Met enige genoegdoening kan ik constateren dat Kerstmis 2017 weer achter ons ligt. We hebben het goed gehad. De dis vol overvloed bij familie werd rijkelijk besprenkeld met geestrijk vocht, de stemming was gemoedelijk en mam heeft genoten van alle mensen om zich heen.

Over tot de orde van de dag. Het dekbedhoes draait rondjes in de wasmachine. Een bonte collectie glaswerk verdwijnt in de daarvoor bestemde bakken. Het vaatwerk neemt zijn vertrouwde plaats in de kast in. Bijna is alles weer als vanouds. Business as usual. Heerlijk!

Dat is natuurlijk maar schijn, want we hebben nog een hobbel te nemen: 31 december. Ik heb de pech dat ik in een straat woon die gelegen is op de route van/naar de vuurwerkwinkels. Vanaf openingstijd passeren er grote groepen jongeren die het stuk voor stuk heel plezierig vinden om van alles te laten knallen en ratelen op enkele meters afstand van mijn stulpje. Soms voel ik me net als onze vroegere hond en wil ik nerveus wegkruipen onder de bank. Het voortdurende geraas op straat maakt me onrustig van binnen, waardoor de hele dag gekenmerkt wordt door een niet-prettig gevoel. Maar goed, ik weet óók dat op 2 januari al het leed weer is geleden. Dat stemt gerust.

Op dit moment is het nog betrekkelijk rustig. Zowel in huis als op straat. Mam leest en puzzelt. G. knutselt aan het achterlicht van onze automobiel en ik speur op Catawiki naar iets moois van glas. Potverdrie, wordt die set Raindrop-schaaltjes van Copier voor mijn neus weggekaapt door een hoger bod. Jammer! Gelukkig staat er nog een prachtige vaas van Murano glas met certificaat te koop. Nog 5 uur en 53 minuten te gaan. Misschien ben ik daarna de rechtmatige eigenaar van dit juweeltje van Venetiaans glas en wordt mijn oudejaarsafkeer enigszins opgeheven door mijn geluksgevoel.

Mijn persoonlijke vuurwerk

Mijn persoonlijke “vuurwerk” is een scala aan schitterende kleuren die uit het sierlijke glas lijken te spatten. Dat is dan ook meteen het enige knaleffect. Geblazen in serene verstilling leeft het voort bij de gratie van de kunstenaar. Geen kat of hond die er bang voor hoeft te zijn.  Bovendien ligt de prijs ervan ver onder de gemiddelde aankoop aan gillende keukenmeiden, vuurpijlen, fonteinen, grondbloemen, Romeinse kaarsen en al het andere lawaaierig ongerief. Althans, dat vertellen mij de media.

Maar wat ik nog vele malen belangrijker vind: het behoedt mij voor beschadigde ogen of afgerukte vingers. Natuurlijk, we leven in vrijheid, dus vier jullie oudejaarsavond precies zoals jullie dat willen. En mocht je vuurwerk af willen steken, doe me dan een plezier en denk even aan al die bange dieren, die hier niet om gevraagd hebben. Geef ze afleiding, stel ze gerust en zorg ervoor dat ze niet naar buiten kunnen. Maar denk toch vooral aan jezelf, alsjeblieft! Je bent een rund etc., weet je nog? Niemand wil toch een stukje van zijn lichaam inruilen voor een paar minuten onbezonnen plezier?

Fijne jaarwisseling en 1 januari allemaal gezond weer op!