Op die zonnige dinsdagmiddag begeef ik mij naar een strategische plek aan het kanaal tussen de haven van Goes en de sluizen van het Goese Sas, om goed uitzicht te hebben op de dertig platbodems die deelnemen aan de zgn. bietentocht. Deze tocht is een vierdaags spektakel dat elk najaar gevaren wordt door authentieke vrachtboten met een symbolische hoeveelheid suikerbieten aan boord. Het evenement is in het leven geroepen om de geschiedenis van de Zeeuwse beurtvaart in ere te houden en deze opnieuw “een gezicht” te geven.

Bietentocht Zeeland

Dit jaar vond dit traditionele evenement plaats van maandag 21 t/m donderdag 24 oktober. De tocht begon in Zierikzee, om meteen naar Colijnsplaat te varen, daar suikerbieten te laden en terug te keren naar Zierikzee. Dinsdag werd het Goese sas aangedaan, een buurtschap van de gemeente Goes, waarna er op woensdag van Goes naar De Heen bij Steenbergen gevaren werd. De laatste dag werden de bieten afgeleverd in Willemstad, waar vandaan ze naar de Suikerunie vervoerd zullen worden.

Vanwege het vijfjarig bestaan van deze tocht, werd er een extra nostalgisch tintje aan meegegeven: middels trekpaarden werden de boten voortgetrokken. Jagen heet dit in vaktermen. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar goed, zo heet het dus. De paarden die de boten trekken, lopen op een zgn jaagpad, dat pal naast het kanaal of de rivier ligt. Hier in het Zeeuwse, tussen het Goese Sas en Wilhelminadorp, is zo’n pad nog min of meer intact gebleven en dus kwam het dit jaar mooi van pas om het publiek te laten zien hoe in vroeger tijden vervoer per schip plaatsvond.

Het was genieten van de tafereeltjes die voorbij kwamen. Mijn diepgewortelde angst voor paarden zette ik gemakshalve even op een zijspoor, hoewel enige oplettendheid geboden bleef. Imposante knollen met snuivende neusgaten waren middels een lange lijn met de boten verbonden, soms één, soms twee paarden om de broodnodige PK’s te kunnen leveren. Om me heen hoorde ik hier en daar wel wat verontwaardigd gemompel. Dierenmishandeling. Sneu. Ik onthoud me van commentaar hieromtrent.

Op verschillende boten was de bemanning in folkloristische kledij gestoken. Klederdrachten, matrozenpakjes, vermakelijk om te zien. De lange stoet schepen leverde het publiek meer dan een uur kijkplezier op. Hieronder een kleine impressie.