Cha, cha, cha, wat zullen we eten? Cha, cha, cha, wie kan het weten? Wie is de man die mij dat zeggen kan? De groenteman …. cha, cha, cha. In mijn jeugd heb ik dit deuntje heel wat keer uit de Philips buizenradio horen schallen. Wie kent deze radio’s nog? Met zo’n flakkerend groen lichtje rechtsboven, bedoeld als leidraad voor de fijnafstemming. Nostalgie van de bovenste plank. Samen met herinneringen aan twee mud aardappels in de speciaal daarvoor getimmerde kist in de schuur, ijsbloemen op steenkoude slaapkamerramen, een snorrende roodgloeiende kolenkachel, het vlooienspel op het dubbeldik pluchen tafelkleed en mam die, geruit schort om het middel geknoopt, in dampende pannen staat te roeren.
Genoeg gezwijmeld. De feiten: bovenstaand cha-cha-cha-melodietje ging vooraf aan een gesproken radiosketch tussen de groenteboer en zijn vrouwelijke klant. We spreken begin jaren zeventig. De groenteman bespreekt met “de huisvrouw” de juiste bereidingswijze van een recept. Ook staat hij stil bij seizoensgroenten en welk fruit er op dat moment het best genuttigd kan worden. Het geheel is van een vrouwonvriendelijkheid die anno 2020 echt niet meer zou kunnen. Een man dicteert een vrouw wat ze als maaltijd die dag zou kunnen voorschotelen. Veel gekker moet het toch niet worden. Gelukkig hebben we nu Angélique Schmeinck, Estée Strooker, Nigella Lawson, Donna Hay en de onvolprezen Mary Berry, allemaal vrouwelijke chefs die de mannen van toen nog een heel leerzaam culinair en lesje kunnen leren.
Avocado met escalivada lekker op een broodje
Persoonlijk heb ik er weinig moeite mee. Ik houd wel van een beetje pittige zonneschijn, temeer omdat daardoor het herfst- en winterseizoen weer ietsjes korter lijkt te worden. Binnen blijft het met die ene dag tropische warmte, nog steeds aangenaam koel. G. bakt overheerlijke speltbroodjes (recept volgt nog) en ik verzin een lekker smeerseltje van avocado met escalivada. Voor een perfecte Indian summerlunch! Gezond ende smakelijck.
Tirokafteri pittige Griekse dip
Dan verlang je als vanzelf toch weer naar die zwoele avonden met koele wijntjes en fijne gesprekken in goed gezelschap – alhoewel die dit jaar op gepaste afstand moesten blijven -. Dan wil je je, ik in ieder geval wel, toch nog even laten meedeinen op de Mediterrane golven van zonnige klanken en heerlijke hapjes? Je onderdompelen in tijdloosheid en een geruststellende overvloed aan gezouten amandelen. Dolmades. Tzatziki. Paella. Gevulde olijven. Hummus. Dat soort dingen.
Zhug het Jemenitische zusje van pesto
Ook de tapenade werd een regelrechte hit in de jaren ‘90. Zoutig, smaakvol en van goede olijven gemaakt was deze dipper niet meer weg te denken van het borrelplateau. Variaties met paddenstoelen en zongedroogde tomaten zien het daglicht, ook heel lekker allemaal. Nog wat later gaan we en masse aan de hummus: het fijngemalen kikkererwten-prutje met sesampasta. En all the way from Mexico komt daar plots de guacamole aangevlogen. Zak tortilla’s ernaast en smullen maar!
Spread van doperwten met geitenkaas en munt
Om in zo’n poel van somberheid rond de klok van zes een volledige maaltijd tevoorschijn te toveren, is echt even een brug te ver. Dus ga ik op zoek naar doodsimpele, smakelijke alternatieven. Ik houd er zelfs een lijst van bij. Een vliegensvlug soepje, een moeiteloos slaatje van wat bijeen geraapte ingrediënten, ofwel ik haal het verstofte tosti-ijzer weer eens boven water. Zo’n totaal uit de mode geraakte ham-kaas tosti kan dan wel een antiek voorkomen hebben, als troostvoedsel blijft hij het te allen tijde goed doen.
Salsa romesco met geroosterde aubergine
Hemelvaartsdag 2020. Onder normale omstandigheden betekent deze dag de opmaat naar een lang, lui en (hopelijk) hemelsblauw weekend. Lange files ingeblikte zonzoekers op weg naar de dan nog ongerepte stranden of naar het allereerste terrasje van dat jaar.
Dit keer is alles volledig anders. Een onbeduidend klein doch venijnig organisme heeft ons leven van alledag grotendeels tot stilstand gebracht. Al meer dan 60 dagen verkeert ons land in een “intelligente lock-down”. En hoewel er enkele versoepelingen zijn doorgevoerd en 30% van de vakantieaccommodaties weer mag worden verhuurd, roept de Veiligheidsregio Zeeland op om toch vooral niet massaal mijn provincie te komen bezetten. Het duurt nog meer dan 10 dagen alvorens de horeca open mag en dan nog zal het beperkt blijven tot 30 personen per locatie. Dus: blijf in je achtertuin mensen. Geniet daar van de zon, van een koel glas rosé of bier en van je gezin.
Echt, er komen betere tijden aan, maar het is beter om nu nog even vol te houden. Voor vanavond heb ik een aangenaam zomers gerecht, namelijk salsa romesco. Dit is van oorsprong een Catalaanse saus die zowel koud of warm gegeten kan worden. Deze versie is van de Vlaamse chef Jeroen Meus, die koken tot een weldadige bezigheid heeft weten te transformeren.