Oef! Volle bak regen. Dat valt even tegen, net nu onze vakantie twee dagen van start gegaan is. G. en ik hadden snode plannen om af te reizen naar Vlaanderen, maar nu beginnen ze daarboven aan een regendans, verdorie. Ik had voor ogen om het gebied rond Kasterlee – naar zeggen het mooiste dorp van de Kempen – eens nader te gaan onderzoeken. Inclusief een overnachting zou dat moeten lukken. Enfin, het is niet anders. Gelukkig zijn er nog 19 resterende dagen in het vooruitzicht. Voorzichtigheidshalve heb ik intussen wel de joker ingezet 😬

Voor nu besluit ik me de pret niet te laten ontnemen door zo’n miezerige waterval. Welgemoed sleur ik mijn huisgenoot mee de auto in. Nee joh, we gaan echt de grenzen niet over, we doen gewoon even een rondje Middelburg. Altijd goed. Ik heb nog een dringende boodschap bij Dille & Kamille, moet nodig die najaarsjas gaan passen, er staan nog bestelde boeken op me te wachten en een leuk lunchuurtje is toch ook nooit weg? Het laatste geeft de doorslag. Ik weet inmiddels hoe ik het gezamenlijk shoppen rooskleurig kan inkleden.

Oeps! Eenmaal onderweg realiseer ik me dat ik wederom vergeten ben dat augustus in Zeeland niet die leuke provincie is waarin ik met genoegen verblijf. Als de zon verstek laat gaan, lijkt het erop alsof half Duitsland met enige spoed in de stad wil zijn. De stad Middelburg om precies te zijn. De N57 tussen Vrouwenpolder en Middelburg laat een eindeloos snoer van ingeblikte vakantiegangers zien. Vertwijfeld kijken we elkaar aan. Dit wordt ‘m niet vandaag. Plan B treedt in werking. We slaan rechtsaf richting Vlissingen.

De Gecroonde Liefde Vlissingen

Aldaar belanden we uiteindelijk bij De Gecroonde Liefde, direct gelegen naast het muZEEum, een locatie waar we al eerder waren. Ook daar is het druk, maar gelukkig nog net gezellig. Binnen ziet het er lekker fris uit. Witte wanden en een witte stenen vloer. Donkerbruine houten tafels met stijlvolle bloemenvaasjes erop. Makkelijke leren stoelen erbij. Aan de wanden hangen schitterende schilderijen van Zeeuwse wuufjes, helemaal passend bij deze plek. De keuken is open, zodat je de witte brigade aan het werk kunt zien; iets wat ik zelf altijd als bijzonder prettig ervaar (bij smoezelige doekjes, onduidelijke verpakkingen of meisjes/jongens die er weliswaar drukdoend uitzien, maar geen idee hebben waar ze mee bezig zijn, kun je dan altijd nog kiezen voor de vluchtweg). Dat laatste is hier zeker niet aan de orde. In de keuken wordt vlot en vaardig doorgewerkt en de omgeving oogt proper.

De 12-uursplank

Hoewel het inmiddels twee uur is, besluiten we de 12 uurs-plank te nemen. Een kopje overduidelijk verse soep van  pomodoritomaten, vergezeld van twee robuuste boerenboterhammen met een rundvleeskroketje en een heerlijk baveuse omeletje met champignons en een beetje kaas. Goed verzorgd en lekker.  G. is, als fervent espressodrinker, erg tevreden over de espresso van Earth die hier geschonken wordt. Mijn infusion “theetje” wordt ter plekke bereid van schijfjes verse gember en partjes limoen gecombineerd met takjes verse munt. Dat zie je niet zo vaak. Meestal zoeken horecagelegenheden hun toevlucht in de o zo gemakkelijke, maar vaak vieze zakjes. Voor de goede orde: het verschil tussen echte thee en een infusion is het al dan niet aanwezig zijn van theeblaadjes. Infusions bevatten alleen kruiden en fruit. Er zit geen thee in en is daarom ook cafeinevrij. Moderne term voor kruidenthee dus. Deze lime-ginger-mint is fris en pittig tegelijk.

Als we anderhalf uur later De Gecroonde Liefde verlaten, probeert de zon voorzichtig achter de witte wolken tevoorschijn te piepen. Nu onze buikjes zijn gevuld, is ook ons humeur hemelsblauwer dan ooit. Het lijkt erop alsof de koperen ploert ons zelfs toelacht: ik ga mijn best doen voor jullie de komende tijd. Alles sal reg kom. Fijn. Dank u.