Mijn moedertje is met haar 82 jaren een dappere dodo. Dat is een compliment. Zeven dagen per week kookt ze haar potje met altijd verse ingrediënten. Ik schreef er hier al eerder over. En als ik een beetje lamlendige dag heb en het koken die dag bijna wil cancellen, denk ik aan haar. Hoe trouw en gedisciplineerd ze haar aardappeltjes schilt vóór het middaguur, evenals de bijbehorende groente klaar zet.

Als de weergoden daarboven echter snode plannen aan het smeden zijn om de Mensheid hier beneden lekker veel overlast te gaan bezorgen, krijgt mama iets paniekerigs over zich. Want “mee veul sneeuw kan ik er nie deur”. Zei ze gisteren tijdens het laatste telefoontje. Dat liegt ze zeker niet, want als er veel sneeuw ligt, mág ze zelfs de deur niet uit van mij. Twee gebroken heupen en twee gebroken polsen is wel genoeg, vind ik. Niet dat de sneeuw daar de oorzaak van was, maar toch …..

Gelukkig kan ik haar direct geruststellen. Appie heeft sinds kort de bezorgservice uitgebreid tot aan haar adres. Daar heeft ze wel oren naar. Ja, mam, je moet wel voor minstens € 70,00 besteden, maar daar wordt het zelfs voor op je keukentafel gezet. Ze humt instemmend.

Mijn moedertje doet digitale boodschappen

Vandaag belt ze opnieuw. “Ik heb eigenlijk weinig aan die bezorgservice, want ik heb nooit zoveel contant geld in huis. Dus dan moet ik toch eerst geld gaan pinnen”. Nee, mam, ik betaal voor je via internet. Gaat meteen van je rekening af. O ja? Echt, geloof me maar, het is heel gemakkelijk voor je.

Uit voorzorg heb ik haar alvast geregistreerd als “bezorgklant”, zodat ik, mocht de sneeuwval Siberische vormen aan gaan nemen, meteen kan gaan shoppen bij meneer Appie. Natuurlijk weet ik dat ze het liefst zelf winkelt, zodat ze groenten en fruit op versheid en kwaliteit kan beoordelen, langdurig kan snuffelen tussen de bonusaanbiedingen en ook meteen een leuk loopje heeft, maar als het risico groter wordt dan het voordeel, gaan we fijn digitaal boodschappen doen. Leve de vooruitgang!