Zijn jullie ook bekend met die dagen dat al je kookcreativiteit lijkt te zijn opgedroogd? Mij overkomt het zo’n twee- à driemaal per jaar. Meestal in de wintermaanden. Het vooruitzicht van overdadige feestdissen en uitbundig eetgeweld is voor mij voldoende om de appetit 180° te doen draaien. Het is niet aan mij besteed, de massaliteit waarmee de mensheid  met een collectief vrede-op-aard-moraal de Boze Buitenwereld opeens mooier wil kleuren. En dat voor slechts twee dagen. Gekuntselde maakbaarheid. Fake. Alles is nep tussen 24 en 27 december, waarbij het voor velen maar om één ding draait: het individuele welbehagen. Ik houd er in toenemende mate een licht onpasselijk gevoel aan over.

Kerstmis is verworden tot een volstrekt zinloos fenomeen, voor 98% gevoed door een op drift geraakte commerciële machine die ons, liefst vanaf half september, totaal onnozele spullen door de strot probeert te duwen. Bovendien wordt er bovenmatig veel geld uitgegeven aan zgn. pseudo-voedsel. Als het maar véél is. Als het maar exquise namen draagt. En als het maar vooral gemakkelijk te bereiden is.

Het hele jaar rond houdt een deel van de mensheid zich in leven met zielloos voer. Ingeblikte, voorverpakte, vetgemeste, opgefokte, opgeklopte, diepgevroren, uitgekauwde rommel dat nauwelijks de naam voeding mag dragen. Beide Kerstdagen doet men daar nog een schepje bovenop. Tezamen met Appie, met Jamie en Herman. Volledig voorbereide kerstdiners beheersen de reclamefolders. Hup, de oven in en klaar is de Kerstman of –vrouw. Genieten maar. Dat het helemaal niets meer van doen heeft met puur, natuurlijk voedsel, wordt gemakshalve met een paar glazen (slechte) wijn weggespoeld. Een gepast stilzwijgen voldoet in dit geval.

Kerst lukt altijd. Met een lepeltje liefde

Ben ik hiermee een saaie, suffe einzelgänger geworden? Welnee. Ik houd van gezelligheid. Van mensen om me heen die me dierbaar zijn, mijn familie, mijn lieve vrienden. Om samen met hen tijdens een harmonieus samenzijn te keuvelen, te lachen en te genieten. En natuurlijk wordt er ook gegeten. Want ik ben dol op lekkere hapjes, alleen heb ik daarvoor geen Kerstdagen nodig, noch een ingehuurde, quasi-vrolijke  reclameman die mij probeert te vertellen dat Kerstmis slechts lukt met de dubieuze producten van zijn opdrachtgever. Kerst lukt altijd, als je er maar liefde in stopt.

Terug naar de werkelijkheid. Zo vlak voor de feestdagen houden we het sober. Met een opgepimpt eitje, een salade en grove sneden zelfgebakken brood.

Frittata met courgette en Parmezaanse kaas

Ingrediënten: (6-8 personen)
6 eieren
250 ml slagroom
60 ml plantaardige olie
100 gr geraspte Parmezaanse kaas
4 bosuitjes, ragfijn gesneden
handje fijngehakte munt
handje fijngehakte basilicum
de geraspte schil van 1 citroen
3 courgettes, grof geraspt
75 gr bloem
zout en versgemalen peper naar smaak

Bereidingswijze:
Verwarm de oven voor op 190 graden.

Meng in een grote kom de eieren, slagroom, olie, parmezaan, bosuitjes, munt, basilicum en de citroenrasp.
Voeg dan de geraspte courgettes toe.
Roer er geleidelijk de bloem door en breng op smaak met peper en zout.

Bekleed een ovenvaste pan of schaal met bakpapier en schenk het mengsel er voorzichtig in.

Zet de pan of schaal in de oven, tot de frittata gestold is en stevig aanvoelt.
Neem de frittata uit de oven en laat hem in de pan of schaal afkoelen.
Verwijder het bakpapier en serveer het gerecht warm.

Tip: serveer bij de frittata een speciale gremolata van een handvol fijngehakte muntblaadjes, de geraspte schil van 1 citroen en 1 fijngehakte teen knoflook. Strooi deze verse muntgremolata voor het opdienen over de warme frittata.

Bron: Matt Preston’s 100 beste recepten