Volgens Piet Paulusma zou deze zaterdag een heuse Hollandsche Luchten-dag worden. Met van die grote, donzige wolkenkussens op een strakblauw hemellaken. En hij kreeg helemaal gelijk. Er blaast een stevige zuidwestenwind, die weliswaar het beloofde Hollandse weerbeeld geeft, maar waardoor het tevens ook een beetje fris aanvoelt.

Dus trakteer ik Man en mijzelve op een aantal doe-dingen om het weekend mee te beginnen. Eerst en vooral had ik bedacht dat ik een berg biologische tomaten wil gaan inkopen, met als enig doel hiervan huisgemaakte tomatensaus te maken. Altijd gemakkelijk hiervan een voorraadje in de vriezer te hebben.

Denk ik aan biologisch, dan denk ik aan kwekerij Zuidbos in Noordgouwe. Ik koop er graag. Hier is vers, écht vers. Op de sla zie je de dauwdruppels nog glinsteren, het groen van de worteltjes is als een ragfijn haakwerkje en de radijsjes blozen je tegemoet. Het meeste wat ze verkopen, is diezelfde morgen van het land gehaald en soms wordt er zelfs – op aanvraag – even voor je gekeken of er toevallig nog een bosje of kropje geoogst kan worden. Kom daar maar eens om bij meneer Appie!
Bij het aanschouwen van zoveel juweeltjes word ik altijd heel hebberig, dus verlaten we afgeladen het erf.

Op naar Zierikzee dan maar, alwaar een boekenmarkt gepland staat op het Havenplein. Ik snuffel graag tussen oude boeken, je weet maar nooit wat je er tegen een spotprijsje kunt bemachtigen. En mijn zoektocht levert al snel iets op: een Toscaans kookboek met veel authentieke recepten en sfeervolle plaatjes. Gebonden, met een linnen kaft, is het zijn prijs meer dan waard. Het is geschreven door twee Australische koks Stephanie Alexander en Maggie Beer. Zij gaven ooit kookles in het hart van Toscane, in een prachtige villa omgeven door wijngaarden en schreven er vervolgens dit boek over. Een koopje voor € 6,50, maar ik zeg manhaftig “€ 5,00 geef ik voor dit boek”. Helaas, te vroeg gepraat. De verkoper gooit zijn kop in de wind en richt zijn aandacht op een mannelijke klant die vlak naast me staat, bladerend in een schitterend geïllustreerde vlindergids. Ha, laat ik die Man nu kennen, want deelt hij niet met mij de tafel en de echtelijke sponde? Dat weet de verkoper dan nog niet natuurlijk.

Als de koopman ziet dat de vlindergids waarschijnlijk meegenomen wordt, grist de Man (lees: mijn Man) snel mijn kookboek erbij en noemt laconiek een prijs. Er wordt instemmend geknikt aan de andere kant. Is dit nu de befaamde mannenlogica? Ik snap er niets van. Opeens kost het Toscaanse kookboek mij maar € 1,50 meer. Oké, ik blij, Man blij.

Mijn blik is intussen allang gevallen op de panzanella uit dit boek. De minestrone, het gebraden varkensribstuk met venkel, rozemarijn en knoflook, de panettone: stuk voor stuk gerechten die er watertandend lekker uit zien. Dat worden lange, Italiaanse, nazomeravonden in huize Eetplezier met deze betoverende maaltijden. Met onze bordjes vol zon doorstoofde heerlijkheden, geflankeerd door een gloedvolle Chianti Classico of een vurige Montepulciano, kan geen weerbericht ons meer deren. Laat die Hollandsche Luchten maar komen, wij zorgen wel voor de inwendige verwarming!