Ik geef toe: het is al weer even geleden, maar ik wil jullie graag – in de herhaling – nog een keer laten meegenieten van onze lunch bij De Librije in Zwolle. Het werd niet alleen door de kookkunsten van Jonnie Boer een middag om nooit meer te vergeten. Het was de ambiance, het was de overdaad aan amuses, het was de leuke, onverwachte kennismaking met een aantal sous-chefs die aan tafel een deel van het dessert uitserveerden. Kortom, onvergetelijk! Helaas geen foto’s; maar onderstaande beschrijvingen kunnen hopelijk de plaatjes vervangen.
Wij kozen voor het driegangen lunchmenu. Alleen al de amuses maakten ons sprakeloos; ze bleven maar komen. Wat te denken van:
ijsje van piccalilly met bruine bonen
lolly van gekonfijte eend
kopje cappuccino van rode kool
gepocheerd kwarteleitje
crème van artisjok in een halve eierschaal
Het voorgerecht was gepocheerde zeebaars op een spiegel van kerrie-citroengrassaus. Wow, superzachte vis in frisse, fluwelige saus.
Als hoofdgerecht kabeljauwwangetjes met schuim van groene asperges, ravioli van krab en staafjesgnocci.
En dan het dessert! Liefst 7 (!!) gerechtjes kwamen ter tafel. Net als bij de amuses gang na gang geserveerd, zodat het leek of er geen eind aan kwam. Het was ondertussen vier uur en wij begonnen aardig vol te raken. De juiste ingrediënten zijn me niet meer zo bekend, maar dit was het ongeveer.
citroencrèmerolletje
vlierbloesemkwark
perenijsje omhuld door het dunste krokante laagje wat ik ooit at
jasmijn-wortelsoesje
gekarameliseerde boerenkwark op een bedje van citruscompote
glaasje lavendelsiroop afgevuld met yoghurt en perzikmousse
baba van passievrucht
Jonnie en Thérèse Boer runnen De Librije al een fiks aantal jaren. Ze zijn beiden opgegroeid in een landelijke Twentse omgeving. Een wereld van snoekbaars vangen, watermunt plukken, boleten en cantharellen zoeken of met de punter de eendenkooi in.
En dat stralen ze uit. Bij binnenkomst krijg je een stevige knuist van de chef zelf; bij het weggaan dezelfde ferme hand, maar nu met de vraag of alles naar wens was. Die vraag klinkt oprecht. Niet geveinsd. Hier wordt niets opgepoetst, zelfs de glimlach niet. Hier worden engeltjes losgelaten die nog dagenlang op je tong blijven dansen …
Wat een feest Nell en ik ben het helemaal met je eens, hier is alles oprecht, daar hou ik van.
Wat een verwennerij. Daar zou ik ook wel eens willen eten!
Je hebt het mooi beschreven Nell. Geen foto’s nodig, ik zie het voor me! Wát een toplunch!
Ik neem aan dat je hierna thuis niet om 6 uur de aardappelen op tafel zette 😉
@Carla, jij kent het daar, dus je weet waar ik over spreek. Ik heb er waaschijnlijk nog meer genoten dan bij Oud Sluis (ooit toen ik 50 werd).
@Caroline, gewoon doen! Het is een ervaring die je niet snel zult vergeten. En met een beetje sparen valt die rekening ook best mee. Iedereen denkt dat het niet te betalen is, maar als je voor een lunch kiest en het wijngebruik beperkt, is het niet veel duurder dan een gemiddeld restaurant.
Nell, mag ik nu zeker al reserveren voor een over een jaar?
Nou ja zeg….het water loopt me in de mond….Wat een heerlijke maaltijd en middag !
@Caroline:, minstens een maand of 3 tevoren reserveren. Tja, best een nadeel. Het voordeel is wel dat je er lange voorpret aan beleeft 😉
@Janny, een middag om niet snel te vergeten, dat was het. Hopelijk komt er nog eens een herhaling.
Ik dacht dat ik eruit was waar ik heen wilde voor mijn 31e verjaardag: Katseveer, oh nee, toch maar de Kromme Watergang, of zullen we naar Zwethheul gaan? Maar nu ik dit zo lees, wil ik naar Zwolle. Potver, Nell, je maakt het me moeilijk.