En toen was daar opeens de dag dat je wist dat hij zou komen *wink*. In huize Eetplezier kent de week ten minste één dag dat er niet traditioneel gekookt wordt, maar dat er uitgeweken wordt naar iets wat weinig moeite kost en toch smakelijk is. Soep. Tosti. Gebakken eitje. Broodje gezond. Jullie kennen het vast. Nee, de frituur hoort niet in dit rijtje thuis. Iets met een verhoogd cholesterol. Dan kun je van gefrituurde zaken beter afstand nemen.
Gevulde pitabroodjes daarentegen passen weer wel in bovenstaand rijtje van simpel mondvermaak. Telkens als ik de verpakkingen openknipte, stond de lucht die eruit opsteeg me niet aan. Checkte meermaals de ingrediënten omdat ik het idee had dat er een conserveermiddel in gebruikt werd. Toch blijken de meeste voorverpakte pitabroodjes slechts te bestaan uit bloem, water, gist, zout en dextrose. Niks kwalijks aan zou je denken. En toch proefde ik er telkens iets aan, wat dat iets dan ook geweest mag zijn. Misschien was het wel de geur van plastic waarin ze lange tijd verpakt zaten. Geen idee. In ieder geval was de tijd rijp om deze grappige broodjes eens zelf proberen te bakken. Dat ging wonderbaarlijk goed.
Hoewel er de eerste twee minuten niets leek te gebeuren, gingen ze daarna helemaal vanzelf opbollen. Fascinerend om te zien hoe deze broodjes zichzelf helemaal opbliezen, om te eindigen als strakgespannen Michelinmannetjes.
Kwarkbroodjes à la Rutger van den Broek
Aan brood geen gebrek in huize Eetplezier. Traditiegetrouw bakt mijn eigen thuisbakker elke week een paar broden voor dagelijks gebruik. Wat we niet direct consumeren, gaat de vriezer in, ongesneden en in tweeën. Hoewel versgebakken brood natuurlijk het allerlekkerst is, gaat de smaak beslist niet achteruit van een paar weekjes diepvries. Het enige waar het wel eens aan schort, is dat we vergeten het ‘s avonds eruit te halen voor de volgende dag. Zo’n keiharde dubbelgevroren boterham valt niet alleen slecht op je maag, ook gevoelige tanden protesteren dat het een aard heeft.
Memootjes plakken dus! Zodat er ‘s morgens aan het ontbijt alvast niets te mopperen valt over het brood. Al het overige mag wat mij betreft vrijuit gespuid worden. Zelf doe ik daar met veel genoegen aan mee: van slecht geslapen, akelig gedroomd, zere knie en rotweer tot aan de fris gewassen sokken die nét niet droog genoeg aanvoelen of de thermostaatkraan die weer eens haperde. Noem het allemaal gerust, dan ben je er maar vanaf. Je hart luchten heet dat. Er schijnen echter op aarde ook matineuze lieden rond te hobbelen en die kwalificeren dit verschijnsel liever als “ochtendhumeur”. Ze doen maar, ik ga er rustig mee door.
Koekjes met krokant Victoriabeslag
Ik spreek van ver voordat de corona in ons leven kwam, zodat het door de onbeperkte contacten alsnog een dolle boel werd. Met ingewikkelde rollenspellen, hilarische karakter-analyses, communicatie-opdrachten en veel te langdradige koffiepauzes ging iedereen na afloop toch nog tevreden naar huis.
Koekjes met venkelzaad en sinaasappel
Maar laten we nog even volhouden, mensen! Ik gok erop dat we begin mei de eerste tekenen gaan zien van een normale samenleving. Wellicht zullen er vanaf dan, in ieder geval voor mij, bepaalde omgangsvormen permanent veranderd zijn, zoals het plichtmatig handen schudden en de ingesleten drie kussenbegroeting, maar als dat de sleutel betekent tot een zorgeloos bestaan, dan moet dat maar. Waarschijnlijk ga ik over tot de hand-op-mijn-hart-begroeting. Misschien voelt het in het begin wat vreemd, toch wil ik de weg vrijhouden voor nieuwe manieren om onbekommerd door het leven te gaan.
Kersttulband met amandelspijs
Ja, ja, ik ben rijkelijk laat met dit recept, ik weet het. Maar laat je niet tegenhouden door het woord Kerst in dit recept, want deze rijk gevulde tulband smaakt op Nieuwjaarsdag, met Pasen of elke andere feestelijke dag, ook geweldig lekker! Wat ik er zo bijzonder aan vond is het feit dat in dit recept de amandelspijs door het deeg verwerkt zit, in plaats van een aparte brok. Persoonlijk vind ik dit een heel wat aangenamer mondgevoel geven.
Vruchtjes in cognac geweekt zijn natuurlijk het summum van snoeperij en tezamen met het rijke, volle deeg maakt het deze tulband tot een ware traktatie. En ach, als je je qua overvloedig eten niet al teveel hebt laten gaan in de afgelopen dagen, staat niets in je weg om alsnog deze Kersttulband met amandelspijs te bakken.