Na een dagje genoegzaam hoppen door het Brabantse land, waarin ik onder meer museum De Pont in Tilburg bezocht en voor de derde keer – want o, wat is het er aangenaam vertoeven – de winkel annex restaurant van meesterbakker Robèrt van Beckhoven, hebben G. en ik een ernstige behoefte aan een fijn maaltje in een rustige omgeving. De zoetgevooisde navigatiedame loodst ons probleemloos naar Etten-Leur. Eerder waren we daar bij restaurant De Zwaan en ik wist me te herinneren dat er naast dit sterrenrestaurant ook een aangrenzende bistro was, met de grappige naam Het Lelijke Eendje. Zelfde pand, zelfde keuken, dat kan nooit uitmonden in een culinair fiasco, denk ik dan altijd maar. (Update 19-02-2022: beide restaurant zijn samengevoegd tot een nieuw concept: restaurant Tilia.)

Bistro Het Lelijke Eendje

We arriveren een kwartier voor openingstijd. Na wat vergeefse pogingen de deur te openen, lopen we treuzelend terug om in het dorp de tijd te doden. Achter ons horen we de deur opengaan, een alleraardigste jongeman nodigt ons uit binnen te komen. Kijk, dat is de hartelijke gastvrijheid die we vaak node missen in het overgrote deel van de horeca. Wat doen die paar minuten er toe als er gasten voor je deur staan, die zich kennelijk de moeite getroost hebben om de weg naar jou te zoeken? Met een warm welkom is mijn avond al voor 70% geslaagd.

Vanwege het vroege tijdstip is de bistro nog helemaal leeg, dit duurt echter niet lang, want aan het eind van de avond is bijna elk tafeltje bezet. Dat zegt op zo’n doordeweekse dag wel iets over het niveau en de kwaliteit waarop hier gekookt wordt.

Oeps, de vierkante tweepersoonstafeltjes zijn wel erg petieterig en ook de simpele stoeltjes vragen om een rechte rug, maar de aankleding is warm en aangenaam. Een bordeauxrode, gecapitonneerde wand en een reusachtige spiegel geven extra sfeer. Bovendien is een eendje nooit een zwaan, verschil in inrichting mag er zijn wat mij betreft, zolang de kwaliteit van het eten maar in orde is.

Nadat onze wijntjes zijn ingeschonken, een frisse verdejo voor mij en een volle negroamaro voor manlief, krijgen we de menukaart overhandigd. Het keuzemenu wordt hier door Michelin al vele jaren onderscheiden met een Bib Gourmand. Altijd goed voor een driegangenmenu tegen een aantrekkelijke prijs.

Voorgerechten

Mijn voorgerecht bestaat uit een “tosti” van gamba met gember en koriander. Hoewel ik verbaasd ben dat ik nergens een stukje gamba kan vinden, verzekert de bediening mij dat deze toch echt verwerkt zit in de vulling. En ja, dat is inderdaad overduidelijk te proeven. Een simpel, maar smakelijk gerechtje.

Voor mijn tafelgenoot brengt het voorgerecht uit het keuzemenu een gemarineerde kalfspastrami met tonijnsalade. Deze twee gaan perfect samen, zoals gewoonlijk in een surf-en-turf huwelijkje. De bitterheid van de frisée en het zoetje van de zongedroogde tomaatjes neutraliseren en zorgen voor een frisse toets.

Hoofdgerechten

Mijn hoofdgerecht bestaat uit een flinke moot op de huid gebakken skrei. Deze is van een fenomenale cuisson. Inmiddels heb ik al heel wat visjes weten te verorberen, maar zo vlinderzacht en exact gegaard als deze winterkabeljauw at ik weinig. De Ettense asperges zoals in het keuzemenu vermeld, heb ik op verzoek laten vervangen door voorjaarsgroenten. Wortel, paksoi, sugar snaps evenals wat nieuwe aardappelen in de schil vergezellen de vis nu.

Naast mij wordt er gesmuld van een flink stuk grainfed runderlende. Ook deze is perfect gegaard en heerlijk mals. Ernaast een pasta Alfredo en dezelfde voorjaarsgroenten. Het obligate sauskommetje met bearnaisesaus doet mij heel even terugdenken aan de jaren ‘70 toen Van der Valk nog een aardig partijtje meeblies in het horecalandschap, maar ik vergis me, want de saus is, hoewel misschien ietwat aan de stevige kant, duidelijk zelfgemaakt en voorzien van een aangenaam zuurtje met verse kruiden. Het vlees krijgt er een enorme boost van. Prima hoofdgerechten, we hebben helemaal niets te klagen. Ook de wijntjes die we hierbij doordrinken, passen er uitstekend bij.

Dessert

Het dessert van het Bib Gourmand menu is diplomatenpudding met abrikozenijs en gezouten karamel. Eerlijk gezegd had ik nog nooit van gehoord van deze pudding, dus heb ik achteraf even gegoogled op de herkomst en samenstelling ervan. Dit traditionele dessert wordt gemaakt van (gekonfijte) vruchtjes, eieren, melk, suiker, brioche of lange vingers en vervolgens au-bain-marie gestoomd. Manlief vindt het eerder koek dan pudding, maar het heeft een fijne, zoete smaak. De uitstekende espresso die hij erbij bestelt heeft is goed heet, precies zoals het hoort. Ook mijn thee met vier lekkernijtjes erbij, zorgt voor een blij en tevreden gevoel.

Het meest blij worden we echter van de rekening, waarop een totaalbedrag van € 84,00 staat vermeld. Een zeer bescheiden bedrag voor alles wat we gekregen hebben. Goede service, uitstekend eten, prima wijn en een prettige ambiance. Bij Het Lelijke Eendje hebben ze overduidelijk oog voor een juiste prijs-kwaliteitsverhouding. Dat laatste kom je helaas niet vaak meer tegen in Nederland. Voor mij doet dit “lelijke eendje” echt niet onder voor een sierlijke “zwaan”.

Het Lelijke Eendje is te vinden op Markt 7, 4875 CB Etten-Leur

Openingstijden:
lunch 12.00 – 14.30 uur woensdag t/m vrijdag
diner 17.30 – 21.00 uur dinsdag t/m zaterdag