Soms komt een mens in geen maanden langs “AF” en soms wordt je er als vanzelf, door het toebedeeld krijgen van een Kanskaart, naar toe gestuurd. Dat heet een meevaller.
En wat doet ieder gemiddeld mens na het innen van een meevaller? Zij gaat op koopjesjacht. De oplettende lezer heeft al gezien dat hier slechts het persoonlijke voornaamwoord “zij” van toepassing is. Ik schaar mijzelf met enige schaamte onder deze laatste groep.
Bijna al mijn (persoonlijke) uitgaven worden gestoken in boeken en/of culinaire zaken. Daar kan een high-tea onder vallen, maar tevens dat schattige, drupvrije olieflesje dat al zo lang op het verlanglijstje staat. Onderdelen van servies, ook van die dingen die mij nooit gaan vervelen.
Kookpunt
Voor deze mega-meevaler wilde ik het nuttige met het aangename combineren. Het moest per se iets zijn wat functioneel was, d.w.z. het moest met enige regelmaat van pas komen in de keuken én het oog moest er ook nog eens door gestreeld worden. Verlekkerd had ik dan ook al verschillende keren rondgeneusd op de site van Kookpunt.
Naast een fysieke winkel aan het Noordplein te Rotterdam kent deze zaak ook een virtueel luilekkerland, waar het o zo gemakkelijk shoppen is. Vooral als je, net als ik, ergens tussen de klei en de kerktorens zit weggemoffeld. Ik heb lang gedubd. En nog meer gedubd. Er staat daar zoveel dat voldoet aan bovengenoemde eisen.
Omdat ik best vaak vis invries heb ik bijvoorbeeld lang geaarzeld bij de vacumeerapparaten. Het voorkomt vriesbrand en komt dus de smaak van het product ten goede. O ja, een glazen mengkom voor mijn ouwe, getrouwe Kitchenaid zou ook best handig zijn. Daarna twijfels bij de perfecte Japanse messen en uiteindelijk een ijsmachine van Magimix in het winkelmandje gelegd en (nooit impulsaankopen doen) nog net niet op Bestellen geklikt. Een nachtje slapen doet vaak wonderen. Laat lampjes branden. Ik vind ijs eigenlijk altijd te koud. En ik krijg er dorst van. De volgende dag was het me helemaal helder. Het werd het broodrooster van Magimix.
Geroosterd brood
Het oude apparaat is dik 20 jaar oud en begint een tikkeltje shabby uiterlijk te vertonen. En ik ben dol op getoaste boterhammen (liefst bruine), besmeerd met dik roomboter en daarbovenop een dun laagje marmelade. Gelukzalige momenten om te ervaren hoe de knapperige, warme toast de boter doet versmelten met de zoete jam. Om er daarna je tanden in te kunnen zetten … bestaat er een perfecter ontbijthapje? Glaasje thee of sinaasappelsap erbij, Vroege Vogels op de radio en een thermometer die zomerse waarden aangeeft. Mijn eigen high breakfast noem ik het. Een goed begin voor een lekker luie zondag.
Mijn broodrooster heeft een flinke slijtage aanslag gehad tijdens Dorota’s zwangerschap. Kilo’s brood werd er geroosterd. Ze wou het dag en nacht: met smeltende roomboter besmeerd …
Ah, een bondgenoot. Altijd leuk om te horen. Hoor jij trouwens niet te feestbeesten op dit moment?
Je zal het niet geloven, maar ik heb niet eens een broodrooster. Eet dus nooit geroosterd brood. Maar als ik jouw verhaal lees, krijg ik er ineens trek in met dik roomboter besmeerd en een plak oude kaas of dik roomboter en gestampte muisjes! Toch ook maar eentje aanschaffen????
Weet je, Caroline, ik vind geroosterd brood echt zo’n basic lekkernij. In al zijn eenvoud (nou ja, behalve die roomboter dan) zó heerlijk. Met kaas óók erg genietbaar 😉
roomboter hoort bij eenvoud.
ook erg lekker met een dikke laag appelstroop erover en een dun plakje oude kaas.
já ik ben gek op mijn broodrooster en toen die stuk was heb ik brood zitten roosteren in een steelpan.. duurt wat langer maar ach ook heerlijk.
Goeie keuze dus!
Ja hebt gelijk, Fatima, ook roomboter is eenvoud. Alleen zijn wij er – door al die vieze unilever-smeersels zo ver vanaf geraakt dat we het nu als luxe bestempelen. Eigenlijk moeten wij ons zelf straffen door elke boterham ermee te besmeren. Dat zal ons leren ;-))
Ik heb een paar jaar terug een oude broodrooster gekocht waar een nieuw snoer aangezet was. Puur omdat ‘ie zo mooi was/is. Chroom, jaren ’50, klein met aan beide zijden een klep. Als je tijdens het roosteren een klep open doet draait het broodje zodat de andere kant geroosterd wordt. Heel mooi. 1 minpuntje: hij stopt niet vanzelf, je moet erbij blijven. Vaak verbrandde toast gehad dus. Of verbrandde vingers. Toch blijft ‘ie mooi!
Hè ja, geroosterd brood, roomboter, retro/vintage broodroosters. Wij eten tegenwoordig geroosterd brood bij de soep, in plaats van een of ander luxe afbakbrood. Zo lekker! Na Gerry’s verhaal gelezen te hebben zou ik eigenlijk zo’n oude broodrooster moeten hebben om op tafel erbij te zetten. Zo een met klepjes. Lijkt me zo gezellig, al ziet de Magimix broodrooster van jou, Nell, er ook erg mooi uit.