem open te breken en het vruchtvlees eruit te zuigen. Oppassen voor hoge tandartskosten, er zitten namelijk gemeen harde pitjes in!
Dan het allerbelangrijkste: hoe smaken ze? Tja, ik heb de 2 gratis exemplaren opgepeuzeld en moet er direct bij zeggen dat ik veel andere vruchten ken, die ik vele malen smakelijker vind. Het vruchtvlees is erg melig. Het suikergehalte was bij deze ook niet erg hoog. Qua smaak lag het tussen een (gedroogde) vijg en dadel in, hoewel minder zoet. Bovendien zorgen de pitten ervoor dat je er ook niet intensief op durft te kauwen. Uitermate geschikt ouwe-mannetjes-voer: sabbelen en spugen, sabbelen en spugen.
Nee, de mand zal niet leeg raken door mijn aankopen. Mij zie je morgen gewoon weer in een sappige, kruidige Pinova bijten. Dat is …. een nieuwe appelsoort. Geen enkele supermarkt heeft ze in hun assortiment. Driewerf Hoera voor alle groente- en fruitboerinnetjes die zich durven te onderscheiden van hun grootgrutter-collega’s! Leve alle Zeeuwse meisjes!
Grappig,je hebt de smaak van de mispel precies beschreven zoals ik me het herinner van mijn kindertuin, bij mij oma in de tuin…. :-)!!!
(en het woord mispel roept bij mij dus ook nostalgische herinneringen op, maar niet meteen aan de smaak ervan :-))
Ok. Ik weet het zeker. Ik mis niks aan heel die mispels. Weer een illusie armer!
😉
@Marian en Es: duidelijk dus. Voor ons geen mispels. Ik stort me ondertussen op een nieuwe illusie ….
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Vooral de omschrijving oude-mannetjes-voer is treffend, ja het is een soort pruimtabak. Ik heb ze dinsdagavond schoon gemaakt, gepureerd, er parfait van gemaakt; ik ben daarna onder de douche gegaan, heb mijn haar gewassen, en soms ruik ik nog die geur die mij niet erg beviel. e parfait daarentegen heeft een flauwe niet onprettige maar ook weinig heldere smaak.
Zo moet het eten in de renaissance en late middeleeuwen dus gesmaakt hebben. Veel zoetzuur als verjus en mosterd. Ook de wijn was snel zuur en werd dan gezoet met honing of de wortels van lisdodden.
Voor een enkele keer interessant dus, maar inderdaad, niet voor herhaling.