Een man met een korte, witte baard begeleidt de stoet. Hij slaat plechtig op een trom. Vanuit de vier windrichtingen wordt water uit het oude in het nieuwe Vrouweputje van Baarsdorp gegoten: water dat vierendertig jaar is bewaard.  Ernst en hilariteit wisselen elkaar af. New Agedenken gekoppeld aan oude volkscultuur. Zo werd het Vrouweputje in 2007 heropend.

Het putje verdween bij een ruilverkaveling in 1973, iets wat naar mijn idee eigenlijk een geweldige inbreuk betekende op ons cultuur-historisch erfgoed. Als mensheid hebben we de plicht dergelijke authentieke plekjes zorgvuldig te bewaren en te koesteren.  Er gaat al teveel moois verloren door oprukkend beton. Uit oude volkslegendes blijkt dat het water van het Vrouweputje heilzaam geweest zou zijn tegen reumatiek en ander lichamelijk ongerief. Bovendien zou de heilige Maria met enige regelmaat rond het putje verschenen zijn.

Op een bord bij de ingang staat dat de “bron” in 2006 is hersteld. Hier heeft de fantasie de realiteit overvleugeld. Het putje is geen bron, maar een welput met grondwater.  Het terrein eromheen is voorzien van streekeigen bomen, meidoorns en wilde rozen, waardoor in de luwte van de bosschage een heuse plek voor bezinning is ontstaan. Een mini-bedevaartplaats waar niet alleen omwonenden, maar ook veel fietsers en wandelaars verpozing zoeken.

Tot mijn ontsteltenis lees ik – as we speak – in onze Provinciale Zeeuwse Courant dat na ruim twaalf jaar het doek definitief valt voor het Vrouweputje. De huur van de grond wordt opgezegd. Het geld zou op zijn, zegt de toenmalige initiatiefneemster. Destijds gaf de gemeente Goes een subsidie van ongeveer 8000 euro. Die zijn nu op en het ontbreekt aan menskracht om bijvoorbeeld sponsors te zoeken.

Naar aanleiding van kritische vragen van GroenLinks blijkt er nu gelukkig toch een oplossing in zicht. Want wel € 40.000,— uitgeven voor twee zogenaamde Tiny Forests, maar tegelijkertijd het lommerrijke Vrouweputje laten verkommeren, klinkt toch wel erg tegenstrijdig. Zelfs voor een bouwlustige gemeenteraad. 

Een nieuw te vormen kring van vrijwilligers die het voortbestaan wil garanderen en de belangen van het Vrouweputje wil behartigen, kan op een financiële bijdrage rekenen van de gemeente Goes. Maar niets zo wispelturig als onze politieke leiders. Zo de wind waait, waait haar jasje. Laten we dus maar hopen dat de heilige Maria nog één keer haar spirituele gaven aan zal wenden om dit heilige plekje, gelegen middenin de Zeeuwse natuur, voor een definitieve ondergang zal behoeden. Amen.