Home » Dagboek » Kritische kijk op » La Cucina Hoogerheide

La Cucina Hoogerheide

7 12 2018 | Kritische kijk op | 4 reacties

Na een ietwat teleurstellend bezoek aan glasmuseum het GlazenHuis in Lommel (B), laat de kerkklok van het uitgestorven dorpje drie zware slagen horen. Rond die tijd krijg ik altijd enorme trek in thee. Veel thee. De plaatselijke kroeg, waar iedereen op het terras zit te roken, nodigt hiertoe niet bepaald uit.

En route dan maar. In mijn geheugen staat een fijne locatie in Kasterlee gegrift. Iets met een water en een molen. Vraag me niet hoe we er uiteindelijk geraken, maar we komen ter plekke. Het ziet er nog precies zo uit als in mijn herinnering: warm ingericht, gastvrij en vol met gezellig keuvelende gasten. Espresso en jasmijnthee worden geserveerd op het bekende Vlaamse plateautje met kanten kleedje en voor ieder twee versnaperingen. Na zoveel jaar vind ik dit nog steeds leuk om te zien. Tevreden kijk ik om me heen. Ik zit hier voor de rest van de dag gebakken!

Dat blijkt een misrekening. De vriendelijke dame weet ons bij het tweede kopje te vertellen dat ze om 17.00 uur sluiten. Tekort aan personeel blijkt ook in Vlaanderen zijn weerslag te hebben op de horeca. Jammer, ik had me verheugd op garnalenkroketjes en pot au feu. Na betaald te hebben, rijden we huiswaarts. Er zal wellicht iets op de route liggen.

Snel bekijk ik mijn notities aangaande potentiële eetgelegenheden. Alles wat ik hoor, zie of lees en waar ik bepaalde verwachtingen bij koester, wordt door mij genoteerd. Ik lees: La Cucina Hoogerheide. Authentieke, Italiaanse gerechten. Mooi zo, een portie Mediterannée in de winter smaakt altijd en bovendien is het daarna nog slechts 20 minuten rijden naar huis.

Om 18.30 uur zijn we al gearriveerd in dit Brabantse stukje Italië. Gezien het vroege uur zijn er nog niet veel gasten binnen, maar we zijn ook weer niet helemaal alleen. De verwelkoming is beleefd vriendelijk. Niet meer dan dat. We krijgen een rond tafeltje in het midden van het restaurant toegewezen. Met uitzicht op de keuken waar volop bedrijvigheid heerst. Door de robuust aandoende vloer van straatklinkertjes, oogt het bijna als een Italiaanse trattoria. Bijna, want alle overige decoratie is puur Nederlands. Dat zijn ook de jongedames die ons voorzien van wijn, brood/grissini en olijfolie.

Het olijvenbrood is van een vreemdsoortige luchtigheid. Ook de olijfolie bevalt me niet, veel te bitter. Een ander opvallend detail is dat er noch zout, noch peper op tafel staat. Of we water wensen wordt niet gevraagd. Op de kaart is een gevarieerd aanbod aan gerechten te vinden, dat moet gezegd. Van ossobucco tot de traditionele pizza’s.

We besluiten tot de anti-pasto van de dag: burrata met Parmaham en gegrilde groenten. Niet veel later verschijnen onze bordjes, die zonder al te veel toelichting en van links (!) ingezet worden. Een fikse portie burrata, maar steenkoud, waardoor de smaak grotendeels teniet wordt gedaan. Hoewel het door de gegrilde aubergine, courgette en tomaat een kleurrijk geheel vormt, oogt het bordje toch enigszins zielloos. Ontdaan van alle fantasie. Zelfs de paar takjes rucola kunnen dat niet verhinderen. Wat ik mis is de Italiaanse touch. La passione, l’amore.

Ondertussen is het restaurant aardig volgestroomd. Als we een tweede glaasje wijn bestellen, wordt deze niet ingeschonken aan tafel. Een vriendelijke jongedame neemt de glazen mee en keert terug met twee volle glazen. Wat hieraan ten grondslag mag liggen, laat zich raden.

Nu wat ons betreft het hek toch van de dam is, besluiten we eens gek te doen. We bestellen een pizza Siciliana. Volgens informatie zou deze bereid worden in een houtgestookte Valoriani steenoven. En dat is ook zo, zoals we zelf kunnen aanschouwen via de glazen wand die het restaurant scheidt van de keuken.

De pizzabodem is smakelijk, dun en luchtig aan de randen. De vulling van tomaat, ansjovis, olijven en kappertjes had wel iets royaler mogen zijn, evenals de mozzarella die onmiskenbaar niet van buffelmelk is. Een gemiste kans  als men “authentieke, Italiaanse gerechten” in zijn vaandel heeft staan. Toegegeven, ik ben een kritische eter, maar wat voor reden kan een chef bedenken om niet dezelfde ingrediënten te gebruiken dan al datgene wat in Italië gemeengoed is? Ik kom niet verder dan de oer-Hollandse zuinigheid, ofwel economische belangen, ofwel een grote marge tussen inkoop/verkoop willen bereiken.

De espresso waarmee we afsluiten is prima. Voor mij geserveerd als affogato, met een bolletje ijs. Water en vuur in een glaasje, heerlijk!

Conclusie. Hebben we slecht gegeten? Nee, zeker niet. Desondanks ben ik van mening dat het zoveel beter had gekund, door nét iets meer liefde en aandacht in de gerechten te verwerken. Zoals de Italiaanse hartstocht zelf: royaal, onvoorwaardelijk en zonder concessies. Laat ik het erop houden, dat iedereen bij La Cucina zijn uiterste best doet, maar dat het als geheel niet volledig uit de verf komt.

print
Eetplezier Foodblog Nell Nijssen

Vond je dit leuk om te lezen?

Op Eetplezier & Meer vind je nog veel meer van dit soort artikelen.
Voel je vrij om rond te kijken op mijn blog vol heerlijke recepten en persoonlijke verhalen.

Liefhebber van bijna alles wat eetbaar is. Altijd op zoek naar nieuwe smaken. Verzamelaar van veel te veel servies. Ik word vrolijk van zon en warmte, ongerepte natuur en vooral van mensen met humor.

Ik ben benieuwd wat je denkt!

4 Reacties

  1. MyriamC

    Ben het helemaal met je eens. De mensen daar zijn gewoon ‘koud’ en het eten niet denderend. Als je nog eens in mijn buurt bent (La Cucina is 10 min. rijden van bij mij) en je wil écht lekker Italiaans eten, ga dan eens een keer naar Il Divino di Milano in Gooreind (Wuustwezel). Is misschien ietsjes verder maar de omweg zeker waard. Zeer stijlvol restaurant, fijne bediening (deels Italianen) en gerechten om duimen en vingers bij af te likken. Ze hebben er trouwens ook heerlijke pizza’s. Een aanrader! Niet goedkoop, maar zijn geld meer dan waard. Helaas moet je voor het diner wel lang op voorhand reserveren.

    Antwoord
    • nellnijssen

      Snel op de website gekeken van Il Divino di Milano en je hebt gelijk: het ziet er voortreffelijk uit. Ik heb dit adres meteen in mijn notitieboekje gezet en ga het zeker een keer bezoeken! Een fijn idee dat jij alvast hebt “voorgeproefd”, Myriam.

      Antwoord
      • MyriamC

        We zijn er nu twee keer geweest en twee keer heerlijk verwend. Ook de aandacht die je krijgt als gast vond ik heel prettig, evenals de rustige doch luxe sfeer.

        Antwoord
        • MyriamC

          PS … Pas open sinds juni van dit jaar en al gelijk 13.5 pt van Gault & Millau. Hoop niet dat ze voor een ster willen gaan want dan wordt het weer onbetaalbaar. 🙁

          Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.