Het eerste weekend van oktober werd er opnieuw eentje die linea recta de weerkundige annalen in zal gaan. Zachte temperaturen en gretige zeemeeuwen onder een wolkenloze, blauwe hemel. Genieten met een Gouden Randje!

G. en ik beginnen ermee op vrijdagavond. Op het allerlaatste nippertje kan ik twee toegangskaarten kopen voor een concert van Harry Sacksioni in ’t Beest te Goes. Vanwege het bereiken van de 65-jarige leeftijd geeft hij een serie soloconcerten. Elke vezel van het inmiddels niet meer zo piepjonge lichaam van deze rasmuzikant, is doordrongen van gitaarspel. Ik ben zelf ook groot geworden met zijn muziek. Urenlang kon ik als puber wegdromen bij zijn Meta Sequioa.

Harry vermaakt ons tijdens dit intieme concert niet alleen met zijn virtuoze gitaarspel, maar ook met vermakelijke anekdotes. Als zijn laatste toegift heeft geklonken, is het inmiddels kwart voor elf geworden. Best een lang concert dus, dat maak ik de laatste tijd wel een anders mee in theaterland. Tevreden sukkelen we dan ook naar huis.

Op zaterdag besluiten we eerst het Lifestyle event van Binnenuit te bezoeken. Inspirerende woonideeën, fijne stoffen, mooie accessoires en verschillende demonstraties door bedrijven van buitenaf. Een mooi initiatief dit Event, georganiseerd door gepassioneerde ondernemers. Na al dat binnengedoe wordt het de hoogste tijd voor buitenlucht en kiezen we ervoor weer eens een tripje te maken over de boulevard van Vlissingen. Lang geleden dat we er waren en de zon nodigt ons uit om langs het rimpelloze water te flaneren.

Bij De Gecroonde Liefde nemen we allereerst een lichte maaltijdsalade met geitenkaas, waarna we tot aan de punt van de Nolledijk lopen. Bij het windorgel is het altijd feest: megagrote containerschepen die rakelings langs de kust varen, supersnelle Pilot-bootjes die zoevend door het water snijden,  stoeiende kinderen die met hun honden langs de vloedlijn dartelen en krijsende meeuwen die met gretige kraalogjes de boterhammetjes uit de handen van de badgasten proberen te loeren. G. en ik bekijken het onder het genot van een glaasje geestrijk vocht.

Als we richting huis rijden, moet ik een soort van oerdrang  onderdrukken om niet langs de dichtsbijzijnde cafetaria te gaan om daar een grote puntzak goudbruine frites te bestellen. Met een dikke klodder mayo. En zo’n houten vorkje, dat ik altijd heel krampachtig vasthoud, omdat het bij elke onverhoedse beweging zo’n akelig schurend geluid veroorzaakt tussen mijn vingers. Wat wordt een mens hongerig van zoveel gezonde buitenlucht!

Gezonde frietjes

Thuisgekomen inspecteer ik mijn koelkastje. Bedroevend weinig lekkere hapjes zijn er in te vinden. Veel groenten, veel fruit. En een partij zoete aardappelen. Dan volgt er gelukkig de aha-erlebnis. Gezonde frietjes van zoete aardappel, in de oven geroosterd. Een prima alternatief voor mijn inmiddels onbedwingbare trek in echte frites! Jeuh … in minder dan twee minuten zijn ze geschild en gesneden. De oven is intussen voorverwarmd op 200 graden. De frietjes spreid ik uit op een met bakpapier beklede ovenschaal, sprenkel er behoorlijk wat olijfolie en grof zeezout over en hussel alles goed door elkaar. Dan circa 30 à 40 minuten in de oven om te roosteren. Snel maak ik een schaal witlofsalade en kook een aantal eieren.

Een prima maaltijd. Echt knapperig worden de frietjes niet, maar ze krijgen wel een bijzondere roostersmaak. Best lekker en gezond. Hoewel het natuurlijk nooit die vertrouwde puntzak met die vreselijk foute (te vette) frites en dito mayo kan vervangen. Ik wen er maar aan. Tenslotte ben ik al verstandig genoeg om te weten wat gezond is voor me en wat niet.