Weleens van Ayurveda gehoord? Niet? In dat geval ga ik het je ook niet uitleggen. Veel te ingewikkeld allemaal. Het komt er op neer dat er drie types mens te onderscheiden zijn. Vata, Kapha en Pitta. Zogenaamde dosha’s dienen ervoor een mens in balans te houden. Eenmaal in disbalans is het de zaak de zwakke dosha’s te versterken door middel van een op jou type toegepaste leefstijl en voedingswijze.
Ik ben een zgn. Vata-type. Een mager scharminkel met zichtbare gewrichten, die het vaak koud heeft, met een voorkeur voor zoetzure en zoute smaken. En hete dranken. Ook nog. Valt soep onder drank? Ik zeg ja!
Het accent op mijn voedingspatroon dient gelijk te zijn aan die van een tandeloos, oud omaatje: zacht, goed gaar gekookt voedsel dat gemakkelijk verteert. Verder heeft een Vata type een voorkeur voor verwarmende kruiden en specerijen, zoals venkel, gember, kaneel en kardemom.
Gleuft ’t of niet: in de praktijk van alledag klopt het allemaal als een bus.
Deze wetenschap stamt uit een post-puberaal tijdperk, waarin ik nog op zoek was naar mijn eigenste identiteit. Inmiddels weet ik dat ik behept ben met een groot aantal eigenaardigheden die nooitniemeer over zullen gaan. En dat ik het sterrenbeeld waaronder ik geboren ben, de Steenbok, alle eer aandoe. Koppig en onverzettelijk. Met – paradoxaal genoeg – alle kenmerken van een angsthaas en een stresskip in mij. Ik doe het er maar mee.
Afijn. Genoeg geleuterd hoor ik jullie denken Waar blijft het eten?. Maar let op: alles in het leven heeft een functie. Als het goed is hebben jullie nu begrepen dat ik een afkeer heb van koud, kouder, koudst. Hoe warm het ook buiten is, je doet mij geen plezier met koude salades. Alsof er drie kilo stenen op mijn arme, tere maagje vallen. Daarom heb ik ooit besloten mijn zomerse no-cook maaltijden altijd lauwwarm te eten.
Moeilijk is het niet. Je zorgt dat het overgrote deel van de ingrediënten klaar staan in een schaal en voegt daar op het laatste ogenblik de warme rijst, aardappelen of pasta aan toe. Door het te mengen met de overige bestanddelen wordt alles lauwwarm. Een appel of een bosuitje dragen zorg voor de frisse toets en geroosterde pijnboompitten voor een extra crunch. Op deze manier verveelt een maaltijdsalade nooit. Niet bij mij althans.
Pastasalade met broccoli, tomaat en blauwe kaas
Ingrediënten:
grote stronk broccoli
200 gr koude blauwschimmelkaas, ik gebruik het liefst Cambozola
3 bosuitjes
4 trostomaatjes, tasty Tom of Romaatjes
tagliatelle voor 2 personen
pijnboompitten
Bereidingswijze:
Snijd de broccoli in kleine roosjes en blancheer ze circa 5 minuten.
Giet ze af en laat ze goed uitlekken en afkoelen in een vergiet.
Snijd de bosuitjes in fijne ringetjes.
Leg de trostomaatjes in kokend water en ontdoe van hun velletjes.
Snijd ze doormidden, haal het zaad eruit en snijd in kleine stukjes.
Snijd de korst van de kaas en snijd er daarna kleine blokjes van.
Meng alle ingrediënten in een schaal door elkaar. Voeg olijfolie en flink peper toe.
In dit stadium nog geen zout toevoegen! Proef of dit nodig is, nadat je de pasta hebt toegevoegd.
Dit alles afgedekt wegzetten.
Op het moment dat je aan tafel wilt gaan, kook je de pasta al dente.
Even afgieten en snel door de ingrediënten in de schaal husselen.
Pijnboompitten roosteren. Deze over de salade strooien.
Evt. afwerken met een scheut maagdelijke olijfolie.
Noot: op de foto is de pasta er nog niet doorheen gemengd. Uit ervaring weet ik dat dat geen smakelijke foto oplevert.
Om dat ‘Een mager scharminkel met zichtbare gewrichten, die het vaak koud heeft’ zullen velen je benijden Nell. Aan mijn vragen ze altijd: ben je afgevallen? Ze kijken dan m.n. naar ‘my face’, hoewel de rest ook niet dik is. Ik heb het ook vaak koud:-)
Deze salade ga ik zeker maken, want ik ben dol op salades.
Ik betwijfel het, Marion, of ze me benijden. Maakt ook niet uit, mager of dik, als we maar gelukkig zijn, toch?
Zo is dat:-)
Was jij vroeger soms zo’n kind dat aan de rand van het zwembad stond met een handdoek om zich heen geslagen en dan nog klappertanden en blauwe lippen? vroeg mijn man me eens. Ja, kom ik bevestigen, ik was één van die kinderen, al lag ik liever de hele middag op de zonneweide naast het zwembad zodat ik zelfs geen last had van spetters water.
Ik eet bij voorkeur 2x per dag een warme maaltijd. Van alleen koud eten krijg ik een vreemd centrifuge-achtig gevoel in mijn maag.
Haha, ik was vroeger zo’n kind dat stond te brullen aan de rand van het zwembad. Nóg een graadje erger dus. Echt, ik wilde niet. Niet in dat akelige, koude water. Zelfs de douche vond ik erg. Al die waterfobies heb ik inmiddels weten te elimineren, maar de voorkeur voor warm eten blijft. Zoals je zegt: koud eten valt heel vreemd op je maag. Vooral als het bedoeld is om te vullen. Want een lekker ijsje (altijd 1 bolletje maar) is natuurlijk weer wel een traktatie 😉
De zwemlessen waren een ramp. Iedere werkdag van 18.00 tot 18.30 uur in een buitenbad. Mijn moeder moest ooit bij de badmeester komen, die zijn beklag deed over haar opvoeding. Ik wilde het water niet in (ik was bang zeiden ze, misschien vond ik het wel gewoon koud?), in ieder geval; hij wilde mij er in gooien! (dat mocht je in die tijd nog ongestraft doen) Toen heb ik hem geschopt…….