Al enkele weken heb ik een nieuwe wekker. Deze heeft geen stroom nodig. Ook geen batterijen. Alles gaat geheel automatisch. Geen snerpend gezoem meer of jengelende radio. Deze wekker is van vlees en bloed, heeft pootjes en vindt dat de mensheid een hele dag tot leven gewekt moet worden. Tussen het scharrelen door, laat hij zonder ophouden van zich horen. Hij is leuk, hij is grappig, maar hij is vooral móói. Ik kan met de beste wil ter wereld niet boos op hem worden.
Bovendien legt vandaag het Lentekind haar eerste aarzelende handje bedeesd in de mijne. Flirtend trekt ze me mee naar buiten. Waar de vogeltjes fluiten. Waar de koeien zachtjes loeien, de prinsessenboontjes groeien …..
Wat een zuurstof in de lucht vandaag! Wat een weelde om vanuit je tenen adem te kunnen halen, zonder angst te hoeven hebben je longen bloot te stellen aan tergende vrieskou. Nee, nog geen sneeuwklokje te zien, geen dartele lammetjes, maar wel een paar prachtige doorkijkjes. Beleef de lente!
ook de damherten genieten van de eerste zonnestralen
Kasteel Westhove – Domburg
Hallo Nell, wat geweldig dat je zo’n mooie haan hebt, hoeveel kippen heb je? Ik neem aan dat je niet alleen een haan hebt.
Ik woon aan een dijk en daar (wild) groeien al een heleboel sneeuwklokjes.
groetjes, Loes
ik heb een surrogaat-haan als wekker op mijn tablet..maar een echte is veel leuker 😉 Heerlijk genieten van de lente, ik doe met je mee!
Mooi blog Nell en prachtige bijna-lente foto”s!
@dames, en koud dat het weer is vandaag ;-( brrrrr.
Lekker bij de kachel, met de herinnering aan een mooie dag gisteren.
Overigens: de haan is niet van mijzelf (was het maar waar). Hij hoort bij een nabijgelegen boerderij en scharrelt tegenwoordig langs de vijver. Tussen de zwanen en eenden.