Tweeënvijftig weken. Driehonderd vijfenzestig dagen zijn opnieuw als zand door mijn vingers gegleden. Althans, zo lijkt het. Geen seconde heb ik me verveeld. Opnieuw was het een ratjetoe van allerhande leuke en minder leuke zaken. Mijn frêle voorvlerkje dat bijkans...
