Geplaatst op

Vanille kipferl naar recept van Rutger van den Broek

Vanille kipferl
Als tijdens de laatste dagen van december Nederland zich te goed doet aan kerstkransjes, tulbanden of een rijkgevulde stol, zie je in landen als Oostenrijk en Duitsland veelal deze vanille kipferl opduiken. Royaal bestrooid met poedersuiker, want zo hoort dat bij authentieke koekjes. De herkomst ervan ligt ergens in het toenmalige Ottomaanse rijk en gezien hun halve maanvorm zou dat best de waarheid kunnen zijn. Op dat moment is het echter nog een soort broodje en zeker geen koekje. Historici zijn het er ook nog niet helemaal over eens, dus distantieer ik me hierbij graag van enige geschiedschrijving omtrent deze vanille kipferl.

Maar hoe dan ook: ik vond ze interessant genoeg om er een bakpoging aan te wagen. Beter één koektrommel met zelfgebakken lekkernijen in de kast, dan tien industrieel vervaardigde rollen biscuit of sprits in de supermarktschappen. Want ook al claimen deze koekjesproducenten “ambachtelijk vakmanschap” te bezitten, het gros ervan heeft in de loop der tijden allang zijn toevlucht genomen tot smerige goedkope grondstoffen, zoals palmvet, lupinemeel, cacaofantasie en meer van dat soort culinair ongerief.

Wederom komt dit recept uit de Koekjesbijbel van Rutger van den Broek. Ik ben echt groot fan van deze voormalige HHB-winnaar, aangezien zijn recepten altijd kloppen en het resultaat nooit tegenvalt. 
“Vanille kipferl naar recept van Rutger van den Broek” verder lezen
Geplaatst op

Jan Hagel een hartverwarmend koekje

Jan Hagel

En dan lig je er opeens. Met gepaste spoed nog wel. In het epicentrum van de plek die  je vijf weken lang angstvallig en met alle mogelijke logica die je ter beschikking staat, hebt proberen te ontwijken. Het mag niet zo zijn. Soms beschikt het hoofdkantoor dat het anders moet en heb je gewoon te volgen. Iets met een stoornis rond het hart, pijn die als een tsunami bezit van me neemt en  razendsnelle beslissingen. Alles wat ik had willen voorkomen, namelijk ver weg van de coronabeestjes blijven, wordt in één klap teniet gedaan. Overgeleverd aan de onverwoestbare superhelden van de gezondheidszorg, voel ik de voor mij zo broodnodige regie als los zand door mijn vingers wegglippen. 

Vier dagen later ben ik weer thuis. Met een interessante verzameling felgekleurde synthetische snoepjes. Ik slik ze braaf. De complete kermistent aan herinneringen, heb ik voor even in de parkeerkelder van mijn hoofd gestald. Wegens te veel en te hevig. Later, als de sleur van alledag zich opnieuw heeft verankerd in mijn hersencellen, zal ik de tijd nemen om naar diezelfde parkeerkelder af te dalen, om er nog eens rustig rond te kijken Voor nu hobbel ik even verder op het wankele lijntje tussen vastbesloten voortgang en kortdurende momenten van ontsteltenis.

“Jan Hagel een hartverwarmend koekje” verder lezen
Geplaatst op

Sinaasappelkoekjes dag 24 Social Distancing

Een nieuw fenomeen wordt geboren op deze 24e dag van mijn sociale onthouding. Ik hoor een klop op het kamerraam, een vriend loert nieuwsgierig naar binnen. Met een bezwerend gebaar dat het midden houdt tussen  “time out” en een totaal mislukte “noodstop” probeer ik vriendlief duidelijk te maken dat zijn aanwezigheid binnen niet gewenst is. Hij begrijpt het. Waarna zich een tot op heden nooit vertoond tafereel ontrolt: hij neemt een zo comfortabel mogelijk positie in, afwisselend leunend op zijn fiets en mijn harde vensterbank en we voeren een gesprek met het raam als veilige buffer tussen ons in. Het oogt afschuwelijk en heel mijn hart roept om hem binnen te laten, te voorzien van koffie en een warme knuffel. Maar mijn hoofd waarschuwt me nog net op tijd. Niet doen! Hiermee zou ik mijn zelfverkozen isolatie verbreken en de voorgaande drie weken tot zinloos verworden zijn.

Windowtalk of raampraat dus. Na ruim een kwartier heb ik een schorre stem van het luide geroep. Vriend heeft inmiddels bevroren oren gekregen, want de wind is noordoostelijk en geselt de voorkant van ons stulpje. Wat een voorrecht om mensen te kennen die dit voor je over hebben! Goede vriendschappen komen op momenten als deze bovendrijven. 

“Sinaasappelkoekjes dag 24 Social Distancing” verder lezen
Geplaatst op

Speltkoekjes naar recept van Rutger van den Broek

Speltkoekjes van Rutger van den Broek

Zoals ik in mijn vorige post al vertelde: voor mij zes weken lang geen tarwe. Dat houdt in geen tarwebrood, geen pasta en ook vooral geen koekjes met tarwebloem. Het broodprobleem is snel opgelost met een eigen thuisbakker in huis. Pasta is inmiddels vervangen door rijst- en boekweitnoedels. Alleen de koekjes vormen even een probleem. Behalve meringues bevatten de meeste koekjes voor het grootste gedeelte (tarwe)bloem. Oké, ik had mezelf er nog veel meer in kunnen verdiepen, maar dat was voor nu even niet mijn wens.

Echter niet getreurd: ik pak de Koekjesbijbel van Rutger van den Broek erbij en ontdek als snel deze speltkoekjes. Kijk aan, als mijn Thuisbakker er voortreffelijk brood van kan bakken, dan zullen koekjes ook zeker lukken. Nu ben ik geen groot fan van de speculaaskruiden uit het oorspronkelijk recept (dit vanwege de vaak overheersende kaneelsmaak), dus die heb ik vervangen door de gingerbread mix van Terra Exotique. In deze Franse melange proef ik veel meer de anijs- en kardemomtoetsen en dat is precies wat ik zoek in een koekje voor bij mijn thee. 

“Speltkoekjes naar recept van Rutger van den Broek” verder lezen
Geplaatst op

Kerstkransjes van Rutger van den Broek

Kerstkransjes van Rutger van den Broek

Dat op deze 2e Kerstdag iedereen het weer even gehad heeft met zitten, eten, joviaal familiegedoe en gezellig doen, dat weten vooral de ondernemers die de woonboulevards in ons land exploiteren maar al te goed. Zij maken gretig gebruik van deze “uitbuikdag” om ons hun commerciële waar door de strot te duwen. Het is een volkomen onbenullig verzinsel, waar een deel van de bevolking met beide naïeve beentjes intuint.

Laten we eerlijk zijn: wie heeft er nu zin om op zo’n 2e Kerstdag in meterslange file te gaan staan? Of erger nog: de voor- en nadelen van een nieuwe bank te gaan bekijken? Om over de Zweedse handelsgigant in makkelijk-te-monteren-meubelen met zijn weergaloze (!) gehaktballetjes nog maar te zwijgen. Zelfs in mijn ergste nachtmerries weet ik er gelukkig nog vandaan te vluchten. Enfin, ieder zijn meug en het is Kerstmis, dus vrede op aard’ aan a-a-al-le mensen! Nu ik eenmaal behept ben met het cookiesvirus, kies ik er liever voor om, al is het op de valreep,  deze kerstkransjes te gaan bakken. Ut ken nog net.

“Kerstkransjes van Rutger van den Broek” verder lezen
Geplaatst op

Havermoutkoekjes met pindakaas

Havermoutkoekjes met pindakaas

Ik schrijf 15 november 2019. Opnieuw zo’n grauwe, gure winterdag, waarop alle lichtheid verdwenen lijkt te zijn. Jullie weten het ondertussen: ik behoor tot de grote groep personen die deze maanden dóórkomt op de slepende tonen van een tergend langzame winterblues. Noem het overleven. Of dreinen. Voor mijn part muggenziften, als je maar nooit je kouwe vlerken in mijn nek legt, want dan is de kans groot dat ik opeens verander in een soort Hulk. Nou ja, de mini-versie dan.

Mocht ik me vrijelijk kunnen uitspreken, iets wat ik overigens niet gauw doe, dan kwamen er zeker enige stoere krachttermen uit mijn mond bij het aanschouwen van de zoveelste grijze dag deze maand. Enfin, een mens moet voort, dus geen gemekker. Overigens is het nog slechts 31 dagen na nu en dan gaat – gelukkig – de voorzichtige opmaat naar een volgende zomer al van start. Hoe goed klinkt dat? Weliswaar begint dan tevens de meteorologische winter en kunnen we vorst en sneeuw verwachten, de enige échte Siberische kou dus, maar dat is altijd nog minder erg dan te moeten leven in een cocon van muiskleurige treurnis zonder één gering sprankje zon. 

“Havermoutkoekjes met pindakaas” verder lezen