Dat je licht oververhit en met de tong op je schoenen je eigenste voordeur weet te vinden. Vanwege te ver en te warm. Dat hij een laatste sprintje naar de bank trekt en zich neer laat ploffen als kwam hij nooit meer overeind. En dat zij nog net de koelkast weet te bereiken en er een ijskoud flesje uit weet te vissen. Niet zozeer bedoeld als koele dorstlesser maar veel meer als hartversterker. Want dat is precies wat we nu effe héél hard nodig hebben. Sjonge, sjonge, wat een uitputtingsslag!

Dat het toevallig een flesje met eigenhandig aangebracht label betreft, kan ons op dat moment weinig schelen. Als er maar alcohol in zit. Die labels bevestig ik er aan om enigszins koers te kunnen houden in het wonderlijke wijnland. Een labeltje houdt meestal het volgende in: óf bijzonder, of alleen om te proberen of beetje te duur voor dagelijks gebruik. Deze was het alledrie tegelijk.

Met in ons geheugen de smaak van frisse, stuivende wijntjes, zoals wij ze gewend zijn, kijken we elkaar na de eerste slok bedremmeld aan. Huh? Niet bepaald alledaags. Wel citrusfris te noemen, maar toch met een flink doordringend zuurtje en ook iets behoorlijk vettigs in de ondertoon. Beetje ziltig misschien. Verder ook niet onbelangrijk: een piepklein belletje. Tussen twee grote geeuwen door, inspecteer ik het etiket.

Txakoli Etxaniz

Een txakoli. Die ja. Ooit eens gekocht bij iemand die er erg enthousiast over was. Niet zo bekend hier. Het overgrote deel van dit troostrijke vocht wordt ter plekke, in het Spaanse Baskenland, genuttigd. Met name in de tapasbars is deze wijn ongekend populair. Weinig export dus. Gefabriceerd van de Hondarribi Zuri druif. Wie deze vrucht kent, mag zijn vinger opsteken!

Het tweede glas drinken we aan tafel bij gebakken scampi en brood. Dan smaakt hij al vele malen beter. Wat zeg ik? Bijna perfect. Conclusie: de txacoli is niet erg geschikt als aperitief. Maar combineer hem met een visje, wat simpele schaal- of schelpdieren en he’s your man!

Hamersma omschrijft de smaak van deze wijn als een kruising tussen een goede cava, een prima muscadet en een pico albariño. En daarmee geef ik hem, de grote wijnkenner himself, het laatste woord.